Let it be

Chapter Fourteen

Natuloy ang diner date nina Dexie and JD sa malapit na restaurant sa ECE. Marami silang napag-usapan more on sa past relationship at mga nangyayari sa buhay-buhay nila sa loob ng dalawang taon na paghihiwalay nila. Dexie is not really change nasa katangian pa rin nito ang pagiging gentle but not in way na katulad ni Van. Van again bakit sumisingit ang tibong iyon sa isip niya. Sa tuwing nakikinig siya sa kuwento ni Dexie lagi namang kinokompara ng isip ko si Van. Yeah, their not the same in so many way.  Mas gentle at mas mabuka si Dexie kaysa kay Van. Mas masayang kasama si Van dahil likas na dito ang pagiging humble, unlike Dexie he’s boastful parang pinagyayabang nito kung anong naachieve nito sa ibang bansa. Nakikinig lang ako, ayoko makipagtalo dito wala ako sa mood.
That was last night.

Mabilis na lumipas ang araw magaling na rin ang sugat ni Van. As in magaling na kaya hindi na nag-aalala si JD dito. Nagpapatuloy naman na sinusuyo siya ni Dexie. Lagi siyang hatid at sundo. Ang magkakaibigan naman ni JD ay atat na atat na sundan ang love life nila ni Dexie. Samantalang si Van. Kapag nakikita si Dexie nagbabago ang mood pero pinapakita pa rin nito na okay ang lahat. She need to control herself for that feelings. Sino nga lang ba siya. Isang kaibigan para kay JD.
Nagpakabusy na lang sila sa kani-kaniyang trabaho. Mas nanaisin pa niya ang magfocus sa work kaysa sa nakakalitong damdamin nila.

One month later....
Umugong ang balita na nagkabalikan ang dalawa. Hindi malaman ni Van kung magiging masaya o malungkot. Pero gaya nga ng sinabi niya “Much better to make the things easy for love.”wag na daw pahirapan ang mga sarili nila.
Kaya imbes na ipakitang apektado siya. Nagpatuloy lang siya sa buhay. Yes, masakit sobra. Pero kung mahal mo papalayain mo para sa kaligayahan ng taong mahal mo.
Nakikita ko naman na parang masaya na si JD with Dexie. Araw-araw nakikita niya kung panu maglambingan ang dalawa. Umiiwas na lang siya ng tingin. Ayaw niyang ipakita na nasasaktan siya.Kaya nung minsan na dumalaw si Len at Thea sa bahay namin sa Pasig since day off namin. To the rescue ang mga friends niya. Clarice is also here. Lumuwas ito ng manila para sa isang business meeting.
“Tara laro tayo.”Mayamaya ay rinig niyang wika ni Clarice. Nandito kami sa kuwarto ko naglalaro ng chess.
“Naglalaro na tayo ah.”Sabi ko.
“Maglaro tayo ng hide and seek.”Nangingiting wika ni Len.
“Hide and seek?”Takang tanong ko ulit.
“Taguan ng feelings.”Nagkatawanan ang tatlo dahil sa sinabing iyon ni Clarice.
Napapailing lang ako sa sinabi nito.
Tumahimik naman ang mga ito nang hindi siya sumagot. “Kasi ikaw ang bagal mo.”May halong maninisi ni Thea.
“Sabi ko naman sa inyo may inaantay siya kaya hindi puwede.”Sabi ko. I hate to say this in a way of sadness. Hindi ako sanay. Masakit pa rin ei.
Tinapik lang ako ni Len at sabay sabing “Dude, if you tell her about your feelings baka nabigyan ka ng chance.”
Mula sa paglalaro ng chess ay napatingin siya sa kaibigan. Kung ginawa ko ba yun may mapapala ako. Hindi rin kasi nga inis at asar sa akin si JD for the first place. “Hindi rin.”Tipid na wika ko.
“Van hindi mo pa nga sinusubukan ei.”Naiirita ng wika ni Clarice.
“It’s too late guys, and don’t worry hindi ako magpapakamatay.”Hinaluan ko ng biro ang sinabi kong iyon.  “Haist!”Sabay-sabay na reaksyon ng mga ito. Natatawa lang ako.
“Yaan ninyo na. Naparamdam ko naman sa kanya kung gaano siya kaimportante sa akin. And I think its better to forget about my feelings for her. Masaya na siya.”Pilit na ngumiti.
I can’t say this because i’m not feel hurt. Hindi lang nila alam kung gaano kasakit para sa akin ang mga nangyari. Umabot na nga sa point na umiinom ako at iniisip na sana hindi ko na lang naramdaman. Hardest things to do.

