Zakazana Miłość (Ninjago)

Rozdział 6

~Oczami Lloyda~
*By Czesieł*

   Kai dał wszystkim znać, że kilka mil przed statkiem zobaczył fragment lądu. To była Wyspa Ciemności.
   - Przy tempie Perły Przeznaczenia dotrzemy tam dopiero za cztery godziny - powiedział Zane, skanując ocean przed nami. Nie istniał sposób na przyspieszenie naszej łodzi, więc musieliśmy po prostu czekać, aż fale same nas skierują w stronę lądu.
   Mimo wszystko, bardzo cieszyła mnie myśl, że jeszcze dzisiaj tam dopłyniemy.
   - Szkoda, że nie lecieliśmy na smokach! - rozmyślał na głos Kai. - Bylibyśmy na Wyspie Ciemności dziesięć razy szybciej! - niecierpliwił się na bocianim gnieździe.
   Westchnąłem w zamyśleniu.   Kai miał rację. Mogliśmy lecieć na smokach. Dlaczego więc Sensei wybrał znacznie niebezpieczniejszą drogę przez ocean?
   To pytanie nie dawało mi spokoju, jednak Sensei Wu ignorował nas, gdy próbowaliśmy dopytywać.   Szybko zmieniał temat, co bardzo dobrze mu wychodziło.

~Oczami Zane'a~
*By Gwiazdeczka & Czesieł*

   Skanując ocean wokół statku, natrafiłem na coś dziwnego.  Tutaj w ogóle nie ma zwierząt wodnych. Życie jest dopiero na wyspie.
   Co to za anomalia? Dlaczego w tych wodach nie ma organizmów żywych?
   Skanowałem ponownie z tym samym rezultatem.
   - P. I. X. A. L., czy skaner ma usterkę?
   - Nie, urządzenie działa bezproblemowo - usłyszałem melodyjny głos androidki w mojej głowie.
   - Więc jak to możliwe, że...
   - Nie mam pojęcia, Zane. Według moich informacji nie ma tu nie tylko zwierząt. Także roślin - przerwała mi.
   Podszedłem jeszcze bliżej burty, żeby wykonać jeszcze jeden skan. Zanalizowałem go.
   - Ciekawe... Warunki są tu idealne, żeby rozwijało się życie. Woda bez zanieczyszczeń, mnóstwo żyznego mułu, odpowiednia temperatura... To tak, jakby...
   - Ktoś własnoręcznie wyzbierał wszystkie żyjątka, glony, a nawet bakterie obecne w planktonie - dokończyła za mnie P. I. X. A. L.
   - Przecież to niemożliwe! Nikt nie zdołałby tego zrobić! - odezwałem się, bo nie mogłem tego pojąć.
   Zrobiłem kilka kolejnych skanów i zszedłem pod pokład.
    Do końca trasy badałem razem z moją dziewczyną to interesujące zjawisko.

~Oczami Lilianne~
*By Gwiazdeczka*

   Wstęga zasłaniająca moje usta lekko się osunęła. Zaśpiewałam cicho zaklęcie hipnotyzujące, by ludzie nie mogli zobaczyć ani mnie, ani innych mieszkańców oceanu.
    Pewnie nie wiedzą, co się dzieje. W sumie nawet im się nie dziwię. Cały ocean wygląda, jakby umarł i nie zostawił po tym śladu.
   Cieszę się, że dałam radę zaśpiewać to pradawne zaklęcie. Ludzie przynajmniej nie zobaczą krwi, która wypływa z mojego ogona.
   Dobrze, że w tych wodach nie ma rekinów, które zwabiłby ten płyn. Już dawno by go wyczuły i zaatakowały mnie, a ja przecież nie miałam siły, żeby się bronić.
   Fale wznosiły i upuszczały moje prawie bezwładne ciało, bawiły się nim, jak szmacianą lalką.
   Czułam się bardzo słabo. Myślałam, że za chwilę zemdleję, ale za wszelką cenę starałam się zachować przytomność.
   Wszystko mnie bolało, a prądy morskie nie dawały o tym zapomnieć.
   Po paru godzinach poczułam uderzenie w ogon. Syknęłam z bólu. Co do stu sztormów mogło mnie tu zaatakować?
   Błądziłam oczami po otoczeniu i natrafiłam na... Plażę!
   - Dotarliśmy! - słyszałam radosne okrzyki. Moje zaklęcie hipnotyzujące przestało działać, nie dałam rady rzucić następnego.
   Nadeszła ta chwila. Muszę powiedzieć ludziom o swoim istnieniu.
   Zabiją mnie? Mam to gdzieś. Straciłam już wszystko. Pewnie i tak niedługo czeka mnie śmierć... Chyba, że poproszę ich o pomoc i ją uzyskam.
   Usłyszałam, że schodzą ze statku na piasek.

   Oczywiście, musieliśmy przerwać w tym momencie. XD
   Uzależniliśmy się od tego Wattpada, a weny też nam nie brakuje. Następny rozdział jutro wieczorem.
   Dziękujemy za ponad sto oczek i 26 gwiazdek.   Zaczęliśmy pisać jakiś tydzień temu, więc dla nas to naprawdę dużo.
   Pozdrawiamy was, wy nasze Gwiazdeły. Podoba się ta nazwa? Gwiazdeły=Nasi fani. Gwiazdeczka+Czesieł=Gwiazdeł
Heheszky :D To do następnego rozdziału :)