Is het mogelijk,
vroeg Ik mij toen vaak af,
Om mezelf
in de
ogen
te kijken.
Zoals honderden,
nee,
duizenden anderen
dat al eens gedaan hadden.
'Ja,' antwoordde ik later,
toen ik Hun contouren langzaam op zag doemen uit de duisternis.
'De dood kan zichzelf in de ogen kijken.'
En Mijn wederhelft,
Leven,
bezweek eraan.
JE LEEST
Het spel van de Dood
PoetryDie dag dat ik Haar van Hem afnam. Die dag veranderde alles. Ik heb het al zo vaak gedaan. Zoveel levens gegeven. Zoveel ook weer weggenomen. Zonder enige emotie. Het is routinewerk geworden. Een spel. En ik ben er verdomd goed in. Wist ik veel dat...
