The Nerd is the Lost Rank 1 Gangster

Chapter 21

Bea's POV

Nandito ako ngayon sa likod ng school. Mas gusto ko dito. Wala masyadong tao or should I say walang tao. Tahimik at ang sarap ng simoy ng hangin dito.

"Ice" tawag sa akin

Liningon ko naman kung sino ang tumawag sa akin. Ani ginagawa niya dito? Naguguluhan nga ako ngayon. Ewan ko ba kung ilet ko siyang manligaw sa akin.

"Lance" sabi ko sa kanya with my cold voice.

Diretsa lang ang tingin ko. Naramdaman ko naman na umupo siya sa tabi ko.

"Ice. I love you" sabi niya sa akin

Di ko parin siya nilingon.

"I know Lance" sabi ko gamit parin ang boses kong malamig

I will always like this. Kay Flame lang ako hindi ganito kacold.

"Pero bakit di mo man lang napapansin iyon? Bakit di mo ko pansin? Bakit di mo man lang maramdaman? Ilang taon na kitang sinusuyo Bea" sabi niya sa akin na nagcrack na yung boses niya.

Tumango lang ako. Hindi naman ako manhid para di yun maramdaman.

"Nararamdaman ko naman. Di ko lang pinapansin. Di ko lang kayang suklian Lance" sabi ko sa kanya

Naramdaman ko naman na tinignan niya ako.

"Dahil siya parin ba?"

Simpleng tanong niya ngunit sapul. Tumango lang ako.

"Hindi naman ako manhid eh. Hindi naman ako manhid para di ko maramdaman na mahal mo parin siya. Ano bang meron siya na wala ako? Kahit ba nasasaktan ka na? Patuloy pa rin? Ang swerte niya" sabi niya sa akin

Tinignan ko naman siya.

"Ang swerte niya nasa kanya ang puso ng babaeng matagal ko nang pinapangarap."

Swerte ba? Bakit di man lang niya yun makita? Bakit di man lang niya makita yun?

"Bakit di man lang niya makita yun? Alam mo ba? Ang sakit na eh. Ang sakit sakit! Hanggang ngayon. Nasasaktan parin ako. Di ko maiwasang masaktan ng paulit-ulit" sabi ko sabay tulo ng mga luha ko

Tumayo ako mula sa pagkaupo ko.

"Alam mo ba yung pakiramdam na parang bihag ka ng nakaraan? Alam mo ba kung gano ako kadesperadong makalaya sa pagkakakulong? Gusto kong maranasang magmahal ulit at mahalin din" sabi ko

Tumayo naman si Lance.

"I will help you. Tutulungan kitang makalaya dun. Nandito lang ako" sabi niya

He cupped my face at pinunasan ang mga luha sa mukha ko.

"Itong magandang mukha na di dapat pinapaiyak. Di kita papaiyakin. Just say yes and I'll be yours and you'll be mine" sabi niya sa akin

Ngumiti naman ako.

"Yes" sabi ko

Ngumiti siya na abot tenga at niyakap ako.

"You'll never regret this" bulong niya tsaka he kissed me sa forehead.

Bahala na. As long makalimutan ko siya. Pero tama ba tong gagawin ko? Ang gawing rebound si Lance?

"Lance?" Tawag ko sa kanya

Nakayakap parin kami sa isa't-isa.

"Yes?"

Tinignan ko siya. Ngumiti naman siya.

"Is it okay for you?" Tanong ko sa kanya

He hug me again.

"Para sayo. Oo naman. Worth it naman kung ikaw ang kapalit sa sakit na iyun" sabi niya

Niyakap ko naman siya ng mahigpit. I can stay this like forever. :)

"Thank you Lance"