When the world ends

Dag 6

Ik word wakker en voel de sterke armen van Boy om me heen. Wilt hij zijn vriendin nog terug? Is hij verliefd op mij? Wat een vragen, jezus man. Waarom moet het leven soms zo ingewikkeld zijn. Ik draai me om richting Boy. Ik zie dat hij in een diepe slaap zit. Ik ga tegen hem aan liggen en probeer verder te slapen. 'Zozo, zitten de twee tortelduifjes bij elkaar in bed? Dat doe je goed G!' ik schrik op en zie Troy in de deuropening staan. Ik lach en ga weer liggen. 'Was het leuk vannacht?' Troy leunt nu tegen de deuropening aan en lacht. Boy wordt nu ook wakker en kijkt me aan. Ik glimlach naar hem en hij knipoogt naar me. 'Hey Troy, schat hoe gaat het?' lacht Boy. Troy maakt een kots geluid en gaat weg. Ik lach om zijn opmerking en ga weer liggen. 'Boy, wil je nog op zoek naar je vriendin?' vraag ik. 'Hoezo? Mijn vriendin zit nu naast me.' zegt hij droog. Ik lach en geef hem een duw. Hij gaat ook liggen en kijkt naar het plafond. 'Weet je, ik wil wel verder op zoek naar Dominique, gewoon omdat ik bezorgd ben. Maar ik wil bij jou zijn.' zegt hij zacht. Ik ga ook weer liggen en leg mijn hoofd op zijn buik. Zo liggen we een tijdje totdat we opschrikken van een geluid. 'Jongens! Wat is er beneden aan de hand?' roep ik bezorgd. Ik ga van Boy af en loop naar beneden. Shit! Een mutant dog is binnen gekomen. 'Stil blijven staan. Maak geen beweging. Hij ziet je alleen als je beweegt.' Fluister ik. Boy komt ook en ziet de mutant dog. Gelijk blijft hij stil staan. De mutant dog kijkt agressief. Ik kijk goed naar de mutant dog en eigenlijk is hij helemaal niet zo verschrikkelijk lelijk. Hij heeft verwondingen aan zijn poot en aan zijn ogen zie ik de worsteling tegen zijn mutatie. De mutant dog heeft zijn bek vol met zuur. 'Kijk, zijn staart is naar beneden!' fluister ik naar Boy. Boy ziet het ook en knikt. Boy beweegt een klein beetje en de mutant dog gromt naar hem. Ik ben bang en kijk bezorgd naar Boy. Hij knikt naar mij om me gerust te stellen. Boy loopt langzaam op de hond af en knielt neer. 'Rustig maar, het is goed.' Fluistert Boy. De dog gromt maar komt steeds dichterbij. Ik houd mijn adem in en kijk hoe Boy de mutant dog aan het temmen is. De mutant dog begint te janken en gaat liggen. Boy aait de mutant dog over zijn bol en kijkt mij aan. Ik adem uit en kijk naar de mutant dog. 'Hij is nu van ons.' zegt Boy. Dit was eng, jezus man. Boy ziet mij kijken en loopt op me af. 'Rustig maar, hij doet je echt niks meer.' Soms lijk ik wel zo'n 6-jarig klein kindje die overal bang voor is. Boy pakt me bij mijn middel en trekt me naar zich toe. Ik kijk in zijn ogen en glimlach. 'Jongens, geen klef gedoe hier!' zegt Troy. 'Boeit ons het.' Boy geeft me een lange tongzoen. 'Ah gadverdamme! Moet dat per se?' zeurt Troy. Ik doe mijn armen om Boy zijn nek heen en glimlach een beetje. 'Donna, zullen wij dan maar naar boven gaan?' grapt Troy. Donna schud haar hoofd en geeft hem een duw. Troy kijkt haar aan met puppyogen. Ik lach en geef Boy nog een lange tongzoen.

