Let it be

Chaptet Thirteen

JD’s POV
Ilang araw na mula nung pumunta sa bahay si Van. Naikuwento ko na rin kanila Nick iyong mga nangyari. Sobrang kinikilig ang mga loko. At si Aisha pinost na sa facebook iyong picture namin ni Van nung sport fiest. Daming likers and comment. Bagay daw kami ni Van. Mga sira ang ulo. Speaking of Van. Dapat kasama niya ito ngayon dahil magsisimula na ulit ang training para sa mga bagong batch. “Where’s Van?”Hanap  ni Aisha.
“Ewan ko dun.”Sabi ko. Totoo naman kahapon pa hindi nagpaparamdam iyon.
Na panu na kaya siya. Alam naman nito na may training na ei.
“Baka naman nasa opis nila.”Sabi ni Nick.
“Siguro nga, busy rin yun ei.”Si JM. Tinapos lang niya iyong powerpoint presentation bago pumunta sa trainig hall. Since mamaya pang 10 o’clock magsisimula ang training may tatlong oras pa siya para magprepared.
Katahimikan ang sumunod na naghari sa paligid. Ngunit saglit lang iyon.Unexpected visitor. Si Mam Rissa tinawag siya. “Excuse me Ms.JD.”Mam Rissa called me. Napatingin lang iyong tatlong kasama ko sa opis. “Yes, mam.”Napako ako ng mapansin iyong matangkad na kasama ni Mam Rissa. He’s back after two years.
“Welcome back for our ex-trainor Mr. Dexie Malando.”Nakangiting pakilala ni Mam Rissa. Yes, si Dexie nga ang nakikita niya ngayon. He’s wearing a formal attire. At mas lalo siyang gumawapo ngayon. He’s back my Dexie...—Ang landi lang!
“H-Hi.”Kandautal na bati ko.
“Hello, nice to see you again.”Nakangiting wika nito.
“Me too.”Tipid na wika ko. Ano daw?!landi talaga.
“Okay guys, Mr.Malando is officially working here at ECE but sadly he’s assign from other site is in Makati. Dumalaw lang talaga siya dito.”Rinig kong paliwanag ni Mam Rissa.
“Sayang.”Sabi ni Nick. Na halatang kinikilig guwapo talaga kasi si Dexie. Pero mas guwapo si Van...untag ng isip ko. Haist!nasaan na kaya yung tibo na yun?
“Sige iwan ko muna si Dexie sa inyo. At ako’y may isa pang kakausapin.”Paalam ni Mam Rissa, pero bago ito umalis “Where’s Van?”Takang tanong nito.
“Mam wala pa po.”Si Aisha ang sumagot. Wala na akong imik dahil sa gulat.
“Baka nasa operation area pa yun. Sige na guys i have to go.”Iyon lang at lumabas na ito ng opis nila.
Isa-isa na ring nagpaalam sina Nick, JM at Aisha. Tinunguan lang nila ang mga ito. She’s feel nothing. Parang normal lang ano naman kung nandito si Dexie. Alam ko naman talaga na babalik ito gaya ng sinabi nito noon. “How are you?”Basag nito sa katahimikan. “Fine, how about you?”Walang kahit na emosyon na wika ko. Para kasing hindi kompleto araw ko. Hindi ko pa kasi nakikita iyong gusto kong makita.....Pero diba si Dexie naman iyong atat na atat na gusto kong makita. Sa totoo lang kaya hindi ako nakikipagrealsyon because i always hoping that one day Dexie come back to me. Umaasa ako may second chance. And Yes, now Dexie is here beside me. Talking with me asking me some questions and remembering those memories that we have before. “Meron na ba?”Mayamaya ay tanong nito sa akin.
Mula sa laptap ay napatingin siya ng diretso sa mata ni Dexie. May nabasa siya doon na hopes. Ewan ko parang sinasabi nito na tayo na lang ulit. “Wala.”Sabi ko.
Di nga?!sumagi sa isip ko.
“Akala ko nahuli na ako ng dating ei.”Ngumiti ito habang sinasabi iyon. Typical Dexie kahit nuon kapag may gusto itong sabihin kundi kakamot sa ulo, ngingiti. One thing that i like to him. Mabait at gentle din ito, pero dahil busy minsan hindi na siya naihahatid nuon sa pag-uwi.But Van do everything, kahit busy ito gagawa ito ng oras para sa kanya.-sumagi na naman sa isip niya. Naguguluhan na talaga ako. Dapat masaya ako dahil bumalik na siya pero bakit ganun? Parang nalulungkot ako.Parang may mali. Help me!ano ba?!!!
Sumapit na ang ten o’clock and finally Van is here. Pinakilala na rin niya si Dexie kay Van. At nagataka ako ng biglang may lungkot na bumakas sa mga mata nito. At napansin kong may bandage ang ulo nito. “Anong nangyari sayo?”Tanong ko ng magbreak time ang Pixies. Si Dexie umalis na dahil kailangan na nitong pumasok sa Makati site. Nagpaalam naman si Van dito at ako.
“Ah-ito wala nauntog lang ako.”Sabi nito.
“Mukha mo, sinungaling ka rin nuh.”Hindi kombinsidong wika ko. Feeling ko nakipag-away ito ei. “Sinong gumawa niyan sayo?”Pangungulit ko pa rin sa kanya. Alam kong hindi marunong magsinungaling si Van.
“Oo na, hindi ako nauntog.”Amin nito sa kanya. Habang ang ulo ay nakayuko. “Patingin nga.”Sabi ko. At agad naman nitong iniangat ang ulo para makita niya tinanggal niya iyong bandage.”Ang laki ah, ginagamot mo ba yan?”Nag-aalalang  wika ko.
“Oo, i went to the doctor yesterday. Para ipacheck up.”Sabi naman nito. Binalik ko ang bandage. “Sinong umaway sayo hindi mo sinagot ang tanong ko.”Seryong sabi ko.
“Ah—kasi----“sasabihin na sana nito nang biglang bumalik si Dexie. Halos sabay pa kaming napatingin sa papalapit na binata. “Sorry, i invite you  sana for diner later.”Alok nito sa akin.
Napatingin ako kay Van. Wala itong reaksyon. Hindi tuloy niya malaman kung tatangggapin iyong imbitasyon ni Dexie. “sige.”Sa huli ay sagot ko.
“Thanks, mamayang 7 o’clock sunduin na lang kita.”Nakangiti nitong sabi.
“Okay.”
At muli itong nagpaalam sa kanila. Pagkaalis na pagkaalis ni Dexie nagpaalam naman si Van magcr. Napapailing lang ako sa reaksyon nito. But i think she’s jealous. I know Van likes me, she’s crush on me. Alam na alam ko yun. But i hate myself to not accept Dexie’s invitation. Matagal kaming hindi nagkausap nito at dapat naman talaga siya ei. Naguguluhan na talaga ako.