Το Να Είσαι Έφηβος Είναι Σαν Να Βρίσκεσαι Σε Πόλεμο

κεφάλαιο 6

                                                                                    Τζέις Μπλάκφάιρ

                                                                                          24-11-2012

''Πάμε ένα ταξίδι''

Ο ήλιος ήταν λαμπερός στον ουρανό. Ο Τζέις πάντα λάτρευε τον ήλιο, ένιωθε να του δίνει μια απίστευτη ενέργεια, και ο καλός καιρός ήταν ένα από τα πράγματα που αγαπούσε στο Λος Άντελες. Σήμερα όμως δεν αρκούσε για να διώξει την παγωνιά που ένιωθε.

''Τι;'' είπε η Άρυα, σηκώνοντας το βλέμμα της για να κοιτάξει το πρόσωπο του. Την κρατούσε στην αγκαλιά του καθώς περπατούσαν στο πάρκο.

''Πάμε ένα ταξίδι'' επανέλαβε. '' Όπου θες εσύ. Θες Νέα Υόρκη, θες Σιάτλ, θες Ευρώπη, έστω Νεβάδα. Απλά πάμε κάπου, έστω για δυο μέρες''

''Δεν πας καθόλου καλά'' του απάντησε. ''Ξεχνάς πως έχουμε σχολείο;''

''Πάμε κάπου κοντά τότε, μόνο για μια μέρα'' Δεν άντεχε ούτε στιγμή στο ίδιο σπίτι με τον πατέρα του. Και στην Αυστραλία θα έφτανε για να τον αποφύγει. Χθες το βράδυ είχε κλειδωθεί στο δωμάτιο του από τις οχτώ. Τελικά ήταν δειλός, δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. Αυτός ο άνθρωπος αντιπροσώπευε όλα όσα φοβόταν. Το μόνο που υπήρχε στα μάτια του κάθε φορά που τον έβλεπε ήταν αποδοκιμασία. Μνήμες από την παιδική του ηλικία ήρθαν στο μυαλό του, από όταν ήταν δέκα χρονών και προσπαθούσε να καταλάβει τι έκανε λάθος για να αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Πάντα προσπαθούσε να κερδίσει την αποδοχή του πατέρα του, με το να φέρνει καλούς βαθμούς στο σχολείο, με το να είναι καλός στα αθλήματα, όμως ότι κι αν έκανε ήταν λάθος για τον Άιζακ. Στα μάτια του πατέρα του, ο ίδιος ο Τζέις ήταν ένα λάθος.

''Όχι'' επέμεινε η Άρυα. '' Αν σηκωθούμε και φύγουμε ο πατέρας μου θα γίνει έξαλλος. Και σε προειδοποιώ, έχει όπλο, φτυάρι και άλλοθι'' αστειεύτηκε.

Την έσφιξε περισσότερο και την φίλησε απαλά στην κορυφή του κεφαλιού.

''Εντάξει, αυτή δεν είναι η συνηθισμένη σου συμπεριφορά. Θα μου πεις τι συνέβη;''

Και έτσι βρέθηκε να της εξηγεί για την κηδεία του παππού του, για την αντιπαράθεση με τον πατέρα του, για την διαθήκη, για την Φαίη. Η αλήθεια ήταν πως είχε συνηθίσει να κρατάει τα προβλήματα του για τον εαυτό του, και τον εξέπληξε το πόσο εύκολο του ήταν να της μιλάει. Γιατί δεν το είχε ξανακάνει αυτό;