Melia's story

Κεφάλαιο 8: Το δείπνο (μέρος β)

Το δείπνο (μέρος β')

Η γεμάτη επισημότητα φωνή του Ζακ με τραβάει από τις σκέψεις μου, που έχουν αρχίσει ήδη να γίνονται λίγο ροζ.

«Μέλια, Σάρα καλώς ήρθατε στο σπίτι μας! Το δείπνο είναι έτοιμο. Ας περάσουμε στην τραπεζαρία παρακαλώ.»

********

Η δίφυλλη πόρτα οδηγεί στην τραπεζαρία όπου από την πόρτα ακόμη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι το δωμάτιο αυτό θα είναι το ίδιο μεγαλόπρεπο με τα άλλα. Ευτυχώς που η Σάρα με ανάγκασε να φορέσω φόρεμα αλλιώς θα ήμουν πολύ παράταιρη με το σκηνικό και τους υπόλοιπους.

Στη μέση του δωματίου της τραπεζαρίας, υπάρχει ένα τεράστιο ξύλινο τραπέζι με σκαλιστά πόδια, τουλάχιστον δεκατεσσάρων θέσεων αφού έχει έξι καρέκλες στην κάθε πλευρά του με αρκετό χώρο ανάμεσα στις καρέκλες για να χωρέσουν κι άλλες αν χρειαστεί και μία καρέκλα στην κεφαλή του τραπεζιού. Η κεντρική καρέκλα είναι κι αυτή σαν να βγήκε από παλάτι, είναι τόσο μεγάλη που θα μπορούσε κάποιος να την πει και πολυθρόνα, ίσως και θρόνο αν δεν ήμασταν σε ένα κανονικό σπίτι.

Το τραπέζι είναι διακοσμημένο με δαντελένιο λευκό τραπεζομάντιλο και το δείπνο είναι σίγουρα σημαντικό θέμα σε αυτό το σπίτι, αφού δίπλα σε κάθε πιάτο υπάρχει μία σειρά από μαχαιροπήρουνα. Κοιταζόμαστε με την Σάρα με νόημα, χαρούμενες που από πέρυσι που πήγαμε στον γάμο μιας πλούσιας ξαδέρφης της ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε όλα αυτά και ευτυχώς δεν θα γίνουμε ρεζίλι.

Από το ταβάνι κρέμονται δύο κρυστάλλινοι πολυέλαιοι που λαμπιρίζουν και στον τοίχο αριστερά της τραπεζαρίας υπάρχουν δύο τεράστια παράθυρα με κόκκινες κουρτίνες. Στον απέναντι τοίχο υπάρχει ένα έπιπλο μπουφές στο ίδιο χρώμα με το τραπέζι, με βιτρίνες και από πάνω του ένας υπέροχος καθρέφτης.

Ο Ζακ κατευθύνεται και στέκεται μπροστά από την καρέκλα – θρόνο, ο Κίραν στην δεξιά πλευρά του τραπεζιού και εγώ με την Σάρα στην άλλη. Ένας κύριος με κουστούμι μας βοηθά να καθίσουμε τραβώντας τις καρέκλες μας για εμάς και έπειτα ο Κίραν και ο Ζακ κάθονται και εκείνοι.

Το δείπνο περνά ευχάριστα! Ο Ζακ κυρίως μιλάει. Ρωτάει εμένα και τη Σάρα για την πόλη μας, για τις σπουδές μας και άλλα γενικά πράγματα και είμαι ευγνώμων που δεν ρωτάει πως και γιατί βρεθήκαμε στο Λονδίνο.

Τα φαγητά που μας σερβίρουν είναι καταπληκτικά!!!

Θα μπορούσα να τα τρώω για μέρες αλλά όπως διατάσει το σαβουάρ βιβρ τα πιάτα είναι τέσσερα και τόσο μικρά που μέχρι να προλάβεις να ευχαριστηθείς κάποιο έχει ήδη τελειώσει. Δεν είμαι καθόλου κορίτσι των καλών τρόπων... Προσπαθώ ιδιαίτερα να μην καταβροχθίσω το γλυκό που μας έχουν φέρει ως επιδόρπιο. Είναι μία τάρτα με καταπληκτική ελαφριά τυρένια γέμιση και φράουλες. Άνετα θα έτρωγα δέκα τέτοια αλλά μπροστά μου έχω μόνο μία οπότε την τρώω όσο πιο αργά μπορώ αλλά το τελευταίο κομμάτι το εξαφάνισα χωρίς να το σκεφτώ.