Küçüklüğünden beri banyodan korkarsın. Banyodan çıkınca bir korku oluşur bedeninde. Tuhaf hissedersin kendini ve çevreni.
Banyodan derken şöyle,;düşünsene evde teksin. Saatler ilerlemiş ,gecenin ıssızlığı sarmış heryeri. Evde teksin. Banyo yaptın, ama içinde bir huzursuzluk var. Bunları düşünmemeye çalışıyorsun. Banyodan çıkıyorsun, üstünü giyerken salondan ses duyuyosun. Psikolojik olduğunu zannediyorsun. Korkuyosun ama korktuğunu kendine çaktırmamaya çalışıyorsun. Banyonun kapısını kilitliyorsun. Ve kendi kendine söylüyorsun "kapı kilitli "birazda da olsa rahatlıyorsun.
Hep böyle değil midir, çocukluğundan beri. Ne kadar yapmamaya çalışsan da, o kapıyı kilitlemeden duramıyorsun. Engel olmaya çalışırsın hep ama nafile!
Neyse üstünü giyersin, odaya geçip televizyonu izlersin . Ama o peşini bırakmaz. Sen televizyon izlerken etrafta dolaşır.İçine bişey düşer, korkarsın. Saat ilerlemez, yatmaya karar verirsin.
Odana geçersin, yatarsın. Uyumak için epey bir uğraşırsın .Kapıyı kilitlememek için tutarsınız kendinizi. Yatağın içinde döner durursunuz. Ve sonunda uyursunuz. Birazcık gerilmiş olabilirsiniz ama şimdi daha çok gerilin.
Çünkü uyuduktan biraz sonra uyanırsın. Hemde büyük bir korkuyla. Olduğun yer sessiz, geniş ve soğuk. Elini sağa sola attığında sert bir zemin farkedersin, ve sonra küvetin içinde olduğunu anlarsın. Senin küvetinin.
O kadar ıssız ki bir tek senin hızlı, derin ve korkulu nefeslerinin yankısı olur. Tuhaf bir şekilde tek olmadığını hissediyorsun. Elini hemen kapıya uzatıyosun açmak için ama olmuyor. Açmıyorsun. O korku boğazında düğümleniyorken kalbin durur. Çünkü arkanda, tam olarak boynunda bi nefes hissedersin.
