When the world ends

Dag 8

'Wakker worden!' schreeuwt Ryme. Boy en ik schrikken wakker. 'Waar komt die mutant dog vandaan?' vraagt ze bang. Ik schiet in de lach en Boy ook. 'Wat is er hier zo grappig?!' vraagt ze bang. 'Dit is onze hond Ryme. Geen zorgen.' Lacht Boy en hij loopt naar Ryme. Ryme lijkt wel een 10-jarige op dit moment. Boy geeft haar een knuffel en ze kijkt bang naar de hond. 'Ryme, waarom ben je zo bang voor die hond? Hij doet je echt niks. Dog meat kom!' Ik roep de hond en hij gehoorzaamd keurig. We hebben hem sinds kort een naam gegeven. We vonden dog meat een toepassende naam aangezien hij het vlees van zijn soortgenoten opeet als hij ze dood. 'Dog meat? Wat een rare naam.' Zegt Ryme. Ik knik en Boy lacht. Ryme is vaak optimistisch en brengt een leuke sfeer in de groep. Door het gepest van vroeger merk ik wel dat ze wat afstandelijk is. ze praat het meest met Boy en soms met Troy, omdat dat de enige jongen naast Boy is die ze kent.

Ik sta op en ga op zoek naar wat konijnen om neer te schieten met mijn pijl en boog. Ik pak mijn spullen en loop 100 meter van ons kampje. Daar! Een konijn die op zoek is naar eten zo te zien. Ik span mijn boog en vuur een pijl af. Ik hoor het gefluit van de pijl en hoor even later niks meer. Ik loop in de richting van waar mijn pijl naartoe ging en zie dat ik raak heb geschoten. Ik pak het dode konijn en stop hem in een zak die ik eerder had gevonden op de grond. Ik kijk om me heen en zie nog een prooi. Ik bekijk het konijn goed en zie dat het geen volwassene is. ik loop naar het diertje toe en zie dat het gewond is. 'Rustig maar kleintje.' Ik dood geen baby's, moeders ook niet trouwens. Ik kijk om me heen of ik nog meer baby konijntjes kan vinden. Daar! Een moeder met haar kinderen. Ik kijk naar de wond van het kleintje en zie dat er een doorn in een van de pootjes zit. Ik ruk hem er uit en het beestje bijt in mijn duim. Ik onderdruk een kleine schreeuw en glimlach. De doorn is eruit en gelijk voel ik in mijn handen hoe het kleine konijntje probeert te ontsnappen. Ik loop naar de moeder – niet te dichtbij – en zet het konijntje neer. Die rent naar zijn moeder en ik glimlach.

Ik loop terug naar het kamp om mijn vangst te laten zien. Troy en Donna zitten te kloten met elkaar en Boy kijkt voor zich uit. Ryme zit op de grond nerveus aan haar nagels te plukken. 'Kijk eens wat ik heb gevangen!' ik gooi het konijn op de grond en iedereen kijkt er goedkeurend naar. Ik glimlach trots en Boy loopt naar me toe. 'Dus mijn vriendin kan dus echt boog schieten, zozo.' Hij trekt me naar zich toe en hij geeft me een kus. Ik doe mijn armen in zijn nek en voel de ogen van de andere in mijn rug branden. Ik laat Boy los en glimlach. Donna en Troy kijken naar ons en lachen. Ryme zit nog steeds voorover gebogen met haar nagels te kloten. 'Ryme kom eens?' vraag ik. Ze knikt en komt naar me toe. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Hoeveel vriendinnetjes heeft Boy voor mij gehad?' Ryme begint te lachen en kijkt haar broer vals aan. 'Eens zien, 1, 2, 3, oh ja die ene van het tankstation dat is dus 4, ehm, ik denk wel 6 ofzo.' Ze lacht en Boy kijkt betrapt naar mij. 'Zozo, Boy.' Ik kijk hem aan en hij geeft me een kus. Hij maakt zich los van mij en kijkt Ryme gemeen aan. 'Hoeveel vriendjes heb jij dan gehad?' vraagt hij gemeen. Ze kijkt lachend maar schuldig naar haar voeten. 'Ik houd me mond wel.' Lacht ze. Ze heeft dus nog nooit een vriendje gehad, binnenkort komt dat wel. Troy zit haar vaak aan te staren, maar dat kan ook zijn omdat hij haar ziet als een zus. Hij en Boy zien elkaar ook als broers, dus waarom niet? Donna is volgens mij niet bezig met de liefde en dat is ook prima. 'Ryme, negeer Boy maar, stiekem heeft hij Dena alleen als behoefte. Stiekem is hij gewoon gay.' Zegt Boy. Ryme lacht en knikt. 'Troy, ik heb een vriendin....' Probeert Boy nog te zeggen. 'Dekmantel broer.' Zegt Ryme. Iedereen lacht nu en Boy geeft Ryme een speelse zet. Ryme lacht en je ziet de vonkeling in haar ogen die Boy ook heeft.

