my dad

--- 7 ---

Ik word wakker in het penthouse in het hotel. Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen. Mijn mobiel ligt niet op het nachtkastje. Ik voel in mijn zakken. Niks meer. Ik sta op en loop naar de deur. Die zit op slot. Ik zucht en ga naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel. Mijn haar zit door de war en mijn mascara is uitgelopen. Ik veeg mijn mascara weg en haal het elastiekje uit mijn haar. Ik kam met een borstel, die ik vind in een van de kastjes, mijn haar. Ik loop weer terug en ga bij het raam staan. Zou mijn vader echt een slavenhandelaar zijn? Ik hoor een sleutel in het slot en draai me om. Mijn vader en Vince komen binnen. 'Is het waar' vraag ik direct.

Mijn vader zucht, 'wat denk je zelf?'

'Ja dus.'

Mijn vader zucht, 'Vince, wat moeten we nu met haar?'

'Ze kan niet meer weg' zegt hij 'ze heeft informatie die niet geopenbaard mag worden.'

'O nee' zeg ik 'ik wil hier weg!'

'Nee' zegt mijn vader 'Vince heeft gelijk. Jij gaat nergens meer heen.'

'Wat!'

'Vince, neem haar mee.'

Vince loopt naar me toe. Ik deins achteruit. Hij pakt me beet en trekt me mee. Naar de auto. Hij bind mijn handen achter mijn rug vast. Naar het huis ben ik stil. Ik kijk kwaad naar buiten. Wanneer we er zijn pakt mijn vader me beet en trekt me mee naar binnen. Katie en de twee anderen zijn bezig met de bloemenperkjes buiten. Ze willen iets zeggen maar Vince zegt: 'ik zou het niet doen.'

Ze kijken elkaar aan. Mijn vader trekt me mee naar mijn kamer en sluit mij, zichzelf en Vince op. 'Waarom doe je het' vraag ik boos.

'Wat' vraagt mijn vader.

'Slaven verhandelen. Meisjes nog wel!'

'Daarom' zegt mijn vader 'ik verdien veel geld ermee.'

'Het is tegen de wet!'

'En dus... niemand heeft me nog gepakt. En jij gaat je eigen vader toch niet aangeven?'

'Waarom zou ik dat niet doen?'

'Omdat ik je vader ben.'

'Die ik pas twee weken ken!'

'Ik wilde je al eerder leren kennen maar je moeder nam je mee.'

'Nu snap ik waarom.'

'Luister even Camilla, dit zijn mijn zaken. Ik doe niks met ze. Ik houd ze hier. Hun meesters waren geld verschuldigd aan me. Ik houd ze als onderpand.'

'Ik geloof je niet.'

'Dan niet. Maar het is waar. En jij moet later ook dingen gaan bedenken om niet terugbetalende leners tegen te gaan.'

'Hun auto als onderpand. Weet ik veel... maar ik wil niks meer te maken hebben met jou en al het andere!'

'Cam, wees redelijk.'

'Ben ik!'

'Sorry Camilla' zegt Vince 'je weet te veel. We kunnen je niet te laten gaan.'

Ik draai mijn rug naar hen toe. 'Laat me met rust!'

'Cam' zegt mijn vader zuchtend.

'Laat me met rust!'

Ik hoor ze zuchtten en ik hoor hoe ze vertrekken. Ik ga in kleermakerszit op bet zitten en kijk naar buiten. Na een tijdje hoor ik hoe de deur opengaat en hoor ik Katie zeggen: 'miss Camilla?'

'Wat is er' vraag ik.

'Etenstijd' zegt ze 'uw vader wil dat u mee eet met hem en Vince.'

'Ik heb geen honger.'

'Miss Camilla? Wat is er?'

Ik kijk haar aan, 'ik heb ontdekt dat mijn vader een slavenhandelaar is.'

Haar ogen worden groot, ze knikt daarna en vertrekt. Ik blijf in mijn kamer en leun tegen de muur. Mijn vader komt een tijdje later binnen. 'Cam' zegt hij.

'Camilla' zeg ik.

'Cam' zegt hij 'alsjeblieft. Ik kan niet anders. Je moeder is toch weg dus moet je hier blijven.'

'Ik kan naar mijn bff als ik wil.'

'Nee, jij blijft hier. Cam, je wil je vader toch niet de cel in krijgen? Dan zal de familie naam worden besmeurd. Dat wil jij toch ook niet?'

Daar had hij me. Ik was dol op onze familie naam. Ik was trots op de naam. Dankzij ons wapen. Ik zucht, 'het is fout.'

'dat weet ik' zegt hij 'maar ik doe niks met ze. Ze werken hier en ik bescherm ze. Totdat hun vriendjes, mannen of verloofden het geld hebben blijven ze hier. Daarna laat ik ze gaan. Vraag maar aan Katie.'

'Waarom? Hoe lang is zij hier al?'

'Lang. Haar vriend is omgekomen. Ze kon naar niemand toe dus heb ik haar aangeboden om hier te werken.'

'Waarom zou ik dat moeten geloven?'

'Omdat het waar is.'

'Dus je doet niks met ze? ze werken hier alleen?'

'Ja, andere handelaren zullen ze wel pijn doen. Daarom zeg ik altijd voor eigen gebruik.'

'En wat ga je met mij doen?'

'Ik kan niet anders dan je hier houden. Als je moeder terug is kan ik je pas laten gaan. Maar alsjeblieft Camilla. Geef me niet aan. Want dan verdwijn ik en word jij gestraft wegens valse aangifte.'

Ik knik. Hij loop naar me toe en gaat op de rand zitten. 'Niet boos zijn op me alsjeblieft' zegt hij 'ik wilde dit niet. ik wilde niet dat dit zou gebeuren.'

Ik knik. Hij glimlacht, 'nou. Wil je nog eten?'

Ik schud mijn hoofd, 'heb geen honger.'

'Nou... ik ga zo naar het casino. Wil je mee?'

Ik kijk hem aan, 'moet ik dan weer dingen gaan berekenen?'

'Nee, dat werk heb ik af. Dankzij jouw hulp. We gaan door het casino lopen en kijken hoe mensen het doen.'

Ik knik. 'Ga je mee' vraagt hij.

Ik knik, 'ja.'

'Blijf dan alsjeblieft bij me.'

Ik knik, sta op en zeg: 'dan moet ik zeker weer iets nets aan?'

Hij knikt, 'ja.'

Hij staat op, 'ik kom je koffer zo brengen. Er hangen nog wat jurken in de kast.'

Ik knik en open mijn kast. Hij loopt weg. Ik doorzoek mijn kast.