Remember me

13 ~ Thank you

Ik heb een hoofdstukje aangemaakt, direct na het hoofdstuk 'remember me' zodat je kan zien wie nou precies wie is! Dit leek me wel handig voor als je een keer een naam vergeten bent ofzoiets. Dan kan je altijd eventjes terug naar het hoofdstukje 'Wie is wie' gaan! :)

Het was echt een super dag! Het eerst zijn we in alle achtbanen geweest. Of nou ja, eigenlijk Jason en ik alleen. De rest vond het 'te eng', ze zijn gewoon een beetje gek in hun hoofd. Van Olivia wist ik dat al, maar vandaag heeft er een schepje bovenop gegooid: 'Ik ga niet op die vieze stoeltjes zitten. Wie weet hebben daar wel smerige mensen op gezeten!' gilde ze. We stonden bijna een uur in de rij. Ik facepalmde mezelf. Wat, een, ongelofelijk, stom, wijf. Wat heb ik een hekel aan dat soort mensen! (A/N in het echt niet hoor. Alleen in het verhaal :p)

Vervolgens gingen we door naar de wildwaterbaan. 'Daar in? Dan word ik nat! Ik ga daar echt niet in hoor!' zei ik. Ik zuchtte heel diep en zei dat ze wel gewoon bij het restaurantje mocht gaan zitten. Want daar zijn de stoelen niet vies? Toch? Hoor de sarcasme. 

Als laatste zijn we naar het spookhuis geweest. Ik ben me een paar keer helemaal lens geschrokken. Ik hou echt niet van spookhuizen, maar ik móest mee. Helaas. Jason en Jasper hebben me samen ook een paar keer laten schrikken. En Olivia, tja, die heeft buiten staan wachten. Jason heeft een masker gekocht. Van zo'n zombie achtig iets. Hij heeft er ook een kapot shirt bij gekocht. We liepen naar buiten, met Jason helemaal achteraan. Hij ging achter Olivia staan en liet haar schrikken. Ze is even out geweest, maar wij hebben de grootste lol gehad. En nu is ze echt heel boos.

"Ey, trut, kom je nog?" hoor ik een bitchy stem zeggen. Ik draai me om en stuur haar een arrogante blik. "Dat wordt dan 9,95 alsjeblieft." zegt de man achter de kassa. Ik pak mijn portemonnee en geef hem een briefje van 10 euro. "Bedankt" glimlacht hij. Ik heb een ketting met een groene fenix gekocht. (zie media, de diamantjes zijn in dit geval groen). Ik kon hem niet laten liggen. "Wil je de ketting direct om?" Ik knik. "Dan geef ik hem even aan je vriendje, zodat hij hem om kan doen." Vriendje? Ohja, even vergeten, Jason staat naast me. Jason pakt ze ketting aan en doet hem om mijn hals. 

Ik heb gemerkt das Jason best aardig was vandaag. Zo ken ik hem niet. Misschien doet een weekje vakantie hem dan toch goed. Dan is hij weg van zijn vrienden en kan hij normaal doen. Ik wil hem wel vaker zo meemaken. 

Ik glimlach naar Jason en hij naar mij. Aan deze Jason kan ik wel wennen. "Bedankt." zeg ik. Ik glimlach nog naar de jongen achter de kassa en loop dan samen met Jason naar buiten. "Het was gezellig vandaag." zeg ik, terwijl we naar de groep terug lopen. Jason knikt. "Ja, jammer van Olivia en haar vriendin." zegt hij. Ik grinnik. De manier waarop hij Olivia uitspreekt is echt geweldig. Alsof ze kots is zegmaar. 

"Waar is de rest?" vraag ik verbaasd als we op de plek staan waar de anderen zouden wachten. Jason haalt zijn schouders op. Als ze geflikt hebben om weg te gaan zonder ons, dan vermoord ik ze. Echt waar. Ik kijk rond of ik ze ergens zie staan, maar nee, nergens. "Godver." scheldt Jason. Ik ga zitten op het muurtje. "Misschien zijn ze gewoon even naar de wc." zeg ik hoopvol. Ik denk het niet, want Julia zou zoiets nooit doen zonder te wachten op mij. Ze zou nooit zomaar weg gaan. Wat ze nu dus blijkbaar wel heeft gedaan. Ik heb haar verkeerd ingeschat. 

Ik zucht diep. Wat als ze toch niet meer terug komen en naar huis zijn gegaan zonder ons? Dan zitten wij zonder auto, want beide auto's zaten vol. Ik bijt op mijn lip.

Mijn telefoon trilt in mijn zak. Ik pak hem snel. Julia met een kat met hartjesogen verschijnt op het scherm. Ik neem direct op en zet hem op luidspreker. "Waar zijn jullie?!" zeg ik kwaad. Ik ben echt woest. Dit flikt ze me niet nog een keer! Een beetje me met Jason achterlaten in de middel of nowhere. "Olivia wilde super graag naar huis en ze dreigde dat ze tegen haar ouders iets zou zeggen over ons waardoor wij huisarrest zouden krijgen als we niet nu naar huis zouden gaan. Ze zei dat jullie wel gewoon met de trein naar huis konden gaan en dat jullie het helemaal niet erg zouden vinden. Dat wist ze aangezien ze Jason goed kende zei ze." zegt Julia in 1 adem. Ik ben hier stil van. Dankje Olivia. Je bent mij mijn leven schuldig.

Jason is zo te zien ook stil. "Hallo? Zijn jullie er nog?" vraagt Julia na een poosje. Ik schraap mijn keel. Jason begint te praten. "Olivia kent mij helemaal niet goed. Dat zou ze wel willen trouwens." zeg hij. Ik kijk hem verbaasd aan waardoor ik een 'ik vertel het zo'-blik krijg. "Ohw." horen we alleen maar. 

"We vinden wel wat." zeg ik. "Anders zoeken we voor zo lang hier wel even een hotelletje." gaat Jason verder. "Oke, ik vertel het wel tegen de rest." zegt Julia. We nemen afscheid en hangen op. 

"Dus..." zeg ik om de stilte te doorbreken. "Dus..." herhaalt Jason mij. "Gaan we opzoek naar een station? Of een taxi? Of..?" vraag ik. Ik kijk Jason aan. Hij heeft echt mooie ogen. Het zo helder als een oceaan. Zijn haren zitten lekker warrig, dat maakt hem best schattig. 

"Laten we gaan." zeg ik. We waren elkaar aan het aanstaren. Awkward... Jason knikt en glimlacht naar beneden. Raar mens. "Dit is een van de eerste middagen dat je niet op me gescheld hebt." zegt hij, ik denk met een grijns. Ik draai me om waardoor hij tegen me op botst. "Er kan nog van alles gebeuren." zeg ik. Ik geef hem een knipoog waardoor zijn grijns alleen maar breder wordt. Mafkees.