One Night

Chapter 29

Chapter 29

BARCELONA

I slowly open my eyes adjusting to the light in the ceiling. I closed my eyes again and groaned my head hurts.

May naririnig akong mahihina na usapan and moved my head towards the voices I hear. Onti onti akong dumilat at nakita ko yung mga naguusap parents ko. They still don't know I'm already awake. Hinanap ko naman si Alejandro at hindi siya kasama ng parents ko. I looked around and see Alejendro nowhere inside the room.

"Alejandro?" I croaked and that's when my parents heard me and rushed towards me.

"hey baby how are you feeling?" tanong ni mom

Pero hindi ko nasagot yung tanong niya I felt a rush of panic hindi ko alam kung bakit but I have to see Alejandro.

"where's Alejandro mom?" I asked and looked at her face that immediately change from concerned to guilt and tears welling in her eyes.

The feeling of panic risen "where is he?"

Alam kong wala siya sa CR kasi alam kong marinig lang niya akong tinawag ko ang pangalan niya tatakbo agad yun palapit sa akin. I'm sure as hell he won't go anywhere until I'm awake. I know that for sure. "he's not here anymore" my father said

"w-what?" I asked hindi ko maintindihan kung anong ibig sabihin ng wala siya dito.

"saan siya nagpunta?" tanong ko "when will be coming back? Alam ko na hindi ako iiwan nun hangga't hindi pa ako gising" sabi ko and felt my already smaller stomach and remembered

"where's my babies?"

My father sat on the edge of the bed "they're already in the nursery room we haven't seen them outside of it. They are still running some tests" medyo nawala naman ng kaunti yung kaba ko.

"pero asan si Alejandro dad? Bakit wala siya dito? Siya ang dapat nasa tabi ko." I said and felt my cheeks wet from my tears. I can feel that there's something wrong.

"He left." he said and I wait.

"he left and coming back after he took a shower."

"he left to buy food."

"he left because he doesn't want you anymore"

Hinihintay ko na magbigay ng karugtong si dad pero walang lumabas sa bibig niya. More tears fell on my cheeks.

"where is he? Bakit siya umalis? Ano ba gagawin niya?"

"honey anak calm down. Baka mapano ka niyan kakapanganak mo palang" sabi ni mom

"no I need to see Alejandro nandito dapat siya sa tabi ko, hindi niya dapat ako iniwan where did h--" I stopped when I heard the words that came out from my father's mouth.

"I forced him to leave you." he calmly said

"w-what?" hindi ko alam kung mali lang ako ng iniisip o baka epekto lang ito ng gamot na inilagay sa akin.

"pinaalis ko siya dito habang nasa emergency room ka pa rin. Hindi siya ang nararapat sayo."

My mouth fell open and anger made me burst "ano? Kelan ka pa nagdesisyon para sa akin dad? Hindi ba you gave me freedom when I turned 18? Ikaw pa mismo nagsabi sa harap ko na gawin ko na kung ano ang gusto kong gawin nung saktong 18 ko? Bakit ngayon ka pa umapila sa naging desisyon ko?" galit na sabi ko

"para sa ikabubuti mo ito anak at sa mga apo ko. Hindi naman ako magdedesisyon ng hindi ko pinagiisipan ng matagal."

"anong ikabubuti sa amin dun dad? Na ilayo ang tatay ng mga anak ko sa kanila?" I took a deep breath trying to control my emotions, I glared at my father.

Pero parang hindi niya ata narinig yung huli kong sinabi "I already know between the two of you Barcelona kaya hindi niyo na kailangan pang magpanggap sa amin. I already told that bastards parents, oo magkakaibigan kami noon pa pero hindi ko hahayaang saktan nila ang nagiisa kong anak. Hindi ko kayang makita kang umiiyak dahil sa walang hiyang lalaking yun. Mas maganda ng hindi na makikilala ng mga apo ko ang ama nila kesa lumaki sila sa isang kasinungalingan."

"k-kasinungalingan?" I stuttered

"Oo, alam ko na napinagkasunduan niyo lang na magsama ni Alejandro para sa anak niyo at alam ko rin na may anak siya sa iba at alam kong alam mo yun! Hindi ka man lang nagsabi sa amin, pinagtatakpan niyo pa ang lahat" sigaw niya

I felt my face paled my hands shaken and my body went numb

They already knew? Paano nangyari yun? Hindi pa namin sinasabi kahit kanino yung kasunduan namin. Hindi na namin inintindi yun dahil alam na namin na totoo na ang nararamdaman namin para sa isa't isa

"d-dad. Hindi po totoo yan, -- ah totoo po. Pero hindi na ngayon we already loved each other." sabi ko na patuloy pa rin na may tumutulong luha sa mata ko, kung nandito lang si Alejandro hindi niya hahayaan na may tumulo na kahit isang luha sa mga mata ko.

"hindi magiging totoo ang pagiibigan niyo kung nagsimula lang kayo sa isang kasunduan alam mong hindi kita pinilit sa isang merge wedding dahil importante sa akin ang kalayaan mo pero inilagay mo pa rin ang sarili mo sa isang tali na may posibilidad na hindi ka magiging masaya sa nagawa mong desisyon"

"kaya nga po sinasabi ko na hindi na po namin itinuloy ang kasunduan namin dahil mahal na namin ang isa't isa. Hindi na rin po namin yun binigyan ng importansya dahil totoohanan na ang nararamdaman namin dad. Makinig ka naman po sa akin"

I looked directly in his eyes and saw disgust, worried, and other emotions changing in his eyes

He shook his head "you'll end up hurting each other. It's best if you end up early than suffer in the end with your children"

I lower my head and looked at my shaking hands. Hindi ko na alam kung ano na ang isasagot ko sa kanya. Alam na niya lahat kasunduan, Andy Salcedo, other child. But he didn't know that it's not really his.

"please dad hear me first. Andy's child is not Alejandro's we already know that. Pinaimbestigahan na namin siya para pagnalaman namin ang totoo meron kaming matibay na prueba na ipapakita sa inyo. Please dad, tell me where is Alejandro does he already saw his children?" I said with shaking voice. Pleading.

He looked at me, turn around and walked towards the door without saying anything he even look at my direction before he closed the door with mom on his side with do nothing but to look at me pitifully.

When the door closed and all I can hear is the beep of the machine and my breathing. I lay in the bed and turned away from the door and cried.

Lovelots x