Pagpasok ko sa opisina kinabukasan ay hindi ko maipaliwanag kong ano iyong mararamdaman ko alam kong magkikita’t magkikita kami. Dumaretso muna ako sa opisina ni Mam Rissa. Pinapatawag daw ako nito ayon kay Lester. Kahapon pa ako hinahanap ni Mam hindi ko alam kong bakit.
Nang makarating ako sa harapan ng opisina ni Mam Rissa. Dahan-dahan akong kumatok “Pasok.”Rinig kong wika nito. Binuksan ko ang pinto. Si Mam Rissa ang una kong nakita at ng makapasok ay nakita ko si Sir Smith.
“Goodmoring  sir.”Bati ko.
“goodmorning have a sit.”Alok nito sa akin.
Nakangiti ang dalawang big boss sa akin. Na pinagtakahan ko.
“Congratulation Ms. Saval.”Masayang pagbati sa akin NI Mr. Smith. Nagtataka naman ako. Bakit?Anong meron sa araw na ito.
“Po?”Takang sabi ko. Nakaluwag ng pagkakangiti ng dalawa sa akin. Wierdo!
“The Empire multinational Company accept our  business her in ECE and to other side. Instead of offering them a project they reject it.”Mahabang paliwanag ni Mr. Smith. “Panu nila tinanggap kung reject naman pala.”Takang tanong ko.
“Let’s finish it okay.”Nakangiting wika nito.
“They want them to  offer us a partnership...but in one condition.’Tumigil ito at sabay lumungkot. Nang tignan ko si Mam Rissa tahimik lang itong nakikinig kay Sir Smith ngunit bakas sa mukha nito ang lungkot. “They want you to hired as an assistant CEO’s of the Empire tha’s why after two days you need to go to Canada for your newest working area.”
WHAT?!!!Canada??aalis ako. Two days na lang. Nakakabigla hindi ako makapaniwala.
Naramdaman ko ang mainit na palad ni Mr. Smith na nakapatong sa aking balikat. “I know what you feel.”Sabay tapik. “But this your chance. And career growth.”Dugtong pa nito.
“Thank you.”Finally may nasabi rin ako. Shocking news coming from sir Smith. Panu na lang....Panu ako magpapaalam. After sabihin sa akin ni Mr.Smith ang news. Pinaliwanag nito kung ano-ano ang kailangan kong gawin. Two days na lang aalis na ako kaya pala minamadali nito akong asikasuhin ang mga papers niya one month ago pati ang pagkuha ng passport ay madali lang namin nakuha dahil malakas at maimpluwesyang tao si Sir lahat easy ways na namin nagagawa.

“Van, what happen?”singit na wika ni Thea sa akin. Nandito na ako sa opis para sa duty ko. Isang araw na lang aalis na ako. Panu ko ba sasabihin sa mga kaibigan niya ito.
“Thea, kung aalis ba ako bukas okay lang sayo?”Tanong ko habang ang mata’y nakatingin ng diretso dito.
“Ah!ano ka ba?Bakit saan ka pupunta?”Gulat na tanong nito sa akin. Atubilin na kinuwento ang nangyari kanina. Naluluha na ito habang sinasabi ko ang nalalapit kong pag-alis. “Best mag-ingat ka dun lagi kang mag-online para makapag-usap tayo.”Naiiyak na bilin nito sa akin. Naluha na rin ako. I can’t control myself to cry. Kanina ko pa gustong umiyak. “Oh’ bakit nag-iiyakan kayo?”Biglang singit ni Len ng tanong. Nadatnan sila nitong umiiyak. Hindi lang si Len ang pumasok pati si Clarice, Mark and Cris. Si Thea na ang nagkuwento sa apat na kaibigan kung bakit sila nagdadrama. “Mamimiss ka namin Van.”Malungkot na wika ni Clarice. Niyakap siya nito. And i hug her back too. “Di bale mag-oonline ako.”Pilit kong pinakakalma ang sarili ko. Siyempre ayokong makitang malungkot sila at ayokong isipin nila na makakalimutan ko sila. “Bukas na ang alis ko. Puwede ba walang iiyak, At hindi naman ako mamamatay.”Biro pang wika ko.
“Sira ka talaga!”Naluluha pa ring wika ni Thea. Sa kanilang magkakaibigan si Clarice at Thea ang sobrang naging emosyonal unlike sa mga kabaro ko. Matitigas ang puso but deep inside they feel sad.
“Panu si JD.”Mayamaya ay wika ni Cris.
Oo nga pala, panu nga ba ako magpapaalam sa kanya. Masyado na kasing busy sa nobyo nito na si Dexie. Sabi sa akin ni Mam Rissa nakaleave daw si JD at Dexie. It’s hurt to know na magkasama sila, but i’m happy because i leave JD with her love one. Hindi man ako yun atleast alam kong may mag-aalaga sa kanya kahit wala ako sa tabi niya. In that way, she’s free now.
“Naka-leave siya ngayon.”Sabi ko.
“Kailan balik niya?”Tanong ni Clarice. “Bukas daw ng gabi.”
“Ikaw kailan ang alis mo?”Si Len. “Bukas ng gabi rin.”Sabi ko.
They all sad to know na talagang tuloy na tuloy na ang paglipad ko.
“Tara!magpadespidida ka naman.”Aya ni Cris sa kanila.
“Sge, sagot ko sa bahay namin sa Pasig.”Alok ko naman.
“Okay.”
Naggroup hug silang lahat. Sign of goodbye for now.

