Κεφάλαιο 14

4.3K 363 7
                                    

Στο σχολείο ήταν τόσο ωραία. Μπήκαμε χέρι χέρι. Ο Σταύρος μας πλησιάζει.
-Τι έγινε Μαρινάκι; Ωραία περάσατε το Σάββατο;
-Τι εννοείς; λέω..
-Τι σε νοιάζει τι κάνουμε; Και.. πως το ξέρεις;
Εκείνη την ώρα μου ήρθε μία εικόνα στο μυαλό. Το Σάββατο την ώρα που πήγαινα στον Πάνο, άκουσα κάτι σπό πίσω μου.. σαν να με ακολουθάει κάποιος.. γύρισα και δεν ήταν κανείς. Το βράδυ όταν είμασταν στο κρεβάτι με τον Πάνο νόμιζα πως είδα κάτι στο παράθυρο.
Τώρα κατάλαβα..
-Σταύρο ΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΈΓΙΝΕ;
-Το φαντάστηκα, αφού σε είδα στις σκάλες τόσο ωραία ντυμένη το φαντάστηκα.
Μάλλον ήταν ιδέα μου.. Αφού ανέβαινε σπίτι όταν τον είδα.
-ΆΣΤΗΝ ΥΣΗΧΗ Ε. λέει ο Πάνος
-Νταξυ ηρέμισε
Μου κράτησε το χέρι ο Πάνος και φύγαμε. Γύρισα το κεφάλι μου και εόδα τον Σταύρο να μου λέει κάτι αλλά δεν κατάλαβα. Λίγο πιο μετά είδα την Βιβή, την πρώην του Πάνου. Κοίταγε τον Πάνο επίμονα. Γύρισα και φίλησα τον Πάνο. Η Βιβή γύρισε και έφυγε.
-Πως και έτσι στο άσχετο; με ρώτησε ο Πάνος
-Ε.. έτσι μωρέ απλαα.. σαγαπαω.
-Μμ.. δηλαδή δεν το έκανες γιατί κοίταγε η Βιβή;
-Ποο με κατάλαβες.. είπα γελώντας.
-Όλα τα καταλαβαίνω εγώ.
-Χαχαχα γλυκούλι, είπα και τον άγγιξα στην μύτη με το δάχτυλό μου. Στο επόμενο διάλειμμα..

Σορρυ που δεν ήταν μεγάλο αλλά πολθ διάβασμα.😕

Ο καινούργιος μαθητήςTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang