Ghost of a Chance//C.H

- Chapter 5 -

สิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็วและไร้ค่า ฉันก้าวขาพ้นจากชานบ้านของคาลัมพลางมองขาตัวเองที่หยุดชะงักอยู่ที่สนามหญ้าสีเขียวอ่อน ก่อนเงยหน้าสูดอากาศยามเช้า แสงแดดอ่อนๆกระทบผิวขาวซีดของฉันทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง ในสถานะวิญญาณ....ที่ไม่มีใครเห็น

"เฮ้อออ" ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะไม่ถอนหายใจออกมา ก็ฉันกลุ้มใจหนะสิ 10 วันแล้วนะที่สมองอันว่างเปล่าของฉันก็ยังคงไม่มีวี่แวววาจะนึกอะไรขึ้นมาได้เลย วันๆก็เอาแต่นั่ง นอน ทะเลาะกับนายคาลัมนั่น ยิ่งตอนนี้เขาได้พักตั้ง 3 เดือน คงได้หูชากันไปข้างนึงแน่ๆ ฉันมองไปยังบ้านหลังใหญ่ของเด็กน้อยเจสซี่ที่ตั้งอยู่ถัดไปเล็กน้อย เจสซี่!!เด็กที่เห็นฉัน ฉันลืมนึกไปได้ยังไงกันว่ามีเจสซี่อีกคนที่สามารถช่วยฉันได้'มั้ง' แต่ลองดูก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่หน่า ฉันรีบสาวเท้าไปยังบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ถัดไปไม่ถึงเมตร ก่อนจะง้างมือเพื่อเคาะประตู แต่เดี๋ยว! ฉันไม่จำเป็นต้องทำอย่างงั้นนี่ ฉันตั้งสติก่อนจะพุ่งร่างตัวเองใส่ประตูทันที

"เจสซี่ลงมาทานข้าวได้แล้วลูก"เมื่อเข้ามาในบ้านก็พบกับผู้หญิงร่างท้วม ซึ่งจากประโยคก่อนหน้านี้คงเดาไม่ยากว่าเธอคงเป็นแม่ของเจสซี่แน่นอน ฉันมองไปรอบๆบ้านที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์เรียบง่าย สีโทนอบอุ่นที่ดูเข้ากันเป็นอย่างดี ฉันเดินไปยังเตาผิงที่มีกรอบรูปถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ

"นิค!" ฉันเปล่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ พระเจ้ายังคงเข้าข้างฉันเสมอสินะ! นั่นมันเขา นิค นิคที่สถานีวิทยุ ฉันจำไม่ผิดแน่

"พี่สาว พี่มาทำอะไรที่บ้านผมฮะ ^-^" ฉันหันไปตามเสียงแหลมที่ดังขึ้น เจสซี่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าบันไดพลางมองมาที่ฉัน

"เอ่อ...คือพี่-"

"พี่สาวที่ไหนลูก"ไม่ทันที่ฉันจะได้จบประโยคก่อนหน้า แม่ของเจสซี่ก็เดินมากอดเด็กน้อยตรงหน้า