Chapter 47: The Aftershock
Trevor POV
Diana fainted?
Humigpit ang hawak ko sa telepono ko at nahalata naman iyon ni Clare na naka-dekwatro ng upo sa gilid ng kama, hindi ko siya pinansin, sa halip ay inayos ko ang sarili ko't mabilis na lumabas sa kwarto without her consent.
"Send her to the hospital!" Giit ko sa kasambahay, I think she's Jorie.
"O-Opo Sir..."
Mabilis ang pagtibok ng puso ko at tila ba ito lang ang simula ng lahat at may mas malala pa, is this karma speaking? "Pupunta na ako sa ospital. Ok?" Sabi ko sa kasambahay saka tinapos ang tawag, sumunod pala si Clare sa aking paglabas nang hindi ko napapansin, pinagtaasan niya ako ng kilay.
"Pupunta ka sa ospital? Bakit? Aren't we supposed to make out?"
Nagtagis ang bagang ko at sinamaan ko siya ng tingin, "at first, nataranta ako sa pagdesisyon at hindi ko gaano pinag-isipan ito dahil sa takot na maiwan kaya pumayag ako sa gusto mo, but heck no! Not anymore. I'd rather have Diana know everything that let her live a life of lies and secret, I'd rather lose her by being real and fight to win her back. So go on, tell her everything. Baka gusto mo ako na mismo magsabi sa kanya?"
Natigilan siya sa sinabi ko. She faked a laugh, "you're a good joker." She denied.
I clenched my jaw. "We're not going to do sex anymore, siguro ikaw nga ang first love ko, but I've moved on already years ago, hindi panakip butas si Diana, hindi lang siya basta bastang asset sa buhay ko na papakasalan ko para hindi mapunta sa iba ang mana ko, she's more than that. So Clare, I want to tell you I respect you as a woman, so have respect to yourself."
Luhaan akong tinignan ni Clare, "tell me, I'm still the one, right?" She pleaded.
Umiling ako at matigas ko siyang tinitigan sa mukha, "our history was over a long time ago."
Bago pa man siya makasagot ay tumalikod na ako't lumabas sa apartment, mabilis akong tumakbo pababa sa building saka sumakay sa sasakyan ko, I drove my way to the hospital while only thinking of Diana...
Possibilities flashed into my head and I shook them away.
What could be the reason why Diana suddenly fainted?
Biglang pumasok sa isipan ko kung gaano katakot ang itsura ni Diana noong nalaman niyang sa ospital kami pupunta, napakagat ako ng babang labi ko.
She's afraid of hospitals and I just remembered it now.
Shit.
Mabilis kong pinaharurot ang kotse ko hangga't sa nakarating ito sa ospital, nakita ko agad ang isa sa mga sasakyan ko na naka-park so ibig sabihin ay nasa loob na si Diana.
Lumabas na ako't tumungo sa loob, "please be fine..."
***
Diana POV
After the nosebleed, ano nga ba ang nangyari? Biglang nandilim ang tingin ko't mas lumala ang sakit ko sa ulo, black spots suddenly invaded my vision, para ngang bumabaliktad ang tingin ko at parang antok na antok ako.
Hindi ko alam pero ayoko ang amoy ng lugar, it makes me feel uncomfortable. Asan ba ako? The more I want to open my eyes, the less my body responds na tila ba may ibang sumanib dito na nagpipigil. Na tila ba wala akong enerhiya para gawin iyon. So my eyes stayed close. I stayed still.
The last thing I remembered was Jorie shouting in panic when I suddenly collapsed. Iyon na lang.
"Doc, ano ang resulta?" I heard a faint voice that shrills off concern out of nowhere, pamilyar ang tinig nito at hindi na kailangang tanungin pa kung sino, it was Trevor, the familiarity is vivid.
"Negative naman lahat ng resulta, wala siyang sakit, what happened is just an aftershock." Sagot naman ng isang lalake na tinawag nyang Doc...
Doc?
Bumilis ang pintig ng puso ko.
The familiar smell I hated the most invaded my nostrils, don't tell me... nasa ospital ba ako? I wanted to run, I wanted to stand and escape this hell but my feet won't let me, I can't feel my own body.
"Aftershock? Ano ibig mong sabihin?" Trevor groaned.
"Before I answer that, nakakatulog ba ang babaeng iyan ng mahimbing?"
"Babaeng iyan? How dare you address my wife like that!" Galit na tugon ni Trevor, I wanted to open my eyes but can not. Damn my body seems not to respond to my will, na tila ba parang mas gugustuhun ko pang matulog.
"Ok, I'm sorry for that," sagot ng kausap ni Trevor, "so? Does she have enough sleep?"
"Bakit mo tinatanong iyan sa akin? Laging tanghali ang gising ng asawa ko, she have more than enough sleep!"
"But the test states that she lacks a lot of sleep and she is stressed, siguro iyon ang rason kung bakit laging tinatanghali ang gising ng missis mo, Sir. I think she have sleeping disorder." Sabi ng lalake, the tone is much the same as the doctor.
Doctor... napaisip ko, nasa ospital ba talaga ako? The more I think the less I want to believe. But believing won't make any point when the truth is obvious. Bigla akong nagpanik, oh my gosh, please no...
Naramdaman kong may humaplos sa buhok ko, bumilis lalo ang tibok ng puso ko, "why would she lack sleep and be stressed?"
I lack sleep because I keep on thinking about you and us. I am stressed because our wedding is soon and possible what ifs are playing inside my head.
"Siguro maraming tumatakbo sa isipan niya, as you can see, she had a nosebleed which is a proof that her lack of sleep weakened the membranes of her nose and as a result, she had bleeding nose. She also fainted due to severe tiredness and fatigue. I recommend we give your wife a proper sleep and rest with sleeping pills."
Please get me out of this place... the smell of this place hit me to confirmation. Kahit na hindi ko magalaw ang mga mata ko ay alam kong nasa hospital ako. This is the smell I hated the most.
Hindi ko alam pero hinugot ko ang lahat ng lakas ko para buksan ang mga mata ko, it helped but it was hard, nagulat si Trevor na nasa gilid pati ang usap niyang nakasuot ng white lab at nakahawak ng papers, "Diana?" Gulat na tanong ni Trevor sa akin.
Nanginig ang katawan ko habang nililibot ng tingin ang paligid, nanghihina ang katawan ko ngunit pinili kong tumayo habang nakahawak ang mga kamay sa may pader bilang supurta, "g-get me... out... of this... p-place..."
And with that, I fell into his arms.
Biglang bumalik ang lahat ng masasakit na alaala na naging dahilan upang matakot ako sa ospital, I lost too much people here who were precious to me. This place is hell.
Mabilis ang paghinga ko, alam kong nakasandal ang ulo ko sa dibdib ni Trevor at nararamdaman ko pa ang pitik ng puso niya, I don't know but it helped to calm me down a bit, his heartbeat seemed to sooth me and erase away my worries.
"T-Trevor..."
"Ssh, I'm here. I'm here."
***
