Είχε καθίσει στην σκιά ενός απομονωμένου δέντρου. Η ζέστη ήταν πλέον αφόρητη και όλη η παρέα του είχε βγει να απολαύσει τον ήλιο και να περάσει λίγες ξέγνοιαστες στιγμές μακριά από τις υποχρεώσεις των μαθημάτων. Η φασαρία που προκαλούσαν οι φίλοι του, για αυτόν, ήταν χειρότερη από την ζέστη.
«Ρότζερς! Γιατί κάθεσαι σαν τυφλοπόντικας κάτω από το δέντρο;»
«Έλα δεν θα σου χαλάσουμε το μαλλί, μην φοβάσαι!»του φώναζαν από μακριά.
Δεν είχε αποφασίσει ακόμη αν τα πειράγματα που λάμβανε από τον Ίαν και τον αδερφό του ήταν καλοπροαίρετα ή αν ήταν απλώς κάφροι, πάντως εκείνη την στιγμή δεν είχε διάθεση να ανταποδώσει, όπως θα έπρεπε.
Το όνειρο από το οποίο είχε ξυπνήσει περιελάμβανε ξανά το κορίτσι που δεν έλεγε να βγει από το μυαλό του. Αναρωτιόταν πώς κατάφερνε να επικοινωνεί ακόμη μαζί του. Οι παρενέργειες έπρεπε να έχουν σταματήσει. Δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κανέναν για να μάθει αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και αυτό τον τρέλαινε. Ήξερε όμως ότι από την στιγμή που συμφώνησε δεν υπήρχε γυρισμός. Με μία λάθος κίνηση μπορεί να διακινδύνευε την ολοσχερή καταστροφή του σχεδίου.
Γνώριζε με τι τύπους θα έμπλεκε, πριν ακόμη μπλέξει αλλά αυτό δεν το έκανε λιγότερο ενοχλητικό. Είχε εισχωρήσει εύκολα στην παρέα τους και όλες οι πληροφορίες που είχε λάβει ήταν ακριβείς και εμπεριστατωμένες. Μόνο η Κλεοπάτρα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτό που του είχαν παρουσιάσει.
«Σου έφερα ένα σάντουιτς», είπε τείνοντας το χέρι της. Ο Κίραν δεν πεινούσε αλλά δεν μπορούσε να αρνηθεί την προσπάθεια της να τον πλησιάσει.
«Ευχαριστώ», της είπε και ξεκίνησε να τρώει.
«Πώς είσαι;» τον ρώτησε γεμάτη ειλικρινές, από ότι φαινόταν, ενδιαφέρον.
«Δεν θα πω ότι είμαι καλά. Είναι πολλά όλα αυτά που πρέπει να χωνέψω σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα».
Ξεφύσησε. «Και πόσα έχεις να μάθεις ακόμη..» είπε σχεδόν από μέσα της.
«Δεν θα αλλάξει κάτι με το να κάθεσαι να κλαις την μοίρα σου, πάντως».
«Και τι προτείνεις να κάνω;»
Η Κλεοπάτρα σηκώθηκε από δίπλα του που είχε κάτσει. Ξεσκόνισε το παντελόνι της.
«Για αρχή, σήκω», είπε τείνοντας άλλη μία φορά το χέρι της προς εκείνον.
******
Δεν ξέρω αν αυτό το κεφάλαιο θα μπερδέψει όποιον από εσάς συνεχίζει να διαβάζει την ιστορία μου..
Απλά ανεβάζω τα κεφάλαια για να δίνω στον εαυτό μου κίνητρο να την ολοκληρώσει.
Θα χαρώ να δω τα σχόλια σας!
VOUS LISEZ
Melia's story
FantastiqueΗ Μέλια, έπειτα από την αναπάντεχη διάγνωση της, αναγκάζεται να βάλει την ζωή της σε αναμονή. Μετακομίζει στο Λονδίνο μαζί με την υπερπροστατευτική μητέρα της και τον τρελό τους σκύλο για να αναζητήσει καλύτερες λύσεις στην θεραπεία της. Η συνάντηση...