We hebben besloten in het huis een paar dagen te blijven. Ik slaap nu bij Boy op de kamer en Troy en Donna slapen nog steeds apart. Ik loop naar buiten en adem de lucht. Ik hoest gelijk want de lucht is niet heel erg schoon. Ik voel hoe twee sterke armen zich om mij heen sluiten en voel de warme adem van Boy in mijn haar. Ik draai me om en kijk hem aan. Boy kijkt terug en omhelst mij. We kijken elkaar weer aan en beide voelen we ons ongemakkelijk. Het is buiten erg koud dus ik leun tegen Boy aan en zijn warme trui. Hij glimlacht. 'Hey tortelduifjes, niet te ver gaan hè! We hebben hier geen pil of wat dan ook!' schreeuwt Troy naar ons. 'Jaja Troy!' schreeuwt Boy terug. 'Jezus jongens, we zijn veertien, doe even normaal!' zeur ik. Troy lacht ons keihard uit. 'Waarom is Troy altijd zo kleuterig?' vraag ik. 'Omdat hij zelf geen vriendin heeft.' lacht Boy. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en ik doe mijn ogen dicht. 'Ik heb een idee! Zullen we Donna en Troy aan elkaar koppelen? Die twee hebben allebei iemand nodig in hun leven.' Zegt Boy. Ik lach en knik. 'Ik vind het een goed plan. Maar eerst wil ik gewoon even rust hebben. Het is een gekkenhuis in mijn hoofd.' Boy knikt en kijkt me begripvol aan. 'Bij mij ook. Het is omdat ik bij bendes zit waar alleen maar mannen zitten anders had ik allang gehuild.' Ik moet lachen om zijn opmerking en geef hem een kus.

De dag vloog voorbij. We hadden niet echt wat te doen en eigenlijk zaten we alleen maar in stilte voor ons uit te staren. We hebben een geïmproviseerd hondenhok voor de mutant dog gemaakt. Ook hebben Boy en ik een plan gemaakt om Troy en Donna te koppelen. Het is niet een heel groot sterk uitgestippeld plan, maar het zou moeten werken. Troy is op zoek naar eten als het donker begint te worden. Ik vind het geen goed plan aangezien het buiten gevaarlijk is in de nacht. Troy, zo koppig als die is luistert niet naar mij en ging gewoon naar buiten. Ik leun tegen Boy aan op de bank en Donna zit aan tafel naar het plafond te staren. Ik hoor hoe de voordeur open gaat en weer dichtgaat. 'Troy?' vraag ik achterdochtig. Ik hoor niks en loop naar de hal. Ik schrik me dood. Ik zie een man, een enge man, met Troy op zijn rug. 'Oh mijn god Troy!' ik wil hem van de man overpakken maar hij duwt mij weg. 'Waar is die jongen?' vraagt de enge man. Ik weet niet wat hij bedoelt en loop naar de woonkamer. De man volgt mij en legt Troy op de keukentafel. Ik zie hoe hij de woonkamer rondkijkt totdat zijn blik blijft hangen bij Boy. 'Jij!' schreeuwt hij en hij loopt op Boy af. Boy springt op en loopt van de man weg. Boy wordt in een hoekje gedreven en de man heeft zijn handen om Boy zijn nek. 'Geef me het! Nu!' schreeuwt de man. 'Boy waar heeft die man het over?' vraag ik bang. Boy antwoordt niet en kijkt dreigend naar de man. 'Waar heeft u het over? Ik heb u nog nooit eerder gezien.' Boy grijnst naar de man en de man kijkt woedend terug. 'Dat heb je wel, hufter! Waar is het?' briest de man. Boy kijkt uitdagend terug en ik kijk bang naar het tafereel. Troy is nog steeds niet op de wereld, om het zo maar even te zeggen en Donna zit te huilen. 'Boy, geef hem alsjeblieft wat je hem schuldig bent.' Vraag ik Boy. 'Nee Dena, dat wil je niet.' Antwoordt hij. 'Zozo, noemen ze je Boy? Je wilt je identiteit geheim houden zie ik.' Hij grijnst gemeen naar mij en dan weer naar Boy. 'Dus ik maak het simpel. Als je me nu niet geeft wat je me schuldig bent, onthul ik je identiteit.' Vanaf dat moment ging alles snel. Ik hoor hoe Troy wakker wordt en voel hoe ik op de grond wordt geduwd. Ik hoor hoe Donna schreeuwt en de enge man naar Boy roept. Ik hoor de voordeur open en dicht gaan twee keer. Ik heb mijn ogen stijf dicht en maak me klein. Even later is het rustig. Ik open mijn ogen en zie Donna op de grond met een glasscherf in haar arm. Troy ligt nog steeds op de keukentafel te kreunen van, pijn denk ik? Ik kijk om me heen en zie nergens een teken van Boy. Ik schreeuw zijn naam en ren naar de deur. Ik storm naar buiten en kijk om me heen. Hij is weg.