'Jij bent verschrikkelijk,' zei Zij op een dag tegen mij. 'Jij geeft, en neemt, zonder enige compassie.'
'En jij dan?' antwoordde Ik.
'Jij schenkt vleugels van was,
en laat iedereen vliegen.
Totdat ze te dicht bij Jou in de buurt komen,
en teveel van Jou te zien krijgen.
Dan laat je hun vleugels smelten.
Ze vallen,
en
raken beschadigd.
Onherstelbaar.
Keer op keer.
Telkens wanneer Jij hen vleugels geeft."
●●●
SORRY. Drukke zaterdag gehad en dus niet kunnen updaten :#
JE LEEST
Het spel van de Dood
PoetryDie dag dat ik Haar van Hem afnam. Die dag veranderde alles. Ik heb het al zo vaak gedaan. Zoveel levens gegeven. Zoveel ook weer weggenomen. Zonder enige emotie. Het is routinewerk geworden. Een spel. En ik ben er verdomd goed in. Wist ik veel dat...
