Ailem yanımda yoktu.Uzun bir süre olmayacaktı.Evet belki çok güçsüz diyeceksiniz.Pes ettim...O çok güçlüydü.Austin'i benden rahatça alabilirdi.Bu yüzden vazgeçtim.Yurtta kalamadan gitmek istedim.Ve bu gün dayanamayıp ailemle gitmeyi kabul ettim.Bu olanlardan sonra bu şehirde yaşamam imkansızdı.Ama aynì zamanda Jane'yi de düşünmüyor değildim.Belki bu beni çok zorlayacaktı ama sonuçta unutamazdım.Değil bu şehri bu dünyayı terk etsem de faydası olmazdı.Valizlerim ve ben uçağın önüne geldik.Annem bana anlamlı gözlerle bakıyordu. Babam ise neden gitmek istediğimi anlamayınca okula kendisi gitmek zorunda kaldı.Kaydımı aldırıp geldi.Bu sırada telefonuma bir zing geldi.Bu Austin'dendi.Hızla zingi açıp okudum."Neredesin?Buluşmalıyız.Sana söylemem gerekenler var!"Bana dünki olayı anlatacaktı.Gözlerimi yumdum.Havayı kokladım.Yani herkes bunu yapıyorum sanıyordu ama ben aslında beynimde dün çektiğim fotoğrafları arıyordum.Unuttunuz mu beynimin bilgisayar olduğunu?Beynimdekileri telefonuma atıp Austin'e yolladım.Biraz sonra da şunu attım."Gidiyorum..."Sonra hızla telefonu kapAdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MELODY
RomantizmArkadaşlar herşeyden önce sizden çok özür diliyorum.Çok uzun süredir Wattpad'a giremiyorum ve dolayısıyla da hikayeme devam edemedim.Beni terk eden okuyucularıma sesleniyorum.OKUYUCULARIMI GERİ İSTİYORUM!!!(Seni seviyorum adlı hikayemin devamını m...
