Chapter 15 - I'm Sorry

208 12 1
                                    

" James? " Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang makita ko siyang nakatayo lang don.

" I-I.. I'm sorry.. I was just got worried.. Ang tagal mo kasing bumalik eh.. I see.. I think I have to go. " Pagkasabi niya non ay agad na siyang luamabas ng banyo.

" Di ko to makakalimutan. " I glared at Kurt before leaving. Lechugas ka!

" James! " Tumakbo ako palabas at sinundan siya. Hindi man lang niya ako pinapansin o nililingon.

" James! " Ang hirap din niyang habulin. Dalawang hakbang ko yata ay katumbas ng isang hakbang niya. Naman oh.

" James! Kausapin mo naman ako oh. " This time, mas nilakasan ko pa ang boses ko.

" Hey.. " Tumigil na ako sa paghabol sa kanya.. Hinihingal na ako. Sa wakas, tumigil narin siya pero hindi parin humaharap.

" Please.. Please hear me out. " Kumalma ako at nakiusap habang hinahabol parin ang hininga ko.

" Fine then! " Humarap na siya sakin. Galit ang tono ng boses niya at ito ang unang beses na ginamit niya sakin to. (~_~)

Hindi ko napansing nandito na pala kami sa labas ng kalsada at medyo maraming tao.. Ang layo na pala ng narating namin.

" Y-yung.. Kanina.. It was just an accident! He's a childhood friend. Ang napag-usapang deal lang ay isang halik sa pisngi- Bigla nalang niya akong hinatak at hinalikan! Hindi ko ginus- "

" Deal? " He coldly asked. Ito na yata yun.. Ito na katapusan ng pagpapanggap ko. Tutal, malalaman at malalaman din naman niya ang totoo eh.

" Deal na wag sabihin o banggitin sayo ang totoo pangalan ko.. " Napayuko ako. Hindi ko siya matignan sa mata..

" True what? " Mukang hindi na niya ako parehong tignan the same way ng dati. He changed..

" I'm sorry. I'm not Kaila.. " Hindi siya kumikibo. Hindi siya nagsasalita. Kaya napatingin ako sakanya. Kita ko ang pagkalito sa mga mata niya.

" What? What are y- "

" Yes, I lied to you. I'm not her.. I'm not the one for you. She was my seatmate back in the plane. She unpurposely gave me her book then yun.. Di sinasadyang nakita mo ako, hawak yun, sa tapat ng cafe na sinasabi mo.. " Pag-amin ko. (-_-) I feel so bad.

" Wha- Why- Why didn't you tell me right away!? " Napatingin ako sa paligid.. Pinagtitinginan na nila ako.

" Uh.. " Nablanko ang utak ko. Walang lumalabas sa bibig ko. Dagdag mo pa ang mga mata ng mga tao sakin sa paligid ko ngayon.

Naiiyak na ako pero hindi pwede! Hindi ako iiyak. Hindi!

" What!? " Mas luamakas pa ang sigaw niya. Pakiramdam ko nanghihina ako.. Hindi ko alam na kaya pala niya akong sigawan ng ganito. (_ _)

" Eh kasi.. Kasi.. Di ko rin alam. Di ko rin alam kung bakit ako umoo bigla. " Natatarantang sagot ko sakanya.

You Are The OneTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon