Melia's story

Κεφάλαιο 9 : Μια απρόσμενη συνάντηση

            Την επόμενη μέρα τεμπελιάσαμε με τη Σάρα στο σπίτι. Ξυπνήσαμε το μεσημέρι και δεν είχαμε όρεξη ούτε τις πιτζάμες μας να αλλάξουμε. Είχε και η μητέρα μου ρεπό και αφού μαγειρέψαμε και φάγαμε μέχρι να πονέσει η κοιλιά μας, καθίσαμε και οι τρεις μαζί στο σαλόνι να δούμε μια ρομαντική ταινία. Φυσικά το υπέροχο σώμα μου δεν άντεξε τόσο πολύ φαί σε συνδυασμό με το κοκτέιλ χαπιών, έτσι κατέληξα στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να βρίσκομαι στο μπάνιο και να αδειάζω τα περιεχόμενα του στομαχιού μου. Κρίμα το σουφλέ.

Η μητέρα μου αράδιασε στη Σάρα το πρόσφατο ξέσπασμα μου για την πισίνα όπου ήθελα να πηγαίνω και κατέληξα να ακούω κήρυγμα και από εκείνη. Το κεφάλι μου, που είχε αρχίσει να βουίζει επικίνδυνα λίγο μετά το φαγητό, δεν άντεχε άλλο θόρυβο και έτσι τις παράτησα τις δυο τους στο σαλόνι να γκρινιάζουν η μία στην άλλη για μένα. Εγώ, πήρα την «απαράδεκτη» συμπεριφορά μου και την έβαλα για ύπνο.

Όταν ξύπνησα πάλι είχε νυχτώσει. Η μητέρα μου και η Σάρα καθόντουσαν στο χαλί του σαλονιού και έπαιζαν Jenga, ακούγοντας μουσική. Κάθισα μαζί τους και στην επόμενη παρτίδα που έπαιξα κι εγώ, παρ'ότι αγουροξυπνημένη τις νίκησα και τις δύο χωρίς καθόλου κόπο. Καθώς διαμαρτύρονταν ότι δεν παίζω σωστά, κλέβω και όλο έτσι κάνω, η κοιλιά μου άρχισε να διαμαρτύρεται έντονα. Σκάσαμε και οι τρεις στα γέλια και τους ανακοίνωσα ότι θα πάω να φέρω πίτσα.

Η μητέρα μου με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που-θα-πας-μες-το-βράδυ-άρρωστο-κορίτσι και η Σάρα σηκώθηκε για να έρθει μαζί μου.

«Θα έρθω κι εγώ μαζί σου για βόλτα» είπε η Σάρα καθώς σηκωνόταν.

«Η πιτσαρία είναι στη γωνία. Δεν θα πάθω κάτι μέχρι εκεί» είπα και στις δύο με έντονη την αγανάκτηση μου.

«Είμαι όλη μέρα μέσα, για βόλτα θέλω να έρθω» επέμεινε η Σάρα.

«Κάνε ότι θες. Εγώ πάω να ντυθώ».

Φόρεσα ένα απλό τζιν, ένα φούτερ και τα αθλητικά μου, έπιασα τα μαλλιά μου μία ψηλή αλογοουρά και ήμουν έτοιμη. Η Σάρα όμως ήθελε να ντυθεί πιο ωραία. Με ένα κόκκινο κολάν και ένα μαύρο πλεκτό φόρεμα που έκανε τουλάχιστον πέντε λεπτά να βρει μέσα στη βαλίτσα της. Μάλιστα αφού την περίμενα δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά να ντυθεί, να φτιάξει τα μαλλιά της και να χτενιστεί, με κατσάδιασε κιόλας γιατί δεν ντύνομαι πιο θηλυκά. Την διαολόστειλα και ξεκινήσαμε να φύγουμε. Όμως ο Καίσαρας είχε σταθεί μπροστά από την πόρτα, γκρίνιαζε και δεν μας άφηνε να φύγουμε. Επειδή δεν είχε βγει ούτε αυτός έξω όλη μέρα, του έβαλα το λουρί του και τον πήραμε μαζί.