Over hoe ik Nathan leerde kennen

Weekendje Blankenberge

Ik nam mijn rugzak en mijn extra zak, gaf mijn mams een kus en sprong op de trein.
Op naar Blankenberge.

Op de trein kwam er zelfs een meisje naar mij omdat ze me herkende vanop de Instagram foto's van Nathan. Echt vreemd.

Na een uurtje op de trein was ik er eindelijk. Nathan ging me komen halen op het station.

Met zijn fiets stond hij aan de uitgang te wachten.
Hij begon te zingen. 'Spring maar achterop bij mij, achterop m'n fiets. En ik weet nog niet waar we naar toe gaan samen maar dat boeit me ook helemaal niets.'

Ik viel in. 'Spring maar achterop bij mij dan gaan we samen weg....'

De aanwezige mensen keken ons vreemd aan, maar dat vond ik niet erg want niemand kende me hier toch.

Al zingend fietste hij naar huis met mij op zijn bagagedrager.

Toen we binnenkwamen in zijn huis verwelkomde zijn mama me hartelijk.

'Ophelia jij slaapt hier.'

Hij wees naar een matras op de grond.

Ik keek hem uitdagend aan.

'Op de grond?'

'Ja.'

'Ha nee eh. Ik slaap in jouw bed.'

'Waarschijnlijk zijn we vanavond zo zat dat we met 2 in een bed zullen belanden.'
Hij overdacht wat hij net had gezegd.
'Neen niet zo. Niet dat we... Je weet wel...'

'Ja haha ik snap het, we zullen wel zien wie waar slaapt.'

Nathan plaatste een tweet: "Stellen jullie eens een paar vragen voor Ophelia en mij?"

Nu was het spannend afwachten op leuke vragen.