Let it be

Chapter Seventeen

JD's POV
It's Monday, back to work. Kahapon parang inip na inip ako sa bahay. Gusto ko na ulit pumasok sa trabaho. "Goodmorning Mam."Nakangiting bati sa akin ni Manong guard. "Goodmorning po."Ganting bati ko. Ngumiti lang ito. At nagtuloy na ako sa elevator. Pinindot ko ang 5th floor kung saan naroon ang opisina ko. Pagkarining ko ng Ting at agad na bumukas ang two doors ng elevator agad akong lumabas. Tuloy sa paglakad hanggang sa matapat ako sa pintuan. Dali-dali ko iyong binuksan. I stop to walk ng mapansin ang coffee with slice of chocolate cake. Napataas ang kilay ko. Sa gilid ng plate nakita ko ang isang sticky note at binasa ko ang nakasulat.
Please eat well....
Simple message at walang nakalagay kung sino ang nagbigay. Imposibleng si Van dahil hilig nitong iindicate ang pangalan nito sa tuwing bibigyan siya ng ganito. Mukhang may naglalaro sa akin ah. Kinain ko na lang iyong cake. Gutom naman ako ei. Wala naman sigurong lason. Nang maubos ko ang cake at coffee. Biglang dumating si Nick kasunod ang dalawa pang alepores nito.
"Hi Gorgeous!"Bati ni Nick sa kanya. Parang nangyari na ito ah....bulong ko sa isip ko.
"Why you here guys?"Tanong ko.
"May meeting daw ei."Sagot ni Aisha. Oo nga parang nangyari na nga ito.
Wierdo!
"Parang hindi ko alam un ah."Takang wika ko. Ang weirdo ano bang nangyayari sa amin..
"That's why we here."Mula sa pintuan ay narinig naming wika ni Mam Rissa. "Goodmorning mam."Halos sabay na bati namin. I can't believe?bakit ba?
"Okay, we will have very short meeting."Sabi ni Mam Rissa. "Goodmorning first."
Inayos pa namin ang mga upuan bago magsimula ang meeting. Ang pinagkaibahan nga lang noon at ngayon. Wala si Mr. Smith two months ago ng mamatay ito. Si Mam Rissa na ngayon ang tumatayong President while me to take place of Mam Rissa before as a Manager. Dami na ring nangyari sa ECE. Mas lalong umunlad ang ECE dahil na rin sa paghihirap ni Van na siyang magiging CEO. Pero bakit parang wala itong balak umuwi ng Pilipinas. Kainis!
Pinaliwanag ni Mam Rissa ang mga pagbabagong magaganap sa kompanya since Sir Smith died. Mukhang mas mahirap ang magiging challenge sa kanila. Hindi naman maiwasan na kabahan dahil new management new rules and policy ang mangyayari.
Isang oras bago natapos ang meeting. At nagpaalam na rin Si Mam Rissa. Wala namang annoucement na uuwi ang CEO. Basta nagmeeting lang sila and some reminder na rin.
"Akala ko naman may shocking news."Napapailing na wika ni Aisha.
"Akala ko ibabalita na uuwi na si Van."Sabi JM
"Oo nga ei."Sabi ni Nick.
Pare-pareho kaming nabigo sa expectation.
Back to work after the meeting.
Makalipas ang walong oras. It's time for me to go home.
Nag-abang ako ng taxi sa labas ng ECE.Ilang minuto lang ay nakasakay na ako ng taxi.
Dahil malapit lang ang ECE sa amin. Wala pang 30 minutes nakarating na agad ako sa bahay. Laking gulat ko ng makitang nagkakasiyahan ang mga kamag-anak ko. As in may videoke pa. "Anong meron?"Takang tanong ko kay Jeff. Nag-iinom ito sa labas ng balcony kasama ang iba ko pang pinsan. "Wala lang, nagkakasiyahan lang kami nila Tito."Nakangiting wika nito.
Mas lalo akong nagulat nang makapasok ako sa loob ng bahay namin. Nagmano ako kay Daddy, mommy, kanila tito at tita. Nagkukuwentuhan lang ang mga ito. Si Shane naman ay kausap si Nick. Oh' bakit nandito ang mga ito. Si Aisha, JM, Cris,Thea, at Len ay naroon din.
"Akala ko ba umuwi na kayo?"Takang tanong ko.
"Ah-kasi"Malaman na paliwanag ni Len.
"Oo, bigla kasing nagtext si Tita Sandy sabi may happinings daw dito, kaya pumunta kami."Agad na paliwanag ni Nick.
"Ah...sige maiwan ko muna kayo ah, magbibihis lang ako."Agad na paalam ko.
"Okay."Masayang sagot ng mga ito. Wierd talaga. Kanina sa opis ngayon sa bahay naman. Ano bang meron ngayon. Monday na Monday kabudtrip. I have no idea.
Pagpanik ko sa second floor ng bahay namin. Agad kong tinungo ang kuwarto ko. Binuksan ang pintuan at pumasok. Nabigla ako ng may mapansin na lalaking nakahiga sa kama ko. Habang nakatakip ng magazine ang mukha. At sino naman ang ungas na ito. At talagang sa kuwarto ko po natulog. May naisip ako bigla. Dahan-dahan akong lumapit sa kama ko, At dahan-dahan kong tinanggal ang magazine na nakaharang sa mukha nito. Van!agad na nasambit ko. Laking gulat ko ng matanggal na ang magazine. Si Van nga ba ito?Bakit natutulog siya sa kuwarto ko?Anong trip nito.
Mayamaya ay bigla itong nagising. Nagpupungas pa ito ng mata bago umupo. "Hi."Nakangiting bati nito ng magkaharap na sila. Nananatili akong nakatingin dito. Nagulat ako ei. "Sungit!"Tawag nito sa akin. Saka lang ako nahimasmasan. "Anong ginagawa mo dito?"Typical JD. Kunwaring pagsusungit ko sa kanya.
"Dinadalaw ka."Nakangiti pa ring wika nito.
"Che....tagal mo akong tinikis tapos ganyan lang ang sasabihin mo."May tampong wika ko. Naiinis ako parang wala lang dito ang pag-alis nito. Tumayo ito at lumapit sa akin. "Sorry."Sumeryoso ang mukha nito. Naiyak na ako. Hindi ko na napigilang mapaluha ei.
Pinusan nito ang luha ko gamit ang hinlalaki nito. Naramdaman kong niyakap na niya ako. "Sorry, for waiting so long."Sinseridad na hingi nito ng tawad sa akin. Lalo akong sumiksik sa chest niya. "Nakakainis ka iniwan mo ako."Parang batang wika ko. Umiiyak pa rin ako, "Hindi mo man lang ako hinintay. Namimiss na kaya kita."dugtong ko pa. Lalong humigpit ang yakap ni Van sa akin. "I miss you so much JD, walang araw na hindi kita inisip."Ramdam ko ang emosyon ni Van habang sinasabi niya yun. Napatingin ako sa hazel brown na mata nito. Kitang-kita sa mga mata nito ang lungkot. "I love you, Sungit."Sabi nito.
"I love you too, Van."Sagot ko. Dapat pa ba ako magpakipot. Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito.
"Talaga?"Mayamaya ay tanong nito. "Oo, nung nalaman ko na aalis ka na. Nagmadali akong lumuwas ng manila para maabutan ka. Kaya lang hindi na kita naabutan."Mahabang paliwanag ko."Thanks JD hindi ka napagod mag-antay."Sabi nito. Sabay yakap sa akin.
"Kahit kailan ka pa dumating, ikaw lang ang mamahalin ko Van."Madamdaming wika ko. Lalong humigpit ang yakap nito. We miss each other. Nang muling magtama ang aming mga mata ay agad akong hinalikan ni Van sa lips. I feel her soft lips. Her tongue starting to go inside of my mouth. I start to feel the electricity coming for her. She lying me in my bed. I feel her body. We kissed each other possionate. This is the first time that i kissed Van.
"Ano ba yan maglock naman kayo ba?"Mayamaya ay rinig naming wika. Natatawang tinigil namin ang ginagawa. "Matuto ka kasing kumatok."Sabi ko.
Si Shane pala yun. Wala man lang pasabi.
"Sige na ituloy na ninyo walang pipigil ako na maglalock kakahiya naman sa inyo ei."May halong biro na wika nito. Mabilis pa sa alas cinco ay nawala na ito sa loob ng kuwarto niya. And we continue to kiss. Mas wild mas masarap.
Van kiss me again gently. Her hand is starting to touch my body. She remove my blouse and pants. "Can I?"with a sexy voice. "Yes. Feel me."I said.
Then, she's start to kiss my lips, going to my neck down to my breast i feel good when Van do that. She also suck my nipples while her hand playing my other nipple using her hand. She kiss ne again after going down to my private part. "Ummmhh..Sh***t"I said with good sounds.
Lalo pa akong naging wild, when Van enter her tongue to that particular part. Hindi ko na matiis napaungol na ako. What the heck i feel this. Until we reach the heaven and earth.
"I love you."Mayamaya ay rinig kong wika ni Van sa akin. Habang ang mata'y nakapikit. "I love you too."I response.
"Hindi ka na galit?"Tanong nito sa akin. "Hindi, pero nagtatampo pa rin ako sayo."Sabi ko.
"Bakit?"
"Kasi hindi ka nagpaparamdam."Sabi ko.
"Dahil alam kong may Dexie ka."Biglang sumeryoso ang tone ng boses nito. Napatingin ako sa mukha ni Van. "Wala na kami."Sabi ko. Nakikita ko pa rin kasi ang lungkot sa mata nito. "Bakit?"Seryosong tanong nito.
"Because someone's own my heart."Totoong sabi ko.
"Nasaktan ko siya."Halos pumatak na ang luha nito. Bakit may nasabi ba akong hindi maganda. Diba dapat masaya siya. "Look Van, hindi mo siya nasaktan, dahil ako ang nakipagbreak at ginawa ko yun dahil iyon ang tama. Magiging unfair ako kay Dex kung ipagpapatuloy ko relasyon namin. Dahil mas mahal kita kaysa sa kanya."Mahabang paliwanag ko. Tahimik pa rin ito.
"Van, please believe me. Inayos ko lahat para maging tama ang mali. Alam kong hindi mo gustong makapanakit ng iba. Dahil ayaw mo maulit iyong dati sa inyo ni Rose."Pakiusap ko sa kanya.
Lalong naluha ito. "Pasensya ka na JD, ayoko lang na may masirang relasyon. Kaya nga ako lumayo dahil kailangan kong umiwas. I hate to see people hurt because of me."
"Van, wala kang nasaktan. And isa pa learn to forgive. You need that kasi alam kong hindi mo pa siya napapatawad."Ang tinutukoy ko ay si Rose.
Mula sa narinig ay napayakap ulit si Van sa kanya. "Thanks."
"Your always welcome,Van."Sabi ko at sabay ngumiti.
Hindi na namin nagawang bumaba para makisalamuha sa mga tao sa ibaba. Maiintindihan naman nila kung namiss namin ang isa't isa diba.
Nakangiting nakatulog ako sa bisig ng taong mahal ko. At paggising ko bukas ay mas masaya na ang buhay ko.
When you afraid to love try to feel it first, maybe that feelings bring you for the right place. No one can tell who really meant to you.