Ghost of a Chance//C.H

- Chapter 7 -

"ไม่จริงใช่มั้ยคะคุณหมอ บอกฉันที ฮือออออ" เสียงร้องของผู้หญิงที่ปลุกฉันตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับ ฟังจากเสียงแล้วคงเลยวัยกลางคนไปไม่น้อย ฉันลืมตาขึ้นมาเห็นผู้หญิงชราที่ถูกรายล้อมไปด้วยชายหญิงกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวด้วยชุดกราวน์สีขาวสะอาด ฉันมองไปรอบๆตัวกลิ่นแอลกอฮอลล์ที่เตะจมูกบวกกับผนังสีโทนขาว ทำให้ฉันรู้ว่าฉันอยู่ในโรงพยาบาลที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันตื่นมาที่นี่ได้ยังไง แล้วคาลัมหล่ะเขาอยู่ไหน

"ผมเสียใจด้วยครับ" ฉันเดินตรงไปยังกลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าห้องกระจก ผู้หญิงชราคนเดิมล้มทั้งยืนด้วยสภาพที่อ่อนแรงเหมือนคนไม่ได้นอนมาหลายวัน ใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

"โอ้ยยยย!"ฉันจับหัวใจตัวเองที่ตอนนี้เหมือนโดนค้อนทุบรัวๆอีกครั้ง ฉันกัดฟันสู้กับความเจ็บปวดที่อกข้างซ้าย กี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องเจ็บปวดขนาดนี้แต่มันก็ยังไม่ชินสักที ฉันค่อยๆพยุงร่างตัวเองเข้าไปให้ใกล้ผู้หญิงชราคนนั้นมากขึ้น

"ลูกแม่ ฮืออออ พระเจ้า ฉันจะอยู่ได้ยังไง ฮืออออ" หญิงชราทรุดตัวลงไปที่พื้น ทั้งหมอและพยาบาลพยายามพยุงร่างแกขึ้น

ตุ๊บๆๆๆ ยิ่งฉันเดินเข้าหาหญิงชราคนนั้น ความปวดที่เคยอยู่ที่หัวใจกลับลามขึ้นไปที่สมองของฉันอย่างรวดเร็ว

"คุณยายยังมีหลานสาวอยู่นะครับ"

"เมริสา หนูต้องอยู่กับยายก่อนนะลูก อยู่กับยาย " เมื่อฉันได้ยินประโยคเมื่อครู่ ความเจ็บที่เล่นงานฉันอยู่กลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ จนทำให้ขาทั้งสองข้างของฉันอ่อนยวบลง

'เมริสา......ยาย' ฉันกำหัวใจที่เหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกให้ได้ ความทรงจำผุดขึ้นในสมองฉันอย่างมากมาย

"ยาย ยาย! หนูอยู่นี่ ยายได้ยินหนูมั้ย" ฉันพยายามแทรกตัวเข้าไปหายายที่ถูกล้อมไปด้วยหมอ