Zydck Farrel

Chapter 13 - Broken

Chapter 13

(Present Day)

Pauline's POV:

7 years. Its been 7 years since I last step on the land of Philippines. Yeah boy. I'm freaking home.

"Mommy!! Mommy!! Is this Philippines already? Why so hot?"-Phynx.

He's Phynx(pronounce as fi-nix), my son, or should i say Mine and Zydck's son. Nalaman kong buntis ako after 2 months when i was in London. He's now 6 years old. Madaming features ni Zydck  ang nakuha ni Phynx. Parang halos lahat na nga eh. Phynx is the mini version of Zydck.

"Mom!! Lets go! Im tired already!"-Phynx.

Pumara ako ng taxi at umuwi kami sa dati kong bahay. Pinabantayan pala ito ni Daddy ng umalis ako at tumira sa bahay ni Zydck. Pinarenovate rin pala ito ni Daddy at nilagyan ng mga secret compartments para sa mga pagtataguan ng mga Baril at importanteng papeles.

When we arrive at our house. May nakita akong pamilyar na babae. Gosh!! I missed her. Bumaba na ako at hinawakan ang kamay ni Phynx at tinawag ang babae.

"Oh my God!! Cheska!!"-tawag ko sa bestfriend ko.

"Pauline?? Waaah!!! Pauline!!"-siya.

Binaba ko muna si Phynx at tumakbo papunta kay Cheska at  sinalubong niya ako ng yakap.

"Namiss kita Bruha!!"-Cheska.

Sabay hampas sa akin.

"Aray!!"-sabi ko.

Bigla na lang akong hinila ni Phynx at ikinagulat ko ang sinabi niya.

"Hey!! Dont hurt my mom or I'll shoot you with my gun."-Phynx

Phynx already knows how to use a gun, a knife even a samurai despite of his age.

"Omg, may anak ka na pala! Sinong ama?"-tanong ni Cheska.

"You'll know soon. Tara pasok muna tayo."-ako.

Hila-hila ko ang maleta ko habang hawak ko si Phynx sa kaliwa. Nagchikahan lang kami buong maghapon habang tulog naman si Phynx. Siguro mga 6:48 na siya nakauwi. I was in the middle of unpacking our things when i heard someone entered my house. Base on my calculation, tatlo sila at mukhang may hinahanap sila. I get my gun and ready myself. Nagtago ako sa sofa at hinintay na mabingwit sa trap ko. When i heard the door creak at lumabas na ako sa sofa at tinutukan ang dalawa sa kanila.

"Dont move!! Or I'll shoot you."-sabi ko.

Nakita ko ang isang lalake na haharap sana ng pigilan siya ng isa.

"Hoy Jayce sabing dont move eh. Gusto mo bang mamatay.?"-sabi ng isa.

"Kuya Trayce naman eh. Kuya Brayce, bakit ka umiiyak diyan."-sabi ng isa.

Teka? Jayce? Brayce? Trayce? Tumulo bigla ang mga luha ko at linagay sa side table ang baril ko at tumakbo sa kanila para yakapin.

"I knew it*sobs* ate."-Brayce

Kumawala na ako sa pakayakap sa kanila at humarap na sila sa akin. Bakas sa mukha nila na gusto nilang umiyak. Yinakap ko ulit sila at umiiyak na kaming apat. Namiss ko ang tatlong to. Wala kasi akong communication dito sa Pilipinas when I was in London. We talked all night hanggang nagpasya silang umuwi. Sinabi ko sa kanila na wag munang sasabihin kay Zydck at kay Mama.

Kinabukasan, napagpasiyahan kong magpakita kay Zydck kasama si Phynx. Nakilala rin pala ni Phynx ang kanyang mga tito dahil nagising ito sa kaingayan nila. Malapit na ako sa kanila, bababa na sana ako pero, wrong move.

I saw him kissing. Kissing with another girl and it broke my heart into million of pieces.

And tears started to fall from my eyes.