Kurt Adam Aşkı |Düzenleniyor

K.A.A 1

Nefes alış verişlerim daha da hızlanmıştı. Yeşil gözlerim bir anda sarıya dönüşürken gözlerimi kapattım. İlk dönüşümümden nefret etmiştim.

Kafamı tamamlanan dolunaya çevirdim. Beyaz ay sanki bana gülümsüyordu. Kafamı pençelerime çevirdim. Sivri tırnaklarımı gördüğümde tekrardan koşmaya başladım.

Kurt olmak kolay değil diye düşündüm.

Uzağa koşmak istiyordum.

Daha uzağa.

18 yaşındayım.

Çoğu insanın canavar olarak tabir ettiği bir hayvana dönüşümümün ilk günüydü.

Ya da kurt adam.

"James!" arkamı döndüğümde bir iki adım geriledim. Emily.

Sarı saçlarını kapatan kapşonunu çıkarttı. Ve sarıya dönüşen gözleriyle beni süzdü.

"Yalnız olmadığını söylemek için geldim James." artık her şeyi daha net kavrayabilmiştim. Aptal sarışın yalan söylemiyordu.

2 Gün önce

"Hadi ama!" çamur içinde kalan ayakkabılarım küfür etme sebebimdi. Önümdeki koca çamur birikintisini görmediğim için de birkaç defa kafama vurmuştum. Okulun ilk günü berbattı. Okul denilen koca bina daha berbattı.

Daha çok kahverengi ve sarı karışımı olan saçlarımın beni havalı yaptığını sanıyordum. Çamura basarak karşımdaki sarışınları kaçırmıştım. Lanet olsun!

Kafamı omzumdan uzanan mendile çevirdim. Mendili uzatırken bir süre beni süzmüştü.

"Belki lazım olur." sarı saçlarını kulağının arkasına götürürken mendili elime tutuşturmuştu.

"Teşekkürler." samimiyetsizce elimdeki mendille ayakkabımı silmeye başladım.

"Emily." elini uzattığında yürümeye başladım.

Aptal sarışınlar.

"Ne olduğunu biliyorum." dediğinde arkama döndüm.

"Neyden bahsediyorsun sen?"

"Bana güvenmen gerekiyor James."

"Kimsin sen?" dediğimde etrafına bakındı. Etrafta kimsenin olmadığından emin olduktan sonra bana döndü.

"Sürümüze katılman gerekiyor aksi takdirde..." derin bir nefes aldı. "Avlanırsınız."

"Sürü falan istemiyorum. İşlerime burnunu sokma. Sana asla güvenmiyorum aptal sarışın." dediğimde okulun giriş kapısına doğru ilerlemeye başladım.

"James. Bizi ifşa edeceksin. Bana inanmalısın." Onu dinlemiyordum. Sınıfın kapısını hafifçe ittiğimde sinirli bakışlarımı Bay Saltzman'a yönelttim.

Burnuna düşen gözlüğünü işaret parmağıyla itti. Genzini temizleyerek beni gösterdi.

"Yeni öğrenci Jack..."

"James." hafifçe gülümseyerek düzelttim. "James Morgan."

Elindeki kalemle boş sayfayı karalarken yerime geçmiştim. Tebeşirin sesi kulağımı tırmalarken yeni bir özelliğimin eklendiğini fark etmiştim.

Cankurtaran zili çaldığında sınıf boşalmıştı. Sertçe kapatılan kapıya doğru ilerlerken gitmemi engelleyerek beni durduran aptal sarışına baktım.

"2 gün sonra dönüşümünün ilk evresi dikkat etmen gerekiyor."

"Bana neden yardım ediyorsun?"

"Annem bir Alfa. Sürümüze katılmazsan avlanabiliriz." Bana doğru birkaç adım attıktan sonra durdu. "İnanmanı beklemiyorum ama lütfen dikkat et James."

Dışarı çıktığmda derin bir nefes verdim. Kurt adamlık bana göre değildi. Bir ailem yoktu. Üvey annem ne tür bir varlık olduğumu öğrenseydi kesinlikle ifşa edebilirdi. Kurt olduğumu bir mektup sayesinde keşfetmiştim. Şimdi ise bunun için uğraşıyordum.

sınıftan çıktığımda eve doğru yürümeye başladım. Kalp atışlarım daha da hızlanıyordu. Belirtiler her geçen gün artıyordu. Yarın akşam ilk dönüşümüm oluyordu. Bu cidden hayatımın en büyük belasıydı.