The Boy I Fell In Love With

-

Annabel richt haar blik even op mij en dan op het meisje in haar armen. Een traan rolt over haar wangen en ze schudt haar hoofd. 'Nooit gedacht dat me dit echt zou overkomen,' fluistert ze ongelovig en even grinnik ik.

Het is stil.

'Samuel,' mompelt ze zacht. Ze kijkt naar me op en een glinstering vult haar ogen. Ik glimlach en een enthousiaste grijns vult mijn gezicht. 'En Dena,' fluister ik als ik naar haar kleine oogjes kijk die nieuwsgierig staan. Annabel glimlacht breed en ik druk een kus op haar voorhoofd. 'Het was het waard,' fluistert ze en vermoeid staart ze me even aan.
We kijken op als we de zusters horen zuchten en ze glimlachen ons toe. 'Het is lang geleden dat wij de geboorte van een tweeling hebben bijgestaan.' legt één van de twee, Sara uit en ik lach waarna ik begrijpelijk knik. 'Daar hadden wij eigenlijk ook niet op gerekend,' beken ik en Annabel grinnikt. 'We nemen de twee nog even mee en daarna kunnen jullie naar huis.' deelt de andere zuster, Hana, mee en we overhandigen Samuel en Dena. Ook nemen ze Annabel rustig mee en blijf ik alleen achter.

Na een uurtje zitten Annabel en ik weer in de ziekenkamer. Samuel en Dena liggen met hun nieuwe kleertjes aan tr slapen en Annabel speelt met mijn vingers.
'Ergens,' begint ze en ik draai mijn hoofd naar haar toe, 'is het toch nog handig geweest dat we niet wisten of het een jongen of een meisje werd. Nu hebben we de spullen in beide kleuren.' Een lach verlaat mijn mond en ik knik. 'Is het toch geen geldverspilling geweest.' Ze fronst haar wenkbrauwen en ik leg mijn vrije hand in mijn nek. 'Niet zo bedoeld,' zeg ik peinzend en vlak daarna hoor ik haar lachen. 'Geen zorgen, ik snap je.'
Er wordt op de deur geklopt, waarna we beiden opkijken. De ouders van Annabel komen enthousiast binnen en feliciteren ons uitbundig. Na drie zoenen op mijn wangen, vragen ze hysterisch naar hun kleinzoon of dochter. Even glimlacht Annabel en kijkt ze me aan.

'Of beter gezegd, jullie kleinkinderen.'