AŞK KIRINTILARI

Annem

Annem ...
Tutunamadım  sana .
Gözlerimin  önünde canını alan azrâile  dur diyemedim, yalvarırım bi'çare kızını affet ! 
Bir kerecik  solan yüzünü, çektiğin  acıları silip atamadım ya, bana kırgın mı gittin annem ?
Cehenneme  dönen hayatının  mesulü  ben mişim meğer  , nasıl sevebildin  beni; suçlayıcı  bakışlarına,  ahlarına  niçin ortak etmedin.
Canım yanıyor diye yakınırdım hep, oysaki senin katlandığın zulümlerin, gazabın yanından  bile geçememişim hayret !
Boğazımda nasır ahdeden düğüm senmişsin, tevekkeli yutkunmayı bilemedim. 

Unutulmaya yüz tutmuş hatıranda beni sıkıştıran keder, ikiye katlandı. Hâlbuki geçecek diye ümit etmiştim. Geçmişi olduğu gibi öğrenip benimser isem, acını bir nebze paylaşırım sanıyordum. 

Maalesef ki olmadı, olamadı !

Yüreğim yine yangın yeri. Suçluyum, doğmamalı, sana yük olmamalıydım. 

Affet Annem; Allah aşkına affet... 

Hiç ister miydim; kabuslarını başlatan kişi olmayı, rahmine düştüğüm an değişen yazgının günahı benim üstüme olsun. Kaderimize takılan çelmeyi, benim suçum farz et, yattığın kabirde rahat uyu annem. Güneş'in uzun bir ömür boyu ısıtamadı seni, yalvarırım bağışla ! 

Emri hak vuku bulduğunda, ne olur bana yine kucağını aç. Öksüz kaldığımı unut, beni dünyaya getirdiğin gün gibi şefkatle sar, başımı dizlerine dayayıp ağlamama müsaade et.

Ama içim rahat, yalan dünyada bulamadığın huzuru ahirette yakaladın. Bir tek ben eksiktim değil mi annem, olsun dert etme, gün olup devran döndüğünde yanında olacağım. Yeter ki mutlu ol, kırık dökük kalbin acılara dem tutmasın. Dilimin seni anmadığı gün yok bilesin, duâlarım hep seninle. 

Sakın üzülüp sıkılma, kızın daima dimdik ayakta! Senin kızın olmaktan da gurur duyuyor, arkandan yapılan karalamalara inanmayacak. Kim ne derse desin masumiyetine toz kondurmayacak.

Can dediğin bir sen, birde Anıl'dan ibaret bana. 

Tekrar buluşacağımız o kutlu güne değin, hoşça kal Annem... 

Seni seviyorum unutma ! ! !