Over hoe ik Nathan leerde kennen

Betrapt?

In een vingerknip was de dag bij Rayan voorbij en zat ik weer op de trein huiswaarts. Ik dacht over hoe het geweest was. Het was leuk. Ik kon nu even geen weg met mijn emoties, ik wist totaal niet wat ik voelde. Achja, het zou wel duidelijker worden hoopte ik.

Dat bleek niet zo te zijn. Ik kwam tot de conclusie dat ik van Nathan én van Rayan hield. Ik besloot er met iemand over te praten want ik maakte mezelf helemaal gek.

"Hoi eef!"
"Haaay! Alles ok?"
Ik deed m'n hele verhaal en ze luisterde vol begrip.
Het luchtte op om er met iemand over te praten maar ik had nog altijd geen idee van wat ik moest doen.

"Eh, Ophelia, je moet eens naar je Twitter gaan..."
Ik wist meteen dat er iets niet juist was.

Met een bonzend hart opende ik Twitter en ik zag de foto meteen. Alle haat die binnenstroomde boeide me niet eens. Het was de foto waarop je duidelijk kon zien dat ik Nathan met Rayan bedroog.

Het was enkel nog een kwestie van tijd voor de foto bij Nathan toe zou komen. Ik moest dit voor zijn en opende trillend mijn gsm om Nathan te bellen.

'Nathan?'
'Ja dikkie? Wat is er?'
'Nathan... Ik... Ik...'
Ik stortte helemaal in en begon te huilen.
'Ophelia? Lieverd wat is er?'
'Ik... Ik heb iets vreselijks gedaan... Ik ben daarnet bij Rayan geweest om ja gewoon random dingen te doen, en toen, toen hebben we gekust...'
Hij zei niets.
'Nathan, ik wou het niet... Ik vind Rayan echt superleuk maar ik hou van je...'
Opeens was ik het zeker.
'Ik zie je doodgraag Nathan.'
Ik hoorde hoe hij zuchte en iets erna de lijn verbrak.