Over hoe ik Nathan leerde kennen

De fuif part 2

Ik holde naar de bar.

'Nog 5 pintjes alsjeblieft!'

'Ophelia alsjeblieft... Dit is al de derde keer in twintig minuten. Hou jullie toch eens een beetje in.'

'Komaaaan. Er is maar een toneelfuif in het jaar, dus we mogen ons toch eens laten gaan?'

'Jaaja oke het is al goed!'

Met een volle plateau ging ik terug naar de kleedkamers, waar we draai de fles speelden.

'Ophelia, het is aan jou.'

Ik gaf een harde ruk. Het kwam uit op Nathan. Hij keek me stiekem lachend aan.

Ik gooide met de dobbelsteen.
5

1&2 was knuffel.
3&4 was kus op de wang.
5&6 was kus op de mond.

Het was de brave versie. Er bestonden ergere varianten.

Ik stond recht en ging op Nathan af.
Ik kuste hem kort op zijn mond.

Het was extreem moeilijk om mijn lach te verbergen.
Toen ik hier vanmiddag te laat aankwam had ik nooit durven dromen dat ik Nathan ooit zou kussen.
Het leven maakt rare wendingen.

Om half 1 gingen we terug naar boven en kwam het feestje echt op gang.
Het waren oude en nieuwe dansbare nummers. Iedereen danste, want iedereen had wel al wat pintjes op.

Al die drank, dat was geen goed idee.
Ik moest overgeven. Netjes in de wc hoor.
Ik schaamde me dood. Ik moest overgeven, waar de enige echte Acid bij was. Niet mijn beste zet.
Ik besloot de rest van de avond op water te overleven en het voorval te negeren.

Nathan schonk er verder niet veel aandacht aan, gelukkig.

Om 2 uur ging ongeveer iedereen weg.

Nathan had nog mijn naam gevraagd, zodat hij me op social media kon opzoeken. Ik hoopte dat ik hem ooit nog eens zou terug zien, maar ik was echt al het gelukkigste meisje op de wereld doordat ik zo een rare nacht met hem mocht meemaken.

Ik gaf iedereen nog een kus op de wang en fietste naar huis. Nathan en nog wat anderen boden aan om met me mee naar huis te stappen, omdat ik nogal heen en weer zwalpte.
Ik bedankte voor hun aanbod en fietste wat lacherig naar huis.

Na een hoop gestuntel lag ik eindelijk ik mijn eigen bedje.