KABUS

Bodrum Katı

Selin'den...

İnsanlar aynı bir tavuk gibi korkak olduğumu bilir. Ama bir yandanda aksiyonlu maceralar yaşamayı severim.

Cafe olayı gerçekten beni ürkütmüştü. Ama hani bir daha o cafeye gidip nedenini öğrenmek ister misin? Diye soracak olursanız evet elbette giderdim. Ama tek sorun bu cafe olsa keşke. Cafe olayından yaklaşık 1 hafta filan sonra saat 23.00 sularıydı. Sarı köpüş balığı(Hande) romanını okuyordu, Ece ise yatağında uyku moduna geçmeye hazırlanıyordu. Bense artık gözlerimi kapatım rüya aleminde Amerika'daki maceralarıma başlamak istiyordum ki aşağı katlardan derin bir çığlık sesi geldi ilk başta filmlerdeki cesur kızlar gibi ''Rüzgardır ya evde bizim dışımızda kimse yok'' demek isterdim ama ben diyemeden ortalığı bir çığlık sesi daha bastırdı. Korkak ama bir yandan da meraklı davranarak kapıyı açtım ben kapıdan baktığımda Ahmet bey çoktan dışarı çıkıp, onların kapısının önünde bulunan merdivenden aşağıya bakıyordu. Anlaşılan onlarda sesi duymuşlardı. Ardından Ece ve Hande de odalarından çıktı.Ardından Hande : ''Bence gitmeyelim öyle kalsın orda çığlık atsın kendince'' deyince çok şaşırdım. ''Olmaz yinede bir gidip bakmalıyız'' dememle Ece hemen ''Bencede belki başka biride bizimle yaşıyordur.'' dedi.

 Bu saçmalıkları bir kenara bırakıp mutfağa inip tavayı  elime aldım. Korkak bir insana göre fazla cesaretlenmiştim. Aşağıda, gelirken yanımızda getirdiğimiz fazla eşyaları attığımız bodrum katına sessiz ve yavaşça indim. Arkama sırasıyla Hande, Ece, Ela ve Aslı sıralanmış beni arkamdan peşpeşe takip ediyorlardı. Görende penguen dansı yaptığımızı sanacaktı. Ve içimden ''Allah'ım sen bize yardımcı ol'' diye öldüğünü sanan teyzeler gibi söyleştikten sonra bir anda GÜM! diye kapıyı açtım karşımıza çığlık atana bir kız çıkacağını sandık ama hiç kimse yoktu. Hiç kimse. 

İlk önce birbirimize bakıştık. Bu sessizliği ilk bozan Ece oldu. '' Dedim size bizimle birlikte biri yaşıyor ama bizden korktu ve kaçtı. Bunun üzerine Hande: '' Saçmalama nasıl bir hayal gücün var senin belkide hepimiz yanlış duymuşuzdur. Bir çığlık değildir, fare filan ses çıkarmıştır.'' ''Saçmalama Hande evin içindeki herkes aynı anda mı yanlış duydu '' demem den sonra ortalığı yine bir sessizlik kapladı. Hemen hemen bir 2 dakika filan sonra bir eşyanın düşmesi gibi bir ses duyuldu.

Ece'nin ''Şimdi biz onu korkuttuk diye oda bizi korkutmaya çalışıyor '' demesi Ela'yı buna inandırmış olmalıki '' Olabilir yani bu köşk hakkında birşey bilmiyorduk. Ayrıca her yaz biz bu otele gideriz fakat yolun üstünde böyle bir köşke rastlamadık.'' dedi ve Aslı'da bunu korkulu gözlerle onayladı. Doğruyu söylemek gerekirse bizde böyle bir köşk olduğunu duymamıştık ama bunları Ece'nin hayal gücüne bırakıyorum.

Uzun süre konuşmayan Hande ''Neyse sonra bakarız şimdi geç oldu hadi odalarımıza dönelim '' dedi ve yukarı çıktık. Unutamayacağım bir olay yaşamıştık ama biz üçümüz bu olayı böyle gizemiyle bırakmaycaktık tabii...