Bitch please! I'm gay

The 'A from akward?

Pov Zac

Nog niet nagekeken op spellingsfouten! X

Ha! Dat het kertsdiner pijnlijker dan een verkeerd antwoord hard op in de klas opzeggen is, is zojuist overschreden.

Ik sta nu in de woonkamer met een gretige glimlach naar Brandon te kijken die wild met de brand blusser de haren van meneer Hendricks staat te blussen.

Ik moet eerlijk zijn, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld! Maakt dit me nou een slecht persoon?

Maar waarschijnlijk ben je benieuwd hoe dit komt.

Het ging als volgt:

3 uur eerder

"De kip is echt werkelijk waar verrukkelijk! Zelf klaar gemaakt?" Vraagt Meneer Hendricks, waarvan ik ervan ben achter gekomen dat de man Pieter Kees heet.

Ja, Pieter Kees Hendricks.

En ik dacht dat de naam: 'Dickens' verschrikkelijk was.

De tafel is mooi gedekt met allemaal leuke kaarsen op het midden van de tafel en ons mooiste servies, het totaal plaatje is echt sprookjes achtig maar misschien zijn de kaarsen niet zo'n heel goed idee....

Mijn moeder kijkt met een twinkeling op en glimlacht breed, "Dankjewel! En ja zelf klaargemaakt!"

Natasha laat een beledigd geluid ontsnappen en mompelt vervolgens: "Ik heb wel voor dat doodde stuk vlees moeten knokken!"

Brandon grinnikt en ik doe stiekem met hem mee.

"Oh ja! Jullie hebben hem natuurlijk gehaald! Hoe was de supermarkt? Nog bekenden tegen gekomen?" Babbelt mijn moeder vrolijk door en kijkt ons aan.

Ik puf, En of het druk was! Het was bijna de derde wereld oorlog.

"Nee, viel wel mee." Mompel ik en Natasha geeft me een zijwaardse glans.

"Zijn jullie de oude buurvrouw mevrouw Rosie ook tegen gekomen? Oude lieve vrouw met rode haren, enig kind!"

Ja, toen ze de schoenen van Natasha naar binnen kreeg geschoven.

Ik wilden graag op die vraag ja knikken, maar ik denk dat mijn moeder niet heel vrolijk word als ze hoort dat we haar letterlijk hebben vermorzeld.

En met 'we' bedoel ik: Natasha.

"Nehh. Niet gezien."

Meneer Hendricks kijkt zijn vrouw aan en vraagt vervolgens:

"Wanneer komt onze dochter Gwen?"

Ze kijkt op van haar eten en glanst op de klok, "Als het goed is kan ze elk moment aan komen."

Net aslof het allemaal gepland was gaat de deurbel en vliegt Natasha van de stoel af.

"Ik ga wel!"

De deur gaat open waarna er twee vrolijke gilletjes klinken.

De deur word met een klap dicht gedaan en voetstappen klinken hard op het hout.

De haren van mijn nek gaan recht overeind staan en mijn hartslag gaat opeens als een razende tekeer.

"Kids jullie zijn er!"
Verwelkomd Brandon ze en de aandacht wordt gericht op het stel achter ons.

Weet je wel in van die films dat het in slow motion wel eens gaat? Zo'n geval was het nu ook.

Ik draaide mijn lichaam een kwartslag zodat ik de gezichten kon zien, als mijn zicht het koppel in beeld krijgt raakt mijn kaak nauwlijks de grond.