Chapter Sixteen

258 8 0
                                    

Mabilis na lumipas ang ilang buwan. But still i miss her a lot. Van is still in my heart. Parang habang tumatagal lalo akong nawawalan ng pag-asa na makikita siyang muli. I celebrate my birthday without her. Ni pagbati man lang through Fb or email hindi nito ginawa. Akala ko ba mahal niya ako?bakit ganun hindi siya nagpaparamdam. I broke Dexie last week. Kasi parang unfair for him kung ipagpapatuloy ko pa ang pakikipagrelasyon sa kanya.
Last night....
“Why?”Nanlulumong tanong nito sa akin.
“Sorry, someone is in my heart.”Pinalakas ko ang loob ko bago ito harapin at sabihin ang totoo.
“Van, right.”Pilit nitong tinatago ang emosyon. I know Dex, he is a have soft heart. Kaya lang sa matagal na panahon na paghihintay ko sa kanya. Accidentally i fallen. Iyong dati na siya ang laman ng puso ko. May iba ng nagmamay-ari. Van take his place. Kung inagahan sana nito ang pagdating bakit ang hindi. Hindi ko masisisi ang tadhana kung bakit may kailangan ipakilala sa akin. Eh diba dapat si Dex lang dahil masaya naman nilang pinalaya ang isa’t isa. Bakit kailangan dumating ang isang Van. Na in the first place i hate a lot. Ginulo ni Van ang puso ko. But she’s not here iniwan din niya ako. At ngayon iiwanan ko naman ang bumalik. Kasi tama lang dahil wala na akong nararamdaman sa kanya. If i continue my relationship  with Dexie. It is unfair, because someone take his place already. Ayoko
ulit ng damdamin hindi ako ganun. I hurt Van so much. And I hurt Dexie too but i’m so much unfair with Van because I never give her a chance to return the love that she’s deserve. Naiiyak na lang ako sa tuwing naaalala ko kung panu ko nasaktan si Van. Kahit sinasabi nito na okay lang. But deep inside she’s really affected.
“Sorry Dexie.”Hinging paumanghin. “Okay lang, alam kong nagkamali rin ako dahil ang tagal kitang pinaghintay. Kung tutuosin puwede naman na talaga noon. Kaya lang naduwag ako dahil baka hindi kita panindigan.”Mahabang paliwanag nito.
Napatingin siya ng diretso na namumugto na rin nitong mata. “Buti pa si Van, she’s very vocal to say what she’s really feel. At kaya niya iyong panindigan hindi lang sa salita kundi sa gawa. I owe her, because she’s taking care you when I am not around.”Tuluyan ng umagos ang luha nito sa mga mata. “And also she’s willing to sacrifice her own happiness for you.”Sabay tingin nito sa akin. Ngumiti ito kasama ang pait. “Dexie thank you very much for your understanding.”Sincere na wika ko.
“Basta JD, love her too. Mas mukha pa siyang lalaki sa akin ei. “May halong biro na wika nito. Bahagya akong natawa. Two years ago, the same senario. Magpapaalaman din kami sa isa’t isa nagagawa pa nitong magpatawa instead na magkaiyakan sila. “No change a lot.”Nasabi ko.
“Meron, hindi na tayo.”Nakangiti pa ring wika nito. Pero alam kong nalulungkot ito.
“Halika nga, I hug you.”Sabay yakap ng mahigpit. Na agad nitong tinugunan.
That is the end of our story.

Masaya na rin ako ngayon kahit papaano. Hindi nga katulad ng dati. At pasalamat na rin ako dahil nandito ang mga kaibigan ko at kaibigan ni Van para suportahan ang lahat ng bagay na tungkol sa akin. Kahit wala si Van parang nandito na rin siya.
Kasalukuyan ako nasa opisina ko. Kasama ang mga paperworks na laging nirereklamo sa akin ni Van noon na bakit parang ayoko na daw makipag-break sa mga papel. Natatawa lang ako habang sinasabi nito iyon. Sana nandito siya para makita niya ngayon kung gaano kalinis ang table ko. Kabaliktaran lang po hehehe...dami ko pa ring kalat sa mesa at ngayon ko lang naisipan ayusin lahat. Habang inaayos ko ang mga papers. May mga sticky note ako na napupulot sa sahig. Last year pa ata iyon. Oo, isang taon na mula ng umalis si Van. At hanggang ngayon wala pa rin kaming communication. Minsan nga’y nakakaramdam na ako ng pagkainis kasi naman pagkatapos magtapat sa kaibigan ko mahal ako. Bigla naman siyang nawala. Unfair diba.
Nang iipunin ko na isa-isa ang mga sticky notes na nagkalat sa floor. May napansin akong isang sketch pad. Ewan ko ngayon ko lang nakita ito.

Note: Sungit,
Please take care this sketchpad. When i’m coming back i’ll get it for you..hehehe...Happy birthday in advance or late na siguro kung mahahanap mo agad ito. Thank you for spending your time with me. Sana pagbalik ko.....meron pa akong babalikan. Ingat lagi sungit.
Love
“Van”

Let it beTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon