Artık büyüdüm biliyorum ama her insan gibi benim de korkularım var. "KARANLIK" Karanlık bir oda da hele ki ayna da varsa uyuyamam. Ve ailem artık büyüdüğümü, korkmamam gerektiğini, yaşıma göre davranmam gerektiğini söylüyorlardı.
Ben her gece ışığı açarak yatardım,ve annemlerde gece ben uyurken ışıkları kapatırlar. Ben gece kan ter içinde uyanırım. Nasıl oluyor anlamıyorum fakat karanlık beni uyandırıyor.
Birgün annem ve babamın şehir dışına çıkması gerekti. Çünkü düğün vardı. Ve benim evde tek başıma kalacağımı ,artık bu yaşa geldiğimi söylediler. Yapacak bişey yok. Gidiyorlar. Onlara sıkı sıkı sarıldım. Ve o günümü full televizyon başında geçirdim.
Yatma vakti gelmişti. Odama gittim ışığı açtım ve uykuya sarıldım. Çok ilginç ama ben aynaları düşünmeden uyumuştum. Sabaha karşı yine uyandım. Yine annemler ışığı kapatmışlar. Tekrar uyudum. Sonra uyku sersemliğim geçince anladım. Ben evde tektim. Kim kapatmıştı? Peki ya bu zamana kadar??
