Daarna bezochten Wij een oude man.
Een opa die, omringd door zijn kinderen en kleinkinderen, ijlend en rillend van de koorts in bed lag.
Bij het zien van zijn bleke gezicht,
besloot Ik dat het voldoende was geweest.
Hij verzegelde mijn beslissing, zwaar steunend op de schouders van de familie.
En Zij?
Zij belichtte haar lelijke kant,
en maakte
Mijn beslissing
En Zijn bezegeling
Permanent.
JE LEEST
Het spel van de Dood
PoetryDie dag dat ik Haar van Hem afnam. Die dag veranderde alles. Ik heb het al zo vaak gedaan. Zoveel levens gegeven. Zoveel ook weer weggenomen. Zonder enige emotie. Het is routinewerk geworden. Een spel. En ik ben er verdomd goed in. Wist ik veel dat...
