When the world ends

Dag 4

Ik word wakker en strek me eens goed uit. Mijn maag knort en de hoofdpijn is er nog steeds. Ik kijk om me heen en zie Donna slapend op de bank. Ik ga naar buiten om even tot rust te komen. De wereld is een puinhoop. We overleven in groepen en accepteren geen andere mensen in de groep. Het eten is schaars en iedereen stinkt. Het water is besmet met allemaal vieze bacteriën die niet goed voor je zijn. Alleen de slimste mensen overleven. Ik kijk om me heen en voel me naar. Vroeger zou ik nu op school hebben gezeten. Zou ik afspreken met vriendinnen. Zou ik elke avond een lekkere maaltijd voorgeschoteld krijgen. Nu heb ik elke dag maar 1 maaltijd die niet eens goed is voor mij. Over eten gesproken, ik heb nu wel ernstige honger. Ik loop naar binnen en kijk in de keuken of er wat te vreten valt. Ik zie wat pakjes met gedroogd fruit en stop het in mijn zakken. Hoe graag ik het ook zou willen eten, Donna en Boy hebben ook eten nodig. Ik hoor een geeuw en zie dat Donna wakker is geworden. 'Hey slaapkop, alles goed?' gil ik naar haar. 'Ugh!' is haar antwoord. Ik lach en ga bij haar op de bank zitten. Ik pak een pakje gedroogd fruit en geef het aan haar. 'Hier, eet op!' dring ik aan. Gretig eet ze het gedroogde fruit helemaal op. 'Waar is die gast Dena?' vraagt Donna. 'Wie bedoel je Donna?' 'De kerstman nou goed? Wie DENK je? Die jongen, die.... Boy?' oh mijn hemel. Boy is weg! waar is hij? Hoe kan dit? Heeft hij mij alleen gelaten? Ik ren het huis uit en ren naar buiten. Ik ren zo ver weg dat ik het huis niet meer kan zien. Voor me zie ik een heel eng bos met verrotte en omgevallen boomstammen. Ik loop in het bos en pak mijn mes erbij. Enge geluiden versterken mijn angst en ik heb moeite het niet op een rennen te zetten. Ik kom uit bij een meertje waar het water, zuiver is! ik pak wat van het water en gooi het in mijn gezicht. Ik hoor geritsel en kijk op. 'Boy! oh mijn hemel waar was je?' vraag ik bezorgd. Ik zie de verwonding op zijn gezicht en loop naar hem toe. 'Ik was op zoek naar eten, gaat alles goed?' Hij kust mijn voorhoofd en strijkt met zijn handen door mijn haar. Ik omhels hem en kijk naar het water. 'Wil je me nooit meer zo laten schrikken?' smeek ik hem. Hij lacht en knikt. 'Ewa fixer, alles goed?' hoor ik iemand roepen. Ik kijk om en zie een jongen die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik herken zijn stem wel ergens van. 'Ey wolla G.' Boy loopt op die gast af en geeft hem een box. 'Heb je  tijd niet gezien man!' zegt die gast. 'Nee klopt, wel logisch in deze tijd.' Ik hoor een hondje blaffen en janken. 'Rustig maar Teddy, alles komt goed.' zegt die gast. Ik kijk naar Boy met zo'n gezicht van: ''Wie the fuck is dit?'' Boy lacht me keihard uit.  'Boy, wie is dit?' 'Dit is Troy.' Troy kijkt mij aan. 'Hey gecastreerde ezel, alles goed?' vraagt hij aan mij. 'Hoe heb je ons gevonden G?' vraagt Boy 'Ik hoorde jullie klef aan het doen waren nou goed? Ik kom hier altijd om water te halen, dit is het mooiste water wat er is. Teddy die zwemt er ook graag in.' Het kleine hondje dat op de arm van Troy zat kwispelde vrolijk. 'Trouwens, had jij geen vriendin G?' Troy kijkt Boy onderzoekend aan. 'We zijn op zoek naar Dominique, Dena is niet mijn vriendin, ik voel niks voor haar.' De steek door mijn hard deed pijn. Waarom kuste hij me dan? Is het voor de grap? Wilde hij gewoon zijn behoeftes ofzo wat een man altijd nodig heeft? Ik kreeg tranen in mijn ogen en rende weg. Ik voelde ook niks voor Boy, maar het voelde niet goed toen hij dat zei. 'Nu zit je diep in de shit man.' Zegt Troy. Boy rent achter mij aan. Hij is sneller en heeft me al snel te pakken. 'Hoezo ren je nu weg, jij voelt toch ook niks voor mij?' Ik zie de domheid in zijn ogen. 'Waarom kuste je me dan? Ik voel ook niks voor je, maar dat hoef je niet zo koud waar die Troy bij is te zeggen!' ik schreeuw om me heen en vloek mijn hele huid voor. 'Gecastreerde kaolo, even rustig nu.' sist Boy naar me toe. Ik ben gelijk stil en kijk hem woedend aan. Ik hoor dat Troy ook onze kant op komt met een bang kijkend hondje in zijn armen. Ik hoor geritsel en gegrom. Alles gaat ineens zo snel dat ik het moeilijk kan zien. Ik zie mensen onze kant opkomen en voel dat ik wordt vastgebonden. Ik hoor geschreeuw en gejank van Teddy. 

Ik word wakker en voel de pijn door mijn been en probeer op te staan. Ik zie nergens Boy of Troy. Nu ik erbij nadenk, we hebben Donna alleen achter gelaten in dat huis. Hopelijk is ze zo slim om in dat huis te blijven. Ik zie in een hoekje dat Teddy ligt te slapen. Ik pak haar op en leg haar in mijn armen. Het is erg donker in de kamer dus ik kan niet echt zien hoe de kamer er zelf uitziet. Ik probeer de tijd in te schatten maar dat is lastig aangezien ik niet weet hoelang ik buiten westen heb gelegen. 

Na een tijdje gaat de deur open en vult de hele kamer zich met licht. het licht is zo fel dat ik én Teddy onze ogen dicht doen. Ik word meegenomen naar een plek die zich voor moet doen als een kampvuur. Ik zie dat Troy en Boy er allebei al zitten, vastgebonden met tape om hun mond. Hoe hebben ze aan tape kunnen komen? Ik word ruw naar de grond gedrukt en als ik eenmaal zit rent Teddy naar Troy toe. Ze gaat op zijn schoot zitten en zakt gelijk in een diepe slaap. 'Ga slapen jullie. Morgen wordt het een belangrijke dag!' Ik voelde iets in mijn nek en na 5 minuten zakte ik, en de anderen in een diepe slaap.