Το Να Είσαι Έφηβος Είναι Σαν Να Βρίσκεσαι Σε Πόλεμο

Κεφάλαιο 14

                                                                           Άρυα Γουότερς

                                                                                3-1-2013

Η γιαγιά της είχε κάνει πολύ καλή δουλειά με τον στολισμό της αυλής. Ο γάμος είχε γίνει στο δημαρχείο, παρόλο που ο κύριος Πίττερ -διόρθωση, ο παππούς νούμερο 2- ήθελε να παντρευτούν κανονικά στην εκκλησία. Μόνο το ζευγάρι, η Άρυα, ο Έρικ και ο πατέρας τους ήταν παρόντες στην τελετή, οι υπόλοιποι καλεσμένοι είχαν έρθει κατευθείαν στην δεξίωση στο σπίτι της γιαγιάς. Εφόσον η μητέρα της ήταν μοναχοπαίδι, το ίδιο και η γιαγιά και ο πρώτος της παππούς, η Άρυα δεν είχε άλλους συγγενείς εκτός από τον πατέρα και τον αδελφό της εκεί. Όμως ο κύριος Πίττερ είχε πολλά ανίψια και η γιαγιά της πολλούς φίλους που γέμιζαν ασφυκτικά την μικρή αυλή.

Στρογγυλά τραπέζια στρωμένα με λευκά λινά τραπεζομάντιλα είχαν στηθεί για τους καλεσμένους. Κορδέλες και χιλιάδες μικρά φωτάκια κρεμόντουσαν από τον χαμηλό ξύλινο φράχτη που περικύκλωνε την αυλή και φαναράκια ήταν προσεχτικά τοποθετημένα εδώ κι εκεί ώστε να μην ενοχλούν τους καλεσμένους που χόρευαν. Βάζα και γλαστρούλες με λευκά λουλούδια, τριαντάφυλλα, μαργαρίτες, κρίνους, στόλιζαν τα τραπέζια, όπως και μπολ γεμάτα νερό και αναμμένα κεράκια να επιπλέουν μέσα τους.

Η Άρυα είχε πιέσει τον εαυτό της να δείχνει χαρούμενη κατά τη διάρκεια της τελετής και του δείπνου, αλλά τώρα που όλοι οι καλεσμένοι είτε ήταν μεθυσμένοι, είτε χόρευαν, είτε ήταν απορροφημένοι σε κάποια συζήτηση, μπορούσε επιτέλους να διώξει το ψεύτικο χαμόγελο από το πρόσωπο της. Καθόταν μόνη της στο τραπέζι και παρακολουθούσε το μικρό πλήθος γύρω της προσπαθώντας να κρατήσει το μυαλό της απασχολημένο και να μη σκέφτεται τον Τζέις. Είδε την γιαγιά της μαζί με τον κύριο Πίττερ να μιλάνε με τις φίλες της και να γελάνε έντονα με κάτι που είπαν. Ο πατέρας της στεκόταν σε μια άκρη κρατώντας ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι του και συζητούσε με έναν άγνωστο άντρα. Ο Έρικ κρατούσε το χέρι της Λίζας και την στριφογυρνούσε κάνοντας τη να βάλει τα γέλια. Η κοιλιά της κρυβόταν κάτω από το ριχτό κίτρινο φόρεμα της. Είχαν μιλήσει με τον Έρικ και τα είχαν βρει. Δεν ήξεραν ακόμα πως να ανακοινώσουν τα νέα στους γονείς τους, το καθυστερούσαν όσο περισσότερο μπορούσαν, αλλά η Άρυα τους είχε υποσχεθεί πως θα τους βοηθούσε όπως μπορούσε. Τουλάχιστον είχε συμβεί και κάτι καλό.