Bitch please! I'm gay

a little bit unexpected...

pov Justin

Mijn hart bonst in mijn keel en mijn handen trillen, waarom?

Heel simpel! Ik ga mijn vader vertellen dat ik niet met Kathrine wil trouwen, waarschijnlijk gaat hij me hierna haten voor altijd.

Nu is zijn oudste rekruut blijkbaar ook gay!

Ik ben bang voor wat hij gaat en kan doen....

Maar hij kan me toch niet dwingen om met haar te trouwen?

Ja eigenlijk kan hij dat wel....

Niet aan denken Justin!

Of toch wel! straks word je eruit gegooidt en waar moet je dan naartoe?

Ik schud mijn hoofd om de gedachtes uit mijn hoofd te halen en loop verder naar beneden.

Ik loop met knikkende knieen de woonkamer in en zie, mijn vader rustig de krant lezen.

Kom op Justin! je hebt eindelijk Zac gekregen, dit wilden ik toch?

Ja! geen getwijfel Justin zac is dé jongen voor jou, laat hem nou niet lopen!

Ik loop verder de kamer in en schraap hoorbaar mijn keel, mijn vader kijkt op en kijkt me afwachtend aan.

"Zoon?' vraagt zijn stem.

Oke Justin diep adem halen....

''Pap ik moet je wat vertellen...' begin ik mijn zin en wacht op zijn antwoord.

Hij glimlacht bemoedigend als teken dat ik de vraag kan stellen.

''Ik wil niet met Katrhine trouwen omdat ik.....'

Ik haal diep adem, ''Homo ben.''

Ik knijp mijn ogen stijf dicht wanneer ik de laatste zin heb uitgesproken.

Als ik, na voor mijn gevoel 10minuten nog geen enkele reactie van hem heb gekregen, open ik voorzichtig mijn ene oog en daarna het andere.

Als ik opkijk zie ik dat mijn vader weer verder aan het lezen is in zijn krant.

Heeft hij uberhaupt wel gehoord wat ik net heb gezegd?

Alsof hij mijn gedachtes gehoord had zegt hij : ''Zoon, ik weet dat je homo bent.''

Ik kijk hem verboureerd aan, ''Wat?'

''Ik.Weet.Dat.Je.Homo.Bent.'' legt hij me uit alsof ik een kleuter van 5 ben.

''En je vindt dat niet erg?' vraag ik voorzichtig.

''Natuurlijk niet, homo of niet je bent en blijft nog steeds mijn zoon nietwaar?'

Ik knik verward, totaal niet op deze reactie voorbereid.

''Ma-Maar je reageert er zo rustig op, en het lijkt wel alsof je Nathan haat sinds hij vertelt heeft dat hij op jongens valt.'' stamel ik.

''Ik Nathan haten? Dat is bijna onmogelijk, en als het lijkt dat ik hem haat dat is helemaal niet zo. Ik moest er op het begin gewoon aan wennen, maar ik hou nog steeds van hem ondanks dat dat niet lijkt doe ik het wel.''

Een opgelucht gevoel overspoelt me.

''Ik ben zo opgelucht! Ik had je reactie echt niet verwacht..'' geef ik toe en loop naar de bank toe waar ik vervolgens op ga zitten.

''Wat had je dan gewild? Dat ik begon te krijsen, schuimbekken van het schreeuwen en tafels omgooide? Nee dat is toch niet helemaal mijn style.'' grinnikt hij en kijkt me lachend aan.

''Maar hoe zit het dan met Kathrine?'

''Ik vertel George dat de plannen gewijzigd zijn, en hij een ander baas met een zoon moet gaan zoeken.'' vertelt hij schouder ophalend.

Ik kijk verbaasd als ik hoor wat hij zegt, ''Was dit alles met Kathrine alleen maar een kwestie van geld?''

''Ja, Mccail relations verliep toch niet zoals geplant was. En George bood ons geld aan, ik was gretig en accepteerden maar wat ik dus niet wist was de voorwaarden. En ik had het je inderdaad moeten vertellen en compromissies moeten sluiten, maar ik was egoistisch ik wilden ons gezin helpen maar het dreef ons meer uitelkaar.'' vertelt hij terwijl zijn blik spijtig staat.

''Pap, het is oke. Ik snap waarom je het deed, maar waarom vroeg je dan niks aan mam?'

''Je moeder vertelden mij altijd voordat we gescheiden waren, dat ik niks op eigen houtje kon en altijd anderen mensen nodig had. Ik wist dat ze gelijk had maar wilden het niet geloven, en ik wilden voor een keer het tegendeel bewijzen maar het blijkt dat ze toch gelijk heeft.'' zucht hij om vervolgens zijn blik naar beneden te slaan.

Ik sta op om naar mijn vader te lopen en geef hem een onhandige knuffel, ''Het is goed pap! Je hebt gedaan wat je kon! En het is juist goed dat je hulp hebt gevraagd want Selina, Nathan en ik kunnen je nu helpen.''

''Dankjewel Justin, je bent een geweldige zoon. Ik hou van je.'' zegt hij met een gesmoorde snik en grijpt me steviger vast.

Dat ging makkelijker dan verwacht en nu weet ik de rede achter dit alles.

Gelukkig staat er nu niks meer in de weg tussen mijn geluk en kan ik Zac vragen om écht de mijne te worden.