We pakken alles in en gaan weer op pad. Ik wil meer weten over Boy dus ik wenk Ryme en fluister dat ze wat langzamer moet gaan lopen. Ze knikt naar mij en we lopen nu een paar meter achter de rest. 'Wat is er gebeurd met Boy? Waarom wil hij zijn echte naam niet zeggen?' Ryme kijkt peinzend naar Boy en dan weer naar mij. 'Ik mag niet alles zeggen, anders wordt hij boos.' Ik knik en kijk verwachtingsvol naar Ryme. 'Nadat hij was weggevlucht, had ik hem nog een keer gezien. Ongeveer een maand nadat hij weg was. Hij zag er moe en hongerig uit. Ik wilde naar hem toe rennen maar hij schudde zijn hoofd en maakte een stop gebaar naar me. Ik begreep niet waarom hij dat deed. Ik zag hoe hij wegrende. Die nacht kon ik niet slapen, ik moest mijn broer nog een keer zien. Ik ging mijn huis uit en rende het bos in. Ik keek om me heen om sporen te zien van hem. Ik hoorde een angstkreet en verstijfde. Ik liep op het geluid af en zag mijn broer, met andere mensen die ik niet ken. Ze hadden iemand aan een draaischijf gezet. Die vrouw had nu een pijl door haar kop heen. Aan het gezicht van mijn broer moest het een bekende zijn geweest. Hij keek verdrietig en hij vocht tegen zijn tranen. Hij kreeg een biertje aangereikt en ze gingen feesten. Het was een foute bende waar hij in zat. Ze plunderde mensen en hij werd heel bekend in het gebied.' Ik schrik van het verhaal. Dat Boy ooit zoiets had gedaan. 'Weet je welke bende dat was?' vraag ik. 'Ene Felix bende ofzo, ik weet het niet.' Ik schrik als ik die naam hoor. Hij had hun verraden toen hij mij hielp. 'Als ik zijn echte naam zeg weet hij zeker dat mensen hem zullen verafschuwen door zijn verleden. Op zijn rug heeft hij ook een litteken als het goed is van een wond uit die tijd.' Ik kijk met een bezorgd gezicht naar Boy die met Troy en Donna een gesprek over pizza voert. 'Alsjeblieft, vertel hem niet dat ik dit heb gezegd, hij zal me dat betaald zetten.' Ik zie de angst in Ryme haar ogen en knik. Ook al is Boy haar broer, ze moet getraumatiseerd zijn door de dingen die hij gedaan heeft.

Als de avond valt slaan we een kamp op. Troy en Donna zitten Dog meat trucjes te leren. Boy zit het konijn dat ik vanochtend had gevangen te roosteren. Ryme zit zoals altijd als het stil is nerveus aan haar nagels te pulken. Waarom zou dat zo zijn? Heeft ze een geheim dat wij niet mogen weten? Heeft ze spijt dat ze me hem geheim van haar broer heeft verteld? Of is ze gewoon een bang, afhankelijk klein meisje dat het niet alleen redt in deze tijd. Ik kan er niet verder over nadenken want Boy komt op me af en trekt me dicht tegen zich aan. 'Ik maak me zorgen over Ryme, volgens mij verbergt ze iets.' Fluister ik. 'Als dat zo is vertelt ze dat binnenkort wel, zo is ze.' Antwoord Boy. Ik knik maar ben niet gerustgesteld. Boy geeft me een kus die me afleiding geeft en samen gaan we op de grond liggen. Boy doet zijn sterke armen om mij heen en ik val in een diepe slaap.