Lost Boy - Dan Howell

>5<

We zitten in de auto op weg naar mijn broer's huis en ik zing zachtjes mee met de radio. Aangezien Dan geen kleren mee heeft en hij mijn kleren niet past, ook niet snel aantrekt, gaan we naar mijn broer die een betere maat kleding heeft. 

Op dit moment loopt Dan nog steeds rond in mijn trainingsbroek en sweater, niet heel fris dus.

Ik draai de laatste hoek om en kom tot stilstand voor mijn broer's flat. Ik haal de sleutel uit het slot en open de deur. Als ik om de auto heen loop, staat Dan ook al op de stoep en we lopen samen naar het flatgebouw toe. Ik bel aan en niet veel later hoor ik een klik en kunnen we de deur openduwen.

Ik loop voorop de trappen of, tot we op de 2e verdieping zijn. Ik bel aan bij mijn broer en wacht geduldig af, totdat de deur open zwaait. 'Meghan!' Ik loop in de open armen van mijn broer en hij slaat ze stevig om me heen. 

'Kyle! Ik heb je lang niet meer gezien!' Ik bevrijd me uit de omhelzing en draai me naar Dan, die een beetje ongemakkelijk staat toe te kijken. 'Kyle, dit is Dan. Dan, dit is Kyle.' stel ik de jongens aan elkaar voor. 'Leuk je te ontmoeten! Jij bent toch die youtuber? Die waar Meghan altijd over door blijft praten?' zegt Kyle, terwijl hij Dan een hand geeft. Dan wordt meteen helemaal rood en ik geef Kyle een mep tegen zijn arm aan. 'Shut up.' zeg ik tussen tanden door. Kyle grinnikt en gaat aan de kant, zodat we naar binnen kunnen. 

Ik ga op de bank zitten en klop op de plek naast me, als uitnodiging voor Dan. Hij zakt naast me neer en glimlacht naar me. 'Je lijkt op je broer.' Ik rol mijn ogen. 'Alsjeblieft, begin er niet over. Er is zo vaak gevraagd of we toevallig een tweeling zijn. Hij is 25, we zijn geen tweeling.' Dan grinnikt. 'Toch lijken jullie op elkaar.' 'En jij lijkt op een goudvis, nu goed?' Dan rolt zijn ogen. 'Volgens mij kan hier iemand niet tegen grapjes.' Voordat ik kan reageren, komt Kyle terug met een dienblad met 3 glazen ranja en een schaaltje chocolaatjes. 

'Ranja?' Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Ik moet nog naar de winkel.' Kyle steekt zijn tong naar me uit. Ik lach en pak een glas van het dienblad. Ik neem er een slokje van en kijk Kyle aan.

'Dus, jij hebt nog wel kleren voor Dan?' vraag ik. Kyle knikt. 'Ik heb vast nog wel wat liggen in de kast. Ik draag de helft niet meer, puur omdat ik het niet meer mooi vind. Volgens mij zijn Dan en ik wel ongeveer dezelfde lengte.'

Ik knik instemmend en we staan alledrie op. 'Let's see what we have!' Mijn broer loopt voorop naar zijn slaapkamer. Hij opent zijn kast en er verschijnen een hoop shirt, jammer genoeg geen zwarte shirts, nog niet eens grijs. Ik zie Dan's gezicht betrekken en begin me meteen helemaal kapot te lachen.

Dan kijkt me boos aan, terwijl Kyle me juist raar aan kijkt. 'Wat is er?' vraagt Kyle. Ik kijk op naar Dan en grinnik. 'Niks. Vertel Dan, wat vind je van de shirts. Prachtig, niet?' Dan geeft me meteen weer een boze blik, waarna hij fake naar mijn broer glimlacht. 'Ik ben blij dat je wat shirts voor me hebt.' Ik rol mijn ogen en kijk Kyle aan. 'Hij draagt over het algemeen alleen donkere shirts.' Dan kijkt me zijdelings aan, maar ik negeer hem gewoon. 

Kyle kijkt denkend naar zijn kast en zijn gezicht veranderd opeens in een glimlach. Hij schuift de deur van de kast dicht en de rode, groene en blauwe shirts verdwijnen. Dan en ik kijken Kyle verbaasd aan. hij wenkt ons en we lopen achter hem aan de slaapkamer uit. We lopen door het appartement en staan binnen enkele seconden in het gangpad voor de appartementen. 

'Waar gaan we heen?' vraag ik verbaasd. Kyle wenkt ons alleen en belt een paar deuren verderop aan. Een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd doet open. Hij is ook al zo lang. En draagt zwart. Ik begin te begrijpen wat Kyle probeert. 

Kyle begroet de jongen en zegt iets tegen hem, terwijl Dan en ik geduldig wachten. De jongen loopt uiteindelijk het appartement in en Kyle loopt achter hem aan. Ik draai me naar Dan toe, die alleen zijn schouders ophaalt en erachteraan loopt. Ik zucht en stap uiteindelijk ook naar binnen, waarna ik de deur achter me sluit. Dan wacht op me en we lopen samen de kamer in waar de jongens ook net in zijn verdwenen.