Ghost of a Chance//C.H

- Chapter 8 -

ฉันลืมตาขึ้นมาเจอกับภาพมัวๆตรงหน้าที่ค่อยๆชัดเจนขึ้น ใบหน้าของชายหนุ่มคิ้วเข้มยังคงหลับสนิท

"คาลัม" ฉันเปล่งเสียงขึ้นมาเบาๆเพื่อเช็คว่าเขาไม่ได้แกล้งเเอบหลับ ลมหายใจอุ่นๆของคาลัมกระทบหน้าฉันอย่างเป็นจังหวะ รวมถึงพันธนาการของเเขนของเขาที่โอบรัดเอวของฉันไว้ทำให้ฉันไม่กล้าขยับตัวสักเท่าไหร่ ริมฝีปากหนาๆตรงหน้าย้ำเตือนเรื่องเมื่อวาน ซึ่งฉันจำมันได้ทุกอย่าง ทุกการกระทำ ทุกคำพูด รวมถึงความฝันอันโหดร้ายนั่นด้วย......

ฉันจับริมฝีปากตัวเองสลับกับมองหน้าคาลัม ความรู้สึกสับสนก็ก่อตัวขึ้นมาในหัวของฉันทันที ไม่ใช่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเขานะ ถ้าเป็นอย่างงั้นอะไรๆมันคงง่ายขึ้นกว่านี้ เเต่มันดันตรงกันข้ามกันเลยหนะสิ ฉันรู้สึกดี ดีมากอย่างบอกไม่ถูก 'เเต่แกมีนิคอยู่นะ' หึ ประโยคนี้แหละที่ทำให้หัวฉันปวดตุบตลอดเช้านี้ ฉันไม่ควรเผลอใจให้กับเจ้าของจูบเมื่อวาน มันไม่ยุติธรรมทั้งกับนิคเเละคาลัม ฉันคิดถูกใช่มั้ย? เรื่องตัวเองก็ยังแก้ไม่ได้ยังมีเรื่องบ้าๆนี่มาให้คิดอีกหรอเนี่ย ยัยเอ็ม ไม่ใช่สิ เมริสา... ฉันชื่อ เมริสา

' บางทีไม่ต้องกลับเข้าร่างก็ดีนะ' ความคิดที่ผุดขึ้นมาตั้งเเต่ฉันลืมตาขึ้น มันอาจจะฟังดูเห็นเเก่ตัวกับนิคเเละยายของฉัน แต่พ่อกับเเม่ยังทำได้เลยทำไมฉันถึงจะทำบ้างไม่ได้หละ จะได้ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัวด้วย พอคิดถีงภาพพ่อกับแม่ที่นอนเเน่นิ่งในโรงพยาบาลเฮงซวยนั่นน้ำตางี่เง่านี่ก็ไหลออกมาดื้อๆ ฉันแอบสงสัยอยู่ว่าฉันกินน้ำไปเยอะขนาดไหนกันนะถึงได้สามารถร้องไห้ได้มากขนาดนี้ ฉันหลับตาเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ไหลออกมาเยอะไปกว่านี้ เเต่สัมผัสเบาๆที่แก้มของฉันทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งภาพตรงหน้าทำให้อุณหภูมิในร่างกายของฉันทำงานผิดปกติอีกครั้งเพราะคาลัมได้โน้มตัวลงมาจูบที่น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของฉันอยู่ ซึ่งนั่นก็ทำให้หน้าของฉันเเละเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ เขาพรมจูบไปที่แก้มทั้งสองข้างของฉันก่อนจูบมาที่ตาของฉัน ตาที่ผลิตน้ำใสๆบ้าๆนี่ออกมา