FÂNİ

13 - Kadın

Zühre evde oturmuş Sıddık'ı beklemekte.

Fani kendi kendine bir ninni söylemekte.

Köy ahali yaklaşırken gürültüyle,

Zühre duydu sesleri, çıktı pencereye.

Köy ahali toplanmış hep bir adım yürüyor.

Zühre dedi acep bunlar nereye gidiyor.

Komşu kadın'ın ağzından duyunca kendi adını,

Anladı ki Zühre, bir bela yaklaşıyor.

Zühre Fani'yi alıp arka odaya götürdü.

Kapıyı kilitledi, çekti üstüne süngüyü.

Hırkasını da bir gayretle çekti üstüne,

Çıktı kapının önüne, ahaliye göründü.

Zühre dedi: Ne oluyor, ne istersiniz ahali?

Komşu kadın anlat bakalım derdini.

Gündüzlerin ateşi size yetmedi mi?

Yakmışsınız hepiniz meşalelerinizi.

Komşu kadın meşalesini iyice göğe kaldırdı,

Ahaliden gözleriyle sanki onay aldı.

Ardından Zühre'ye doğru bir kaç adım attı,

Dedi ki; Bu lanete son verme zamanı geldi çattı.

Zühre tanıdı komşu kadının gözlerindeki kini.

Hemen eve girdi, kapıyı kilitledi.

Komşu kadın gözleriyle emrini verdi,

Kuşattı evin dört yanını cahil yobaz ahali.

Komşu kadın dedi; Şeriatın kestiği parmak acımaz.

Zühre bize Fani'yi verirsen sana kimse dokunmaz.

Herkes bilir Fani'yi gaybden peydahladığını,

Bu kuraklık laneti Fani yaşarken son bulmaz.

Şimdi senden ilk ve son kez istiyorum bunu.

İnanırım ki seçeceksin kararında doğruyu.

Ya Fani'yi bize ver bitirelim bu laneti,

Ya da saracak dört yanını ateşler insan boyu.

Bir süre beklediler Zühre'den ses gelmedi.

Berber aldı eline bir taş, gözü kesti pencereyi,

Fırlattı taşı pencereye, camı yerle bir etti,

Ahali galeyana geldi, hepsi taşları boca etti.

Camuga kıyıda sessizce olan biteni izlemekte,

İçinde bir ateş yanıyor ama iyi gizlemekte.

Biliyor ki dinmeyecek ahalinin öfkesi

Çıkmadıkça içlerinden o şeytanın nefesi.