Zydck Farrel

Chapter 8 : Anak

Chapter 8

Pauline's POV:

Ugh!! Sakit ng ulo ko. Ano bang nangya-- si Zydck? Si Zydck.

"SI ZYDCK?! ASAN SI ZYDCK?!"-sigaw ko.

Pero wala akong makitang tao. Nag-iisa lang ako. Saan na si Zydck!! Si Zydck. *cries*

Niyakap ko ang mga binti ko at umiyak.

Iyak lang ako ng iyak ng may narinig akong nag-uusap sa labas ng pinto. Base on their voices they are both males. No. They are all males. At wala akong pake.

"Gising na kaya si Ate? Trayce buksan mo na."-boy1

"Ha? Ako? Bakit ako kuya Jayce?"-boy2

"Malamang sayo ang susi. T*nga naman nito."-boy3

"Ang sama niyo talaga sakin kuya Brayce."-boy2

*click* ~door opens~

At iniluwa ang tatlong magkakamukhang lalake. Base on their face, mga 14 years old na cguro sila. At parang may features ang mukha ni Daddy sa kanilang tatlo. No! Kamukha nila si Daddy except with the eyes na color green like mine. Dont tell me kapatid ko sila.

Tinignan ko sila at i caught them looking at me na parang amazed. Lumapit yung isa sa kanila sa akin and he poke me.

"Hi po. Im Jayce Crimson dela Vega."-sabi niya sabay smile. They really look like Dad.

"Hi ate! Ako naman si Brayce Crimson dela Vega."-the other one said.

"Im Trayce Crimson dela Vega"-he said and hugged me.

"Matagal na namin gustong gawin kaso bawal eh."-Brayce.

"Are you three my younger brothers?"-tanong ko.

They nodded. Matagal ko ng gusto ng magkaroon ng Nakakabatang kapatid. Di kasi nag-asawa ulit si Daddy. Ewan ko lang kung bakit.

I hugged the three of them as tears fall from my eyes. Bakit to nilihim ni Daddy.

After that tearful reunion. Ikinuwento nila ang ngyari. 3 days na daw akong tulog sa bahay nam--nila. Inalalayan rin nila akong tumayo dahil hindi pa masyadong magaling ang sugat ko sa paa na di ko alam kung saan galing.

Buong umaga kami nagkukuwentuhan hanggang dinalaw kami ng gutom. We ate lunch na kami rin ang nagluto at habang kumakain kami, inaasar ng dalawa si Jayce dahil torpe daw ito. We're in the middle of our lunch when someone quite familiar.

"Brayce, Trayce, Jayce Im home."-sabi ng babae.

"MOM!"-sabi ng Tatlo.

Mom? As in Nanay? Mother? Mama? Ma? Eomma? Oka-san?

"May bisita ata kayo. Di niyo man lang sinabi sa akin."-sabi niya.

And that's the time i turn and look at her. She's really familiar, but i don't remember when and where did i met her.

When she looked at me, she was shocked and a tears started falling from her eyes. Teka lang? Bakit ako napapaenglish? (Mas maganda ang english para sa drama) sino yun? Tsk. Nevermind.

She walk unto me, While she's still crying. Bakit siya umiiyak?

"P-pauline?"-she said.

Hala. Kilala niya ako. Bakit kaya ang daming nakakakilala sakin?

"Anak!"

***

Vote and comment po

5 votes for next Chapter