Never Give Up

İşin Aslı

"O i-iyi değil mi?"
"Bakın Bay Park. Oğlunuzun durumu çok ciddi. Artık ameliyat olması şart. Ameliyat olmama gibi bi şansı yok. Ya ameliyat olacak ya da........Bir an önce onu ameliyata almalıyız. Ama siz onu ikna edene kadar 2 gün boyunca burda gözetim altında kalacak."
Yaşlı adam doktoru onayladı ve ağlayan karısının yanına geldi.
"O nasıp baba? İ-yi değil mi? Iyi?"
"S-sakin ol Yoora. O i-iyi olacak. Şimdi sen anneni de al ve kafeteryaya geç."
Bayan Park başta itiraz etse de Kai ve Yoora'nın baskılarıyla kabul etmek zorunda kalmıştı bunu. Bay Park ikilinin uzaklaşmasıyla Kai ve Sehun'un yanına oturup kollarını dizlerine yerleştirdi ve başını ellerinin arasına aldı.
"O iyi değil Jongin. Lanet olsun ki hiç iyi değil. Ve benim elimden hiç bir şey gelmiyor. Oğlum göz göre göre önümde erirken hiç bi şey yapamıyorum. Daha onu ameliyat olması için ikna bile edemiyorum. Nasıl babayım ben?"
Kai çaresiz adamın omzunu tutup ona destek verirken konuştu.
"Sakin ol lütfen baba. O iyi olacak. Hem ben onu ameliyat için ikna ettim. O kurtulacak."
Sehun baba kelimesini ve tüm olanları düşünürken Bay Park hızla başını kaldırdı.
"Doğru mu b-bu? Onu gerçekten
i-ikna edebildin mi Jongin?"
"Evet. Evet ettim baba. O ameliyat olmayı kabul etti."
"Ben....ben hemen doktorla konuşayım. Hemen olsun ve oğlum rahat bi nefes alabilsin. Her şey tamamlansın. Bi an önce..."
Bay Park umutla ayağa kalktı ve koşar adımlarla ilerledi. Sehun bunu fırsat bilip Kai'ye döndü.
"K-kai. C-chanyeol'un neyi v-var?"
Kai her ne kadar bugün yaptıklarından hoşlanmasa da Sehun'un Baekhyun için olan endişesinden bunları yaptığını biliyordu. Bu yüzden onu çoktan affetmişti. Gerçi Sehun'u affetmesi gereken kişi o değildi ya neyse...

Başını çevirip üzgün çocuğa baktıktan sonra onu kendine çekip sarıldı.
"Anlattığım şeyleri Baekhyun bilmemeli Sehun. Chanyeol onun bilmesini istemiyor."
Sehun cevap vermeyip dudaklarını ısırınca Kai nefesini dışarı verdi ve anlatmaya başladı dolu gözlerle. Bugün kendini yeterince tutmuştu ve her şeyi en baştan birine anlatmak, patlaması için yeterli bi sebepti.

"Hatırlıyor musun ben Chanyeol'un yeni geldiği günlerde sınıfta ağlamıştım. Ve Chanyeol gelince ona kızmış sonra da onunla beraber okuldan ayrılmıştım."
"E-evet."
"Ben....ben o gün.....onun k-kanser olduğunu öğrenmiştim....Tüm kızgınlığım, öfkem, üzüntüm
b-bundandı."
"Na-nasıl? Kai o k-kanser mi? Tanrım. Inanamıyorum. B-ben
......ben bilmiyordum Kai. Gerçekten....Bilsem ona saldırmazdım. Asla ona vurmazdım Kai asla."
Sehun sonunda herkesin bu endişesinin sebebini öğrenmiş ve şoka uğramıştı. Dili tutulmuştu resmen ve yaptığı tüm hayvanlıklar zihnine doluyordu. Kai'nin yalvarmalarını dinlemeden hiç acımadan uzun çocuğa vuruşu....

"Biliyorum bebeğim. Biliyorum."
Kai bir süre öğrendiklerini sindirmesi için şaşkın çocuğa zaman verdi. Şun an yeni yeni bir şeyleri kavramaya başlayan Sehun, sessiz sessiz ağlıyordu. Ne kadar Chanyeol'le yeni tanışmış olsalar da onu çabucak benimsemişti. Ona bir şey olma düşüncesi bile yıkmıştı zayıf bedenini.
Kai ağlayan çocuğun omzunu okşadı. Ardından da bulanık görmesini sağlayan gözyaşlarını da sildi. Sehun ağladıkça o da ağlıyordu ve sevgilisini teselli etmek için güçlü durmak zorundaydı. Her ne kadar öyle olmasa da.....

"Dinle Sehun. Bırak da Chanyeol'e olan kızgınlığını gidereyim.......Chanyeol'un sınıfa ilk geldiği günleri hatırlıyor musun? O sessizliğini, içe kapanıklığını?"
Sehun onay amaçlı başını salladı.
"Size demiştim ki ''o önceden böyle değildi çok gülerdi herkes onu çok sever kimse onsuz bir şey yapmak istemezdi''.....Onun bu kadar değişmesini sağlayan hastalığıydı Sehun....Insanlarla temas kurmak istemiyordu çünkü öleceğini kabullenmişti. Ve kimsenin o öldüğü için üzülmesini istemiyordu.....Baekhyunla sevgili olmasına çok şaşırmıştım bu yüzden. Ama o Baekhyunla'yken çok mutluydu. Hastalığını unutmuş gibiydi. Geçmişi geleceği düşünmeden sadece bugünü yaşıyordu Baekhyunla. Bu muhteşemdi benim için. Baekhyun sayesinde yaşama isteği geri gelmişti. Ben onu Baekhyun sayesinde ameliyata ikna edebilirdim. Kimsenin yapamadığını Baekhyun aşkıyla başarabilirdi. Ama.....bugün Eunji'nin Chanyeol'e söyledikleri Chanyeol'e hastalığını hatırlattı ve yaptığını farketti. Eğer....eğer ona bir şey o-olursa Baek çok üzülecek ve mutsuz olacaktı. Bu yüzden ayrıldı ondan. Sehun ben onun ayrıldıktan sonraki halini gördüm. Delicesine ağlıyordu. Hastalığını öğrenen ablasını teselli etmeye çalışırken bile yalnızca bi damla gözyaşı döken Chanyeol çocuk gibi hıçkırarak ağlıyordu. O Baekhyun'a delicesine aşıkken birlikte olamamalarına ağlıyordu. Baekhyun'a bunları yaşattığı için sırf Baekhyun acı çektiği için çığlıklar atıyordu......

Baekhyun'u üzmemek için......yol yakınken vazgeçti Chanyeol. Sevdiğini üzmemek, mutsuz etmemek için kalbinden kendinden vazgeçti. O aslında Baekhyun'u değil yaşamını terketti....."
Kai'nin her kelimesiyle Sehun'un hıçkırıkları artmış son cümleyle ise çığlıklara dönüşmüştü. Bilmiyordu Sehun. Hiç bir şey bilmiyordu. O Chanyeol'u suçlarken Chanyeol'un neler çektiğini hiç bilmiyordu.

Haykırışların arasında durmaksızın çalan telefon daha fazla rahatsızlık vermeyip kapandı. Ekran kararmadan önce tek bir isim gözüktü ekranda. Baekhyun.......