Ik zie mensen schreeuwen en wegrennen. Ik zie grote gebouwen instorten en zie hoe mensen verplettert worden door al het beton en glas. Ik voel hoe ik op de grond val door een betonnen blok en kan niet opstaan. Ik zie mijn neef die mij probeert te helpen mij overeind te halen. Hij roept om zich heen naar zijn vrienden en al snel komen er al een paar jongens hem helpen. Ik voel hoe het betonblok van me af wordt gehaald. Ik voel me licht in mijn hoofd en dan, dan wordt alles zwart.
-
Ik schrik wakker en kijk rond waar ik ben. Oja, ik zit in dit klote bed in die klote kamer in dit klote huis in deze klote tijd. Ik hoor de jongens overleggen en af en toe een lach. Ik probeer mijn bed uit te stappen maar voel me te zwak. Ik kijk rond en pak de stok die ik van Mike had gekregen voor mijn verjaardag. Langzaam loop ik stapje voor stapje naar beneden. Als ik beneden ben ziet Mike mij gelijk en loopt op mij af. 'Dena, je zou in bed blijven! je bent nog te zwak!' zegt hij. De andere jongens knikken en kijken me bezorgd aan. 'Rustig maar Mike, ik voel me beter dan vorige week.' bijt ik hem toe. Hij knikt maar en gaat terug naar de eettafel waar de jongens zaten te overleggen. 'Oké, dus de bende van Felix wilt de macht van heel dit gebied hebben, dat kunnen we niet laten gebeuren. We kennen die jongens, ze zijn te gewelddadig.' zegt Jake, de beste vriend van Mike. 'Maar hoe kunnen we ze stoppen?' vroeg Mike. 'Misschien moeten we ze neerknallen?' zegt een andere gast die ik nog niet zo goed ken. De jongens aan tafel kijken hem raar aan en negeren hem. De rest van het gesprek volg ik niet, ik denk na over nu, over straks, over vroeger. Ik hoor mensen gillen en kijk naar buiten. Felix en zijn bende is weer bezig met ruzie stoken. Ik zie hoe ze een vrouw mishandelen en wil ingrijpen maar doe het niet. Ik zie Felix gemeen naar mij lachen en geeft me een knipoog. Ik moet er bijna van overgeven. Ik zie dat Mike mij ziet kijken naar Felix en zijn misdaden en komt naar me toe. Hij ziet Felix naar mij kijken en richt een dodelijke blik naar hem toe. Felix haalt en schouders op en rent weg. 'Geen zorgen Dena, hij zal je nooit te pakken krijgen, dat beloof ik je.' zegt Mike. 'Maak geen beloftes waar je je niet aan kan houden Mike.' fluister ik. Hij kijkt treurig en loopt weg.
Ik ga weer naar boven om wat te slapen. Ik hoor de jongens nog steeds praten en probeer mee te luisteren. Wacht eens, ze hebben het over mij! 'Jongens, dit kan zo niet langer. Felix is te veel bezig met aandacht trekken, volgens mij probeert hij Dena te bereiken.' Ik wil het niet verder volgen en ga liggen op mijn rug. Zo lig ik een tijdje naar het plafond te staren die er zo kaal uitziet. Opeens hoor ik een knal, het komt van beneden. Ik hoor geschreeuw en hoor dat er wapens bij zitten. Ik ben bang en verstop me onder de dekens. Ik hoor voetstappen op de trap die richting mijn kamer gaan. Ik houd mijn adem in en knijp mijn ogen stijf dicht. Ik voel hoe de dekens van mij weg worden getrokken. 'Geen zorgen Dena, ik ben het.' Ik herken de stem meteen en spring op en omhels hem. Het was Boy, de jongen zonder naam. Hij woonde ergens ver weg van Gelderland maar is gevlucht hiernaartoe omdat zijn woonplaats onderwater ligt. Zijn vriendin is spoorloos en hij is bang dat ze dood is. Boy heb ik leren kennen toen Felix mij ontvoerd had. Ik was toen 13 volgens mij en Felix had mij gevangen genomen. Mike en de anderen hadden toen niks in de gaten en waren bezig met eten zoeken. Felix dreigde mij te vermoorden als ik onze wapens niet zou geven. Ik weigerde en net toen hij mij wilde neersteken kwam Boy. Hij en zijn vrienden jaagde hem weg en gaven me het gevoel dat ik veilig was. Hij zei tegen mij dat als ik ooit nog in de problemen zou komen dat hij er dan zou zijn. Boy is net zoals ik 14. Hij is een goede vriend van Mike en heeft goede connecties met andere bendes. 'Boy, wat gebeurt er allemaal beneden?' vraag ik bang. 'Mutant dogs zijn binnen gekomen. Een van de jongens was vergeten de hoofddeur dicht te doen.' ik knik bang en krijg tranen in mijn ogen. Mutant dogs zijn gemuteerde honden die door radioactieve stoffen zijn gemuteerd. Als ze je bijten krijg je van dat zuur in je bloed waardoor je hele lichaam verschroeit. Het geschreeuw en gejank gaat minutenlang door. Ik krijg tranen in mijn ogen en hoop dat het snel voorbij is. Na een paar minuten is het eindelijk klaar. Ik kijk bang naar Boy en knikt geruststellend naar mij. Voorzichtig tree na tree lopen we de trap af naar beneden. Ik zie de lijken van alle mutant dogs en haal opgelucht adem. Dan zie ik dat alle jongens in een kring om een lichaam zitten. Ik zie Boy ernaar kijken en hij rent erop af.
Hoi <3, leuk dat je het eerste deel van mijn nieuwe boek leest. When the world ends.... Ik weet niet zeker of het de juiste titel is maar dat maakt voorlopig nog niet uit. Als jullie het leuk vinden laat dat dan even weten in de reacties en geef me een mooie VOTE. Dit is een best wel lang hoofdstuk voor mijn doen omdat ik vroeger echt van die kleine mini alinea's als hoofdstukken beschouwde. Check ook even de boeken van musiclovertjeever. Ze schrijft leuke boeken met leuke fantasie. Na ja, Laters!
JE LEEST
When the world ends
ActionDena is een meisje van 14 die leeft in de tijd nadat er een komeet was ingeslagen in Amsterdam. Heel weinig mensen hebben het overleefd en het eten is schaars. Ze woont samen met haar neef en wat vrienden in een huis. Op een dag gaat een goede vrien...