Remember me

02 ~ Goodmorning!

Jewel links en Finn rechts 😊❤ Misschien hebben sommigen van jullie het door dat het Emma en Dean van Blue Lagoon: The Awakening zijn, dat klopt! Ik vindt het een super film en Dean en Emma pas erg goed bij de rollen voor Finn en Jewel!

De zon schijnt fel in mijn ogen als mijn broer me wakker maakt. Waar ben ik? Ik kijk rond en besef me dan ineens dat ik in Italië ben... Dom van mezelf. Ik stap uit bed, het is al lekker warm dus ik heb er niet veel moeite mee. Ken je dat gevoel in de winter dat als je wakker wordt je echt heel veel moeite moet doen om niet te blijven liggen? Nou, ik in ieder geval wel.

De gordijnen zijn al open, al veel mensen liggen aan het strand of aan het zwembad in hun zwemkleding. Ik loop naar de kast en pak een shortje met een T-shirt eruit, het is een spijkershortje en op het T-shirt staan wat letters met figuurtjes er om heen, ik heb nooit gelet wat er op het T-shirt staat, ik vond de figuurtjes er om heen zo leuk en daarom heb ik het gekocht. Onder mijn kleren doen ik een bikini, ik neem aan dat we nog gaan zwemmen vandaag.

"Zusje? Ben je al klaar?" vraagt Finn, die een poging doet om een klein kind na te doen. "Het ontbijt is al bijna afgelopen! Het is al 10 uur, we hebben nog maar een uur!" Langzaam loop ik naar de deur en gluur om het hoekje, ik trek een wenkbrauw op en kijk naar het gestresste gezicht van Fin. "Meen je dit Finn? Normaal doe je een kwartier over het ontbijt!" zeg ik met een lieve glimlach. Hij glimlacht en trek me dan aan mijn arm mee, niet zoals iemand die je ontvoert, maar gewoon lief.

In de ontbijtzaal is het niet heel druk, hier en daar zijn wat lege tafeltjes. Buiten daarintegen is het wel druk, ik kijk rond en zie aan een tafel in de hoek mam en pap zitten. Ik loop in versnelde pas naar ze toe en geef ze beide een kus op hun wang. "Goedemorgen, hebben jullie lekker geslapen?" vraagt pap met zijn mond vol. Ik knik en draai me om, om naar het buffet te lopen, Finn volgt me.

Overal liggen lekkere dingen, vers gebakken broodjes, chocolade croissants, spek, ei, noem maar op! Heerlijk! Ik pak een broodje en leg er wat spek naast. Naast het brood zit een grote glazen plaat die kleine kinderen beschermt van de hitte die van het gasfornuis afkomt, achter het gasfornuis, die dus achter het glas zit, staat een vrouw pancakes en wafels te bakken. Ik pak een wafel en doe er wat nutella op. Als laatst leg ik nog een appel en wat meloen op mijn bord, een heerlijk ontbijt voor een heerlijke eerste dag van de vakantie! Ik wacht tot Finn klaar is en loop dan naar een leeg tafeltje in de buurt van mijn ouders.

Eenmaal terug in onze hotelkamer overleggen Finn en ik wat we gaan doen vandaag. "Naar Venetië?" stelt Finn voor, ik schud mijn hoofd.

"Daar gaan we samen naar toe met pap en mam.."

"Naar het stadje hier in de buurt?"

"Is dat niet leuker in de avond?"

"Ja, klopt..."

"De omgeving een beetje verkennen? Mam en pap hebben 2 auto's gehuurd en jij hebt je rijbewijs! Mochten we dan onderweg iets leuks zien kunnen we dat gaan doen als we ons een dagje vervelen."

Finn knikt met een glimlach en pakt zijn zonnebril. "Laten we gaan dan?" Het komt er meer uit als een vraag. Ik knik en pak ook mijn zonnebril en de tas die ik al klaar gezet heb, we hebben dingen van de ontbijtzaal meegenomen zoals appels en een broodje voor tussen de middag.

Met de trap gaan we een verdieping omlaag, richting de kamer van onze ouders. Ik klop op de deur en niet veel later zwaait hij open. "Hee! Pap, mam!" Roept Finn als hij naar binnen loopt. Pap kijkt hem verbaasd aan, maar tovert een glimlach op zijn gezicht. Mam zit op het balkon een boek te lezen, pap en mam hebben ook een balkon, maar zonder zeezicht helaas.

