MİLAD(tamamlandı)

Bakmaya Doyamadığım

Denizler, okyanuslar, dağlar, gökyüzü ve daha necesi.
Hani her insan her birinde huzurla dolar ya, hani her insanın bir manzarası vardır ya heycan bulduğu bulunduğu zaman orada. Evet! her insan gibi benimde bir manzaram var, SEN evet sen.. anlam veremediğim ilk kez gördüğüm bir manzara, aşırı güzel ve huzur veren..
Gece yatarken gözlerimin önüne serilen, sabahları uyandığımda güneşin ışıklarının odamın pencerisinden odama vururcasına sen düşüyorsun geceden uykusuz kalmış uyuyamamış hayalinden kocaman olmuş gözlerime.
Bir bakıyorum sen ey gönlüme umut takan, huzur çakan taht kuran..
Sesin..
Kulaklarımı çınlatıyor..
Erimemek mümkün mü ?
Heycanlamamak mümkün mü ha ?
Kalbimin hızından kendi sesimi duymak ha ?
Yada kendi kendimi hatırlamam ne kadar mümkün ?
Evet sesin beni bunca hale sokan, bunca ana, bunca yaşanılana..
Bir yüzün birde sesin sabahlarımın benliğini papatyalarla süsleyen..
Aşkla donatan.

Öyle işte yâr;

Sen işte gördüğüm en güzel manzaram, düşüm, hayalim GERÇEĞİM..
Bak! Her satırda kalbim agzımda atarcasına ellerim titreyerek yazıyorum bu sözleri çünkü, çünkü..

Şeey...
Ö Z L E D İ M.
Evet her zaman ki gibi seni yanındayken dahi özleyişim gibi, özledim işte. Burnumda tütüşünle sızlatıyorsun burnumun ucunu, kimi zaman o sızı ile ağlıyorum, şuan olduğu gibi gözlerim doldu tutamıyorum..
Ne güzel şey seni özlemek be yâr;

Her an !!!

Seni çoook seviyorummm her an aklımda olan, Özlem duyduğum sevdiceğim..

Eşin..