Remember me

12 ~ Sunshine

"Goodmorning sunshine." zegt een lage stem. Een jongen zo te merken. Ga weg wie je dan ook bent. Weten jongens dan niet dat ze meisjes uit moeten laten slapen in een vakantie? Ik haat het als mensen me wakker maken, al helemaal als jongens dat doen.

Ik word door elkaar geschud, uhrg, weet diegene dan niet van ophouden! Ik open mijn ogen wijd, maar sluit ze direct weer. De zon schijnt fel in mijn ogen. Die gast bij mijn bed heeft zo te merken de gordijnen open gedaan. "Irritant mormel." mompel ik. Ik probeer mijn ogen nog een keer open te doen. Het lukt een klein beetje, ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Ik zie een vage silhouet zitten.

"Je moet wakker worden Jewel." zegt de lage stem weer. Vaag komt deze stem me bekend voor. Ik weet niet waarvan. Ik doe nog een poging tot het helemaal openen van mijn ogen. Jason zit aan de rand van mijn bed met een grote grijns. "Hoelaat is het?" mompel ik. Jason kijkt op zijn zilveren horloge. "7 uur." zegt hij. Das lekker vroeg. 7 UUR? WAT! "WAT!" schreeuw ik. "En waarom noemde je me sunshine?"

"We moesten vroeg komen van Julia." zegt hij geschokt, mijn vraag negerend. Waarom zou je ook antwoorden? Maakt niet uit dat je iemand die je haat ineens sunshine noemt. Doe ik ook, toch? Hoor de sarcasme. Ik rek me uit en trap daarbij Jason per ongeluk. Oeps. Och, nou ja. Het is Jason maar. De enige echte Jason, de klootzak. Ik duw hem van mijn bed af en rek me uit. Jason valt met een klap op de grond. Ik hoor een zachte 'auw'

"Moest dat?" vraagt hij terwijl hij overeind probeert te krabbelen. "Ja." grinnik ik. Ik stap uit bed maar struikel over Jason. Godver, Jason! Ik zou ook lekker in de weg gaan liggen. Oke, ik geef toe, het is mijn fout, ik heb hem geduwd, maar hij kan ook gewoon direct op staan!

Ik val op de grond, bovenop Jason. De deur van de kamer gaat open en Julia stapt naar binnen. Meteen als ze ons ziet liggen begint ze te lachen. Ze stopt als ze mijn boze gezicht ziet. Ik probeer op te staan, maar trap Jason per ongeluk een paar keer. I don't care, het is Jason.

"Ben je al klaar?" vraagt ze als ze mij nog in pyjama ziet. Ze bekijkt me van top tot teen en moet moeite doen om haar lach in te houden, geweldig. "Bijna. Dat zie je toch?" zeg ik chagrijnig. Ze schud haar hoofd, lacht zacht en draait zich weer om. Ik kijk boos naar Jason. "Ik haat je" zeg ik boos. 

Ik loop naar de kast en pak een setje kleren. Een zwarte short met een wit T-shirt met daarop een zwarte tekst met wat figuurtjes. Ik open de badkamer deur en stap naar binnen. De deur doe ik direct op slot. Ik zucht diep en kijk naar mijn spiegelbeeld. Ik moet toegeven, Julia heeft gelijk met dat ze moet lachen, ik zie er niet uit. Mijn haar staat alle kanten op en mijn mascara is uitgelopen, ik ben het er gister vergeten af te halen. Ik lijk echt een heks op deze manier.

Ik heb een hekel aan vroeg op staan. Al helemaal als het vakantie is. 

"Hehe, daar is ze eindelijk." zegt Jasper quasi geïrriteerd. Ik kijk hem even arrogant aan en ga naast Julia staan. "Oeh, mevrouw is een beetje chagrijnig vandaag, niet?" zegt Olivia bitchie. "En jij bent een beetje een wortel vandaag met al die make up, niet?" zeg ik. Ik krijg een arrogante blik van haar terug. 

Jasper slaat een arm om mijn schouder. "Dankje." fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach voldaan. Ik wilde Olivia al een tijdje irriteren, maar ik kreeg er nooit de kans voor, helaas. Nu is het gelukt, en ze vindt het niet leuk zo te merken.

"Maar waarom moesten we er zo vroeg uit?" mijn stem klinkt vermoeid, terwijl ik best op tijd sliep volgens mij. Vannacht was een droomloze nacht, dus daar heeft het ook niet aan gelegen. Het zal wel.

"Omdat we naar een pretpark gaan!" gilt Julia van blijdschap. Olivia en ik kijken haar geïrriteerd aan. Das ook voor het eerst dat we dezelfde mening hebben over iets. 

En hoe kan Julia in hemels naam zo vrolijk zijn op deze vroege morgen? Het is pas kwart over acht! Ik kan pas vrolijk zijn als het op z'n minst 11 uur is!

"We hebben een paar auto's gehuurd. Het is een klein uurtje rijden, vandaar dat we er zo vroeg uit moesten." zegt Jasper. Ik zucht diep. Dit gaat nog een lange dag worden.