HuzuruM

Sen Yokken

   Sen yokken bomboş bu şehir, kimsesiz....

   Sen yokken hep soģuk ve karanlık geceler, gündüzler...

   Sen yokken doğmaz güneşim. Aydınlatmaz etrafı, ısıtmaz...

   Srn yokken çaresiz, yapayalnız, kimsesizim ben...

   Sen yokken herkes yabancı bana, konuşmam kimseyle...

   Sen yokken açan çiçeklerim solar, doģmaz yeniden...

   Sen yokken bu şehrin sokaklarında aradım seni ben...

   Sen yokken gözüme uyku girmiyor, uyuyamıyorum ben.

    SEN YOKSAN, YOKUM BEN!