"Wat brengt jullie hier?" vraagt de, nog altijd, verbaasde pap.

"Zouden we 1 van de auto's die je gehuurd hebt mogen?" Glimlachend kijk ik hem aan.

"De autosleutels liggen nog beneden. Ik loop wel even mee om ze te gaan halen." Antwoord pap en loopt de deur uit.

Finn loopt achter hem aan, ik zeg mam nog even gedag en ga dan ook de gang op. De gang is leeg, raar. De trap en lift zijn niet heel dicht bij, dus of ze moeten gerend hebben, of ze gaan me laten schrikken ergens om te hoek. Finn probeert me altijd te laten schrikken en natuurlijk helpt pap daarmee. Altijd 2 tegen 1, mam helpt mij nooit, das echt gemeen.

Vroeger als kind speelden we vaak verstoppertje, zoals ieder kind denk ik. Ik verstopte me dan en Finn ging zoeken, ik had altijd de beste verstopplekken, maar altijd vond hij me en liet hij me schrikken. Een keer in de winter ben ik in de bosjes gaan zitten. Finn zocht me, maar kon, dacht ik, me niet vinden. Ik wilde opstaan om hem te roepen en jawel hoor, toen voelde ik iets kouds in mijn nek. Tuurlijk! Waarom niet? Ieder kind stopt toch sneeuw in de nek van je zusje? Toch?

Ik lach om mijn eigen gedachte en schrik als ik ineens tegen iemand op bots. "Sorry!" zeg ik snel. Dit gebeurt me nou altijd, ben ik in gedachten, bots ik tegen iemand op! Ik pak de koffer, die is gevallen, op van de grond en geef hem aan de jongen die voor me staat. Ik kijk omhoog en kijk recht in 2 helder blauwe ogen, zo helder als water, als de lucht. Zo mooi.

De jongen kucht, zei hij iets? Heb ik iets gemist? Was ik aan het staren? "Ja, ik zei iets, dat heb je dus gemist en ja je was aan het staren." Damn, dat zei ik hard op.. Het is een aardig knappe jongen, brownie bruin haar, helder blauwe ogen, gespierd. Als je hem zo ziet zou je denken dat er een sixpack achter dat shirt van hem zit.

"Sorry." Zeg ik nogmaals en draai me om. Hij pakt mijn arm vast en laat me omdraaien. "Wat is je naam?" Vraagt hij met een lieve glimlach. "Jewel" Ik glimlach terug. "Ik hoop je nog eens te zien, Jewel. Ik ben Dylan." Ik knik, glimlach en loop in een rustig tempo weg.

"Jewel?!" hoor ik van het trappenhuis komen, Finn. Ik dacht dus verkeerd, ze waren al beneden. "Hier ben ik!" Roept ik van bovenaan de trap. Ik ga als een speer de trap af en bots bijna tegen Finn op. Finn houdt zijn hand omhoog en een bosje sleutels hangt eraan.

"Oehhh, een audi!" Roep ik, harder dan de bedoeling was. Had ik al gezegd dat we gen arme familie zijn? We wonen in een groot landhuis met 3 auto's, alle 2 audi's en 1 aston martin, voor pap, mam én mijn broer 1.

Broertje lief heeft een witte carbio a8, mam dezelfde maar dan in het rood. De aston martin is cabrio, blauw, mijn favoriet. Toen Finn zijn rijbewijs heeft gehaald heeft hij van pap een audi gekregen, de audi die hij altijd al wilde.

Jaja, ik heb een beetje auto kennis! Geef mijn broertje hier de schuld maar van.

We lopen naar buiten en zien een geweldige carbio staan, de rode Audi RS5 Cabriolet. Ik stap in en ruik het leer,het is een nieuwe auto, denk ik. Finn gaat ook zitten en geniet zo te zien van de audi waar hij nu in zit. Hij pakt het stuur vast, stopt de sleutels in het sleutengat van de auto, tja, hoe moet ik het anders noemen? En trapt het pedaal in. Zee, bereid je voor, we komen eraan!