Remember me

04 ~ Wat?

De wind waait door mijn haar en de veel te warme zon verwarmt mijn huid. Ik zit samen met broertje lief achterin de cabrio, we zijn opweg naar het waterpark hier in de buurt. Het schijnt een super groot waterpark te zijn met meer dan 15 glijbanen! Pap en mam wilden ook mee, voor de gezelligheid.

Ik hoor mijn maag knorren. Vanmorgen zijn we vroeg gaan ontbijten en blijkbaar heb ik niet genoeg gegeten. Ik heb meestal snel weer trek, ik hou van eten. Net als Niall Horan trouwens. Ik ben niet een mega grote fan van One Direction, maar Niall Horan vind ik echt geweldig. Al helemaal als hij zijn bril op heeft. Dat maakt hem super schattig!

Ik ben een mega grote fan van The Hunger Games. En dan vooral van Peeta, Josh Hutcherson. Ik kan me nog herinneren dat ik Journey, to the center of the earth, keek en dat Sean uit die film me wel heel bekend voor kwam... Ik ging research doen en kwam erachter dat het Josh Hutcherson was en dat hij ook in The Hunger Games speelde, of speelt, want ze zijn nog aan het opnemen voor de andere delen.

'Zullen we zo even stoppen om een lekker broodje te halen?' vraagt Finn. Mijn broer kan mijn gedachten lezen, hoe eng. Mam kijkt me eventjes aan en focust zich weer op de weg, zij zit aan het stuur. 'Prima.' antwoorden ik en pap tegelijk. Mam stemt ook in, ze stopt bij het eerste winkeltje of restaurantje dat ze ziet. Ik pak mijn telefoon, zet mijn 3G aan en ga naar snapchat. Ik heb 500mb 3g gekregen voor in Italië. Ik maak een selfie met Finn op de achtergrond, sla hem op en zet erbij: Sukkel eerste klas. Ook zet ik de foto op insta met erbij: Met deze sukkel naar het waterpark, met een hartje.

We stoppen bij een klein restaurantje aan de kant van de weg. Het restaurantje kijkt uit over de zee, het staat op de rand van een klifje. We stappen uit en lopen naar binnen. De heerlijke geur van pannenkoeken komt me tegemoet. Hmm! Ik hou van pannenkoeken! 'Kan ik u helpen?' vraagt een jonge ober in het Engels. 'We komen hier om middag te eten.' antwoord pap. De ober wenkt dat we hem moeten volgen en we lopen naar een tafeltje in de hoek, met aan 2 kanten ramen. Gezellig.

Ik bestel een pannenkoek met slagroom ijs en warme chocoladesaus. Heerlijk! Finn neemt een pannenkoek met warme kersen. Het is een pannenkoeken restaurant kwamen we achter toen we de kaart kregen. Niet dat ik dat nog niet ontdekt had door de geur, maar nu is het een feit. Pannenkoeken behoren tot mijn lievelingsgerechten! Het lievelingsgerecht dat bij mij op nummer 1 staat is pizza, duh, wiens lievelingseten is dat nou niet? Als je nu gaat zeggen dat je dat niet lust kom ik je persoonlijk met een stuk pizza vermoorden! Of misschien is een moordenaar toch handiger... Nummer 2 is shoarma! Jamjam! Wat hou ik toch van eten!

We stappen weer in de auto. De pannenkoeken waren overheerlijk! En ik lieg niet! We hebben afgesproken dat we hier nog een keer gaan eten. Ik kan niet wachten! Finn stapt achterin links in, mam weer achter het stuur en pap daarnaast. Ik zit op mijn vaste plek, rechts achterin. 'Let's go!' roept Finn blij als mam het gaspedaal indruk. Er komt een leuk liedje op de radio die we allemaal kennen, we zingen hard mee. 

Finn pakt zijn telefoon uit zijn zak en zodra hij de snap ziet slaat hij me zacht. Ik grinnik. Finn staat best raar op de foto zie ik nu. Ik begin te lachen waardoor Finn ook in de lach schiet. Ik open instagram. Een paar vriendinnen, die ik getagd had, hebben op de foto gereageerd. Sommige reacties van andere mensen zijn: Wow, hot af  of  Finn aan het trainen jongen? 

Er komt weer een leuk liedje op. Final Countdown - Europe. Ook één van mijn all-time favourites. Ik zing luid mee, met als mam, pap en Finn.

We stoppen voor een verkeerslicht, nog steeds zingend. Het licht springt op groen, mam trapt het pedaal in. Ik kijk naar rechts en naar links, doe ik altijd, voor de zekerheid. Ik schrik als ik een vrachtwagen zie. Van links. Hij rijdt op ons af, hard. 'MAM!' schreeuw ik. Ze kijkt achterom en dan naar links. 

Één klap. Alles stil. De vachtwagen staat stil, wij tollen over de weg. Links is ingedeukt, rechts niet. Ik knal met mijn hoofd tegen het raam aan. Een schok van pijn gaat door me heen, het raam breekt. Ik kijk de auto rond voor zover ik dat kan. Mijn nek doet pijn, mijn voorhoofd doet pijn, alles doet pijn. We staan stil. Finn, mam en pap liggen stil. 'Pap?' vraag ik, geen reactie. 'Mam?' ook geen reactie. 'Finn?!' roep ik in paniek. Ik kijk naar Finn, zijn hoofd bloed. De auto is om hem heen gebogen, zijn ogen zijn dicht. Het bloed stroomt over zijn hoofd en uit zijn mond. Een inwendige bloeding... Ik voel mijn hoofd licht worden. Ik word duizelig. 'Finn..?' vraag ik schor. Ik pak zijn pols, ik voel niets. Ik besef het me niet, ik ben te duizelig. 

Pap beweegt en draait zijn hoofd naar de achterbank, hij is er niet slecht aan toe, zie ik voor zover ik kan zien. Zijn ogen worden groot als hij naar mam en Finn kijkt. Ik voel tranen in mijn ogen komen. Wat is er met Finn? En mam? Zijn ze oke?

Alles draait, de auto, pap, de omgeving, alles. Ik kijk naar buiten, blauwe knipperende lichtjes. Zijn we op de kermis? Een deur aan rechts gaat open en pap stapt uit. Hoe kan hij nog lopen? Is alles goed met hem? Mijn deur wordt open gezwaaid, er staat een man met een geel pak. Hij zegt iets, ik versta niet wat. Ik zie zijn mond bewegen en hij kijkt angstig. Ik hoor niets, geen geluiden, niets. Ik wordt uit de auto getild en op een brancard gelegd. Ik word ergens heen gereden. Pap staat naast de auto met een hand voor zijn mond, tranen stromen over zijn wangen. Vaag die ik een man naar hem toe lopen. Ik word ergens opgetild, nog steeds in de brancard. De deuren van iets gaan dicht, dan wordt alles zwart...