Never Give Up

Öğrendim Chanyeol

Aradan bir buçuk ay geçmişti. Chanyeol ilk gün ki kadar olmasa da hala soğuk davranıyordu ve Kai dışında kimseyle çok iletişimi yoktu. Aslında Kai dışında yalnızca Sehun, Kyungsoo, Baekhyun ve Luhan'la konuşuyordu o kadar. Onlarla da konuşmaları çok uzun değildi ya neyse...

Baekhyun, camdan zamanının çoğunu bahçede ki kiraz ağacının altında geçiren uzun çocuğu izlerken düşünüyordu. Evet doğru bildiniz. Byun Baekhyun nasıl olduğunu bilmese de bu soğuk çocuğa kalbini kaptırmıştı. Hemde çok fena.
Ona ne zaman aşık olmuştu bilmiyordu. Belki onu ilk gördüğü an, belki ilk gülümsediği zaman, belki gözleri ilk buluştuğunda belki ilk konuşmalarında belki de o olaydan sonra....

Flashback

Baekhyun annesinin market alışverişini yapmak için dışarı çıkmış yavaş adımlarla markete ilerliyordu. Güzel havanın ve güzel ay manzarasının tadını çıkararak ilerlerken yolunu kesen 5 kişilik grupla tüm neşesi kaçtı.
"Hey ufaklık. Hemen bize paranı ver!"
Baekhyun etrafa bakarak bir çıkış yolu ararken grup çoktan etrafını sarmıştı bile.
"Hadi be çocuuk. Uğraştırma bizi. Çıkart tüm paranı."
"Bırakın onu!!!"
Baekhyun korkuyla yumduğu gözlerini duyduğu tanıdık sesle açtı. Karşısında sert bakışlarıyla Park Chanyeol duruyordu.
"Hadi ama yaa. Ne yaparsın yoksa? Bizi döver misin? Ahahahah"
Konuşan uzun boylu adam kahkahalara boğulurken Chanyeol bir adım attı gülen adama doğru.
"Evet!!"
Adam duyduğu soğuk tını ve gür ses ile yutkunurken aklına tek olmadığı 5 kişi oldukları geldi. Ve bozulmuş olan gülümsemesi alayla dolu bir hal alıp tekrar yerleşti dudaklarına. Bu çocuk istese de onlara zarar veremezdi. Sayıca dezavantajlıydı çünkü.
"Ne duruyorsun? Gel ve gücünü göster o zaman."

Chanyeol bu sözlere gözlerini devirirken Baekhyun korkuyla ona bakıyordu. Chanyeol 5 kişiyi birden alt edebilir miydi?
"Baekhyun uzak dur."
Chanyeol bunları söyledikten sonra olağanüstü bir hızla Baekhyun'un yanındaki adama koşmuş ve sert bir yumruk geçirmişti. Yumrukla afallayan adam yere düşerken Baekhyun Chanyeol'un sözünü dinleyip adamlardan olabilecek en uzak noktaya geçti. Aslında o da bir erkekti. Chanyeol'e yardım etmesi gerekirdi ama bunu denese yalnızca Chanyeol'e ayak bağı olurdu. O hiç anlamazdı ki kavgadan. Zaten muhteşem elleri de bunun kanıtıydı. O bir kızı kıskandıracak kadar narin ve güzelken kavgadan ne anlardı ki zaten?

Chanyeol korkutucu bakışlarla ekibe baktı. Bu hareketi kolaysa gelin demekti ve bunu anlayan çete aynı anda üstüne atladı Chanyeol'un. Chanyeol onları gayet güzel hareketlerle savuştururken ilk yumruğu yiyen adam kendine gelmiş ve Chanyeol'e arkadan sertçe tekme atmıştı. Chanyeol bu ani tekmeyle ağzından minik bir inleme kaçırmış ve sertçe arkasına dönmüştü. Bakışları öfke doluydu. Seri hareketlerle gözü morarmaya başlamış olan adamı altına aldı ve sağ sol yumruklarını geçirmeye başladı. Altındaki adam acıdan bağırırken Baekhyun korkuyla fısıldadı.
"C-chanyeol. D-dur lütfen."
Chanyeol bu sözlerle yumruklarını durdurdu ve altındaki zavallının üstünden kalkıp yerde yatan adamlara baktı. Bu hareketiyle çete lideri gibi olan özürler mırıldanarak ayağa kalktı ve hızla uzaklaşmaya başladı. Diğerleri de yaralı hallerini unutup kaçarlarken Chanyeol kısa çocuğa yaklaştı.
"İyi misin?"
Baekhyun şaşkınlıkla uzuna baktı. Muhtemelen kaşı patlamıştı ve bu yüzden yüzü kan içinde kalmıştı. Yüzünün bazı yerleri kızarmışken elleri yumruk atmaktan zarar görmüş kanıyordu. Üstelik bunlar sadece görünen kısımlardı. Adamlar ne kadar yenilmiş olsalar da yumruk ve tekmeleri pek çok kez Chanyeol'un vücuduna isabet etmişti.

Chanyeol'un cevap alamamanın verdiği endişeyle ifadesiz yüzü korkulu bir hal almıştı. Ve küçük olanın şaşkın bakışları arasında elleri ile başına yüzüne dokunarak hasar olup olmadığına baktı. Bir şey bulamamıştı. Yüzünden belli belirsiz bir rahatlama geçerken Baekhyun sonunda kendine gelmişti.
"I-iyiyim....iyiyim merak etme. Ve şeyy....beni kurtardığın için teşekkür ederim."
Chanyeol bunu hızla başıyla onaylayarak geçiştirdi ama bu hızlı hareket yüzünden başı dönmüştü. Destek alacak bir şey ararken Baekhyun onun bu halini farkedip koluna girdi hızla. Bir süre bu şekilde kaldıktan sonra Chanyeol konuşmaya başladı.
"Teşekkürler Baekhyun....ımmm evin ne tarafta? Hadi seni evine bırakalım."
Baekhyun içinden eve bırakılması gereken sensin benim bir şeyim yok derken dışından ''H-hiç gerek yok. Hem senin durumun iyi görünmüyor. Istersen bir hastaneye gidelim.", dedi. Ama Chanyeol onu takmamış ve sağ tarafa doğru çekiştirmişti onu. Baekhyun bununla beraber gözlerini devirdi
"Evim diğer tarafta."