Kinagabihan.....
Saval Residence.
Nagpa-videoke sila Tatay dahil last night ko with them. Yun wala silang ibang ginawa kundi ang kumanta kasama ang mga kaibigan ko sa ECE. I invite mam Rissa too, hindi naman tumanggi ang mga ito. Pati sina Aisha, Nick at JM na backup dancer nito ay nandun din.
“Uy, kailan ka magpapaalam?”Si Nick kahit hindi nito binanggit ang pangalan ni JD kilala ko kung sino ang tinutukoy nito. Andito kami sa Balcony  sa bahay namin.
“Wala naman siya ei.”Sabi ko.
“Tawagan mo.”sulsol naman na wika ni Aisha. Sumunod pala ito sa amin ni Nick sa labas ng balcony. “Wag na busy yun at saka bukas na lang kapag nagkaabot ang oras namin.”Sabi ko. “ at saka Ayokong magpaalam sa phone lang.”dugtong ko pa.
Mas magandang makausap niya ito ng personal. Kaya panu mangyayari yun kung hindi naman sila nagkikita.
“Haist!sayang.”Nasabi ni Aisha.
“Bakit sayang?”Takang tanong ko.
“Kasi aalis ka na.”Kasabay ng isang malalim na buntong hiningang wika nito.
“Naku!wag nga kayong malungkot, babalik naman ako.”Pilit kong nginitian ang dalawa.
“Salamat Van.”Hinging pasalamat ni Nick. Matapos naming magyakapan.
“Para saan”Tanong ko.
“For taking care JD and of course us. Mamimiss namin yung pizza, cake,chocolate at lahat-lahat ng ginagawa mo sa aming magkakabarkada.”Sinsiridad na wika nito. Tinapik ko sa balikat si Nick kasabay ng pag-akbay. “babawi ako pagbalik ko.”
“Promise?”Parang batang wika nito. Pati si Aisha nakatingin din sa kanya at inaantay nito ang aking sagot. “Promise.”Nakangiting pangako ko.
“Tara na nandito tayo para magsaya.”Aya ko sa dalawa.
“Last question.”Hirit pa rin na tanong ni Nick.
“How do you feel with JD aside na crush mo siya?”
“I love her.”Sabay ngiti. OHMYGOSH!-halos mapasigaw ito sa kilig natatawa lang ako. “But she’s own by someone.”Dugtog ko. May kasamang lungkot sa sarili niya ng sabihin iyon. Lumungkot din ang mukha ng dalawa.
Inalok na lang niyang kumain ang magkaibigan baka kung saan pa mapunta ang usapang ito.
Dahil sa malalim na ang gabi. Hindi na niya pinauwi ang mga bisita niya. Doon na niya pinatulog sa bahay nila. Maluwag naman ang bahay nila. They have a four storey house. Maraming rooms na bakante. Si Thea naman gusto tumabi sa akin at si Clarice. Dahil mamimiss ko ang mga ito. Pumayag